Το πολιτικό τέλος του Στρος-Καν...

Γράφει ο Γιώργος Δελαστικ

Δεν έχει πλέον καμιά ελπίδα ο κατ' όνομα «σοσιαλιστής» γενικός διευθυντής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν να γίνει πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, όπως ονειρεύονταν τόσο αυτός όσο και οι πανίσχυροι κύκλοι του... παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος που τον στηρίζουν και τον προωθούσαν για το αξίωμα αυτό. Το πολιτικό του τέλος σφραγίστηκε από τη στιγμή που δύο Αμερικανοί ασφαλίτες τον κατέβασαν στο αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης από την πρώτη θέση γαλλικού αεροπλάνου της γραμμής δέκα λεπτά πριν αυτό αναχωρήσει για το Παρίσι και τον συνέλαβαν με την κατηγορία της επίθεσης με σεξουαλικούς στόχους εναντίον 32χρονης καμαριέρας του ξενοδοχείου Σοφιτέλ στο Μανχάταν, όπου είχε καταλύσει ο διευθυντής του ΔΝΤ.
Σε μια χώρα σαν τη Γαλλία, δεν είναι αυτή καθαυτή η κατηγορία και η ενδεχόμενη ενοχή του Στρος-Καν στην υπόθεση αυτή που τον πετάει έξω από την πολιτική σκηνή. Είναι πρωτίστως και καθοριστικά το γεγονός της σύλληψής του, η σκηνή κατά την οποία δύο Αμερικανοί αστυνομικοί οδηγούν ως κρατούμενο ανάμεσά τους τον Ντομινίκ Στρος-Καν.

Είναι αδιανόητο οι Γάλλοι να εκλέξουν ως πρόεδρο της Δημοκρατίας ένα άτομο που όποτε θέλει η Ουάσιγκτον θα τον δείχνουν τα τηλεοπτικά κανάλια σε όλο τον κόσμο να περπατάει ως... κρατούμενος! Είναι ο πλήρης προπαγανδιστικός διασυρμός μιας μεγάλης χώρας που καταρρακώνει παντελώς την εικόνα του «γαλλικού μεγαλείου» που έχουν οι Γάλλοι για τη χώρα τους.

Ακόμη και αν κατόρθωνε ο Ντομινίκ Στρος-Καν να αποδείξει ότι η καμαριέρα ήταν... πληρωμένη από τις γαλλικές μυστικές υπηρεσίες και ότι μπήκε επίτηδες στη σουίτα του και τον προκάλεσε σεξουαλικά και στη συνέχεια, μόλις αυτός της ρίχτηκε, ισχυρίστηκε ότι δήθεν πήγε να τη βιάσει ώστε να εξουδετερωθεί πολιτικά ο Στρος-Καν για να κερδίσει ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί και πάλι την προεδρία, ούτε τότε θα ήταν δυνατόν να παρουσιάσουν οι σοσιαλιστές ως υποψήφιό τους τον Στρος-Καν. Η εικόνα ενός προέδρου της Γαλλίας ως κρατουμένου Αμερικανών αστυνομικών είναι απολύτως καταλυτική. Η ζημιά της σκηνής είναι οριστικά ανεπανόρθωτη, το πολιτικό τέλος του διευθυντή του ΔΝΤ είναι αμετάκλητο.

Από πολιτική σκοπιά δεν έχει καμιά διαφορά αν ο Στρος-Καν όντως επιτέθηκε σεξουαλικά στην αθώα και ανύποπτη καμαριέρα ή αν ο Στρος-Καν έπεσε σε μια καλοστημένη παγίδα, όπου η καμαριέρα χρησιμοποιήθηκε με τη θέλησή της ως «δόλωμα» από πολιτικούς αντιπάλους του Στρος-Καν που ήξεραν πολύ καλά τη χυδαία συμπεριφορά του στον τομέα αυτόν, πασίγνωστη ανά την υφήλιο. Οι σοσιαλιστές θα κέρδιζαν μόνο ως κόμμα, με άλλον όμως υποψήφιο και σε καμιά περίπτωση τον Στρος-Καν, αν αποδεικνυόταν ότι ο διευθυντής του ΔΝΤ έπεσε σε παγίδα.

Ούτως ή άλλως ο Νικολά Σαρκοζί απαλλάσσεται από τον σοσιαλιστή αντίπαλο που έχει την ισχυρότερη υποστήριξη σε κύκλους του γαλλικού κατεστημένου. Αυτό είναι σοβαρό κέρδος, σε καμιά όμως περίπτωση δεν προοιωνίζεται νίκη του Σαρκοζί στις γαλλικές προεδρικές εκλογές του χρόνου τον Απρίλιο. Το πρόβλημα του δεξιού Γάλλου προέδρου δεν ήταν ο Στρος-Καν, τουλάχιστον δεν ήταν το πρόβλημά του τώρα. Σε αυτή τη φάση το πρόβλημα του Σαρκοζί είναι ότι στις μισές τουλάχιστον δημοσκοπήσεις βγαίνει... τρίτος στον πρώτο γύρο, άρα αποκλείεται από τον δεύτερο γύρο γιατί έρχεται πίσω και από την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν, ενώ σε όλες ανεξαιρέτως τις δημοσκοπήσεις χάνει την προεδρική εκλογή από... οποιονδήποτε (!) σοσιαλιστή υποψήφιο με μοναδική εξαίρεση τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ, η οποία έρχεται τελευταία έναντι οποιουδήποτε άλλου σοσιαλιστή υποψηφίου καθώς η πολιτική «φούσκα» που είχε δημιουργηθεί γύρω της έχει σκάσει προ πολλού.

Αναφορικά πάντως με τον Ντομινίκ Στρος-Καν, προκαλεί σίγουρα εντύπωση το γεγονός ότι του απαγορεύθηκε η έξοδος από τις ΗΠΑ χωρίς καν δικαστική απόφαση, χωρίς να του έχουν προηγουμένως απαγγελθεί τουλάχιστον κατηγορίες με νόμιμη διαδικασία.

Ομολογούμε ότι έχουμε ισχυρές αμφιβολίες αν οφείλεται μόνο σε τυπολατρία κατώτερων αστυνομικών οργάνων το τέλος της πολιτικής καριέρας του διευθυντή του ΔΝΤ εξαιτίας των ισχυρισμών μιας καμαριέρας ότι έπεσε θύμα απόπειρας βιασμού εκ μέρους του, χωρίς να υπάρχει καμιά παρέμβαση ηγετικών πολιτικών κύκλων των ΗΠΑ. Ιδωμεν...

ΜΕΤΑΣΕΙΣΜΟΙ
Ενδοσοσιαλιστικές ανακατατάξεις

ΧΑΜΕΝΟΣ από την υπόθεση αυτή δεν είναι μόνο ο Ντομινίκ Στρος-Καν. Είναι και η γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Γαλλίας, η Μαρτίν Ομπρί. Ισχυρότατες είναι οι βάσιμες φήμες ότι η Ομπρί, θεωρώντας ότι είναι αδύνατον να νικήσει τελικά αυτή τον Σαρκοζί παρ' όλο που αυτή την εποχή όλες οι δημοσκοπήσεις τη δείχνουν να επικρατεί του δεξιού Γάλλου προέδρου, είχε έρθει σε συμφωνία με τον «ξοφλημένο» πλέον διευθυντή του ΔΝΤ. Αυτή θα υποστήριζε τον Στρος-Καν ως υποψήφιο του κόμματος στις προκριματικές εκλογές των σοσιαλιστών (ο Στρος-Καν ήταν σχεδόν αδύνατο να κερδίσει μόνος του τις ενδοσοσιαλιστικές εκλογές) και αν αυτός εκλεγόταν τελικά πρόεδρος της Δημοκρατίας, θα έκανε την Ομπρί πρωθυπουργό. Τώρα όλα θα παιχτούν από την αρχή μέσα στους σοσιαλιστές.
Εθνος