Μογκαντίσου ...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου

ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ όπως ήταν. Ούτε καν ο Δήµος Αθηναίων. ΕΠΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ, η Δηµαρχία ήταν προνόµιο των «ανφάν γκατέ» της ελληνικής Δεξιάς. Ενα πόστο που είχε µόνο πολιτικά οφέλη και καθόλου µπελάδες. Ενώ έδινε και δυνατότητες για ... «σόου» χάρη στην πρωτοχρονιάτικηφιέστα του Συντάγµατος. Φυσικά, το χριστουγεννιάτικο δέντρο του Δήµου κάηκε τον Δεκέµβριο του 2008 στις ταραχές µετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Ηταν οιωνός για το τέλος µιας εποχής που δεν θα αργούσε να επέλθει.

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΜΙΝΗΣ είναι ο πρώτος δήµαρχος Αθηναίων της νέας εποχής. Ο Δήµος είναι πλέον άθροισµα προβληµάτων. Εχει συµβασιούχους, αλλάδεν έχει λεφτά. Εχεικαταστήµατα που κλείνουν. Πλατείες που αδειάζουν. Συνοικίες – ιδίως του Κέντρου – πουερηµοποιούνται. Είναι επίσης εστία συγκέντρωσης των λαθροµεταναστών. Οι πιο εξαθλιωµένοι συσσωρεύονται σαν ανθρώπινη µάζα στο Κέντρο – που θυµίζει Μογκαντίσου. Οχι γιατί έχει έγχρωµους, αλλά για το χάος, την ανοµία και την απουσία του κράτους.

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ακόµη µπορούσεκανείς να περπατήσει τηνΑθήνα αργά το βράδυ απόάκρη σε άκρη. Η πόλη ζούσε και ανέπνεε τη νύχτα, ενώ απέπνεε ασφάλεια. Ολααυτά φαίνονται εντελώςεξωπραγµατικάσήµερα. Η Ακρα Δεξιά και η Ακρα Αριστερά συγκρούονταν ήδη στον Αγιο Παντελεήµονα. Ωστόσο, η δολοφονία του 44χρονου ήταν ο τραγικός σπινθήρας για φυλετικές συγκρούσεις που δεν έχουµε δει ποτέ στη χώρα µας.

ΑΥΤΑ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ στο εξωτερικό. Η βία γίνεται σπιράλ. Η αυτοδικία προκαλεί αντεκδίκηση. Οι διαφορετικές κοινότητες οργανώνονται σε συµµορίες.Αλλιώς την περιµέναµε την παγκοσµιοποίηση. Αλλιώς µας ήρθε.

ΕΥΤΥΧΩΣ Ο ΚΑΜΙΝΗΣ δεν είναι πολιτικός. Νοµικός είναι – και µάλιστα συνταγµατολόγος µε µατιά εξωτερικού. Αυτό σηµαίνει ότι αντιλαµβάνεται τα πράγµατα σφαιρικά και ότι δεν βλέπει το πρόβληµα µε το µάτι στο πολιτικό του ακροατήριο, αλλά µε όρους κράτους δικαίου. Ωστόσο, δεν είναι ο Καµίνης, είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που µπορεί να πάρει δύσκολες αποφάσεις για θέµατα ασφάλειας και µετανάστευσης. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΑΥΤΗ, η χθεσινή συνάντησηµε τον Πρωθυπουργό ήταν κρίσιµη. Οπωςήταν κρίσιµη και ησυνεδρίαση του Υπουργικού Συµβουλίου. Πόσες όµως κυβερνητικές συσκέψειςχρειάζονται για να φθάσουµε σε ένα φριχτό έγκληµα και να δούµε το Κέντρο να εκρήγνυται; Εχουν γίνει παρά πολλές υπό τον Πρωθυπουργό – η πιο διάσηµη το απόγευµα εκείνης της Παρασκευής του Φεβρουαρίου που η τρόικα έδινε τη συνέντευξη για τα 50 δισ. η ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ της Αθήνας σε τριτοκοσµικό γκέτο δεν αναστέλλεται µεκοινωνιολογικές προσεγγίσεις. Χρειάζεται περισσότερη Αστυνοµία. Χρειάζονται κάµερες. Χρειάζονται δύσκολες – και πιο σκληρές – αποφάσεις στο θέµα της λαθροµετανάστευσης. Ο Καµίνηςδεν µπορεί να τις πάρει– αλλά δεν µπορεί να είναι και θεατής.
Αγιογραφίες από τα ΝΕΑ