Από τον Σωτήρη Μανιάτη
Η 56η Eurovision στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας έλαβε τέλος, ραντεβού στην 57η που θα γίνει στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν. Οι Αζέροι ξοδεύοντας πετροδολάρια κατάφεραν τελικά φέτος αυτό που επιθυμούσαν εδώ και χρόνια. Να κερδίσουν το διαγωνισμό τραγουδιού τής EBU. Και το ήθελαν για διάφορους λόγους καθώς θεωρούν ότι... με κάθε τέτοια κίνηση διεισδύουν περισσότερο στη... δυτικοευρωπαϊκή νοοτροπία. Τα τελευταία χρόνια έχουν ακουστεί και γραφτεί για τους Αζέρους και τη συμμετοχή τους στη Eurovision ουκ ολίγα. Φέτος πάντως λέγεται ότι ξόδεψαν πάνω από 15-16 εκατομμύρια ευρώ για να «σπρώξουν» το γλυκανάλατο και μουσικά ξεπερασμένο τραγουδάκι τους. Και τα κατάφεραν...
Για άλλη μια φορά πάντως αυτός ο πολυσυζητημένος διαγωνισμός ποπ (λέμε τώρα) τραγουδιού εξελίχτηκε σε ένα παιχνίδι πολιτικής και συναλλαγής. Χώρες αντάλλαξαν 10άρια και 12άρια, τα πιο καλά τραγούδια βρέθηκαν στον πάτο, άλλα, από κάκιστα έως αδιάφορα, μπήκαν στη δεκάδα και πάει λέγοντας... Χαρακτηριστικά άλλωστε ήταν και πάλι τα γιουχαΐσματα (περισσότερα είναι αλήθεια από άλλες φορές) στο Fortuna Arena του Ντίσελντορφ.
Μόνο η Ιταλία με την επιστροφή της και με ένα τραγούδι που ήταν, αν όχι το καλύτερο, σίγουρα κάτι ξεχωριστό (μαζί με αυτό της Γαλλίας που καταποντίστηκε στη 17η θέση και όλως περιέργως αντιμετώπισε τεχνικά προβλήματα και στην τελική πρόβα, την οποία βαθμολόγησαν οι επιτροπές των χωρών) στη Eurovision κατάφερε να βρεθεί στη δεύτερη θέση.
Η Eurovision είναι βασικά ένα εμπορικό προϊόν, το οποίο χρησιμοποιείται διαφημιστικά και πολιτικά. Ξοδεύονται συνολικά πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ, ενώ τζιράρονται υπερδιπλάσια, αν υπολογίσει κανείς όσα «στήνονται» γύρω από το ευρωπανηγυράκι. Τα εκατομμύρια που ποντάρονται σε στοιχήματα, τις επιδιώξεις δισκογραφικών εταιρειών και όχι μόνο. Τον παρακολουθούν πάνω από 120 εκατ. τηλεθεατές, ενώ εκατομμύρια είναι και οι χρήστες του Διαδικτύου που σερφάρουν σχολιάζοντας. Τα τρία λεπτά επί σκηνής είναι για κάθε χώρα απίθανος χρόνος προβολής με τη μέγιστη δυνατή διείσδυση από τηλεοπτικό πρόγραμμα. Το θέμα είναι πώς και πόσο μπορείς να το εκμεταλλευτείς ξοδεύοντας βεβαίως λελογισμένα. Δεν είναι τυχαίο ότι και αμερικανικά δίκτυα επεξεργάζονται το στήσιμο τέτοιου διαγωνισμού, ενώ ήδη οι υπεύθυνοι της EBU έχουν αρχίσει να δείχνουν ενδιαφέρον για τη δυνατότητα δημιουργίας ενός παγκόσμιου διαγωνισμού ποπ τραγουδιού.
Η Eurovision πάντως είναι μια διασκεδαστική παραγωγή και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Δεν μπορεί να γίνεται εθνικός στόχος και σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει τη μουσική πραγματικότητα μιας χώρας. Εστω κι αν πετυχημένα σχόλια στο twitter -όπως για παράδειγμα για τη δική μας συμμετοχή το «τελικά η Ελλάδα δεν περνάει μόνο οικονομική αλλά και μουσική κρίση»- έκαναν το γύρο του Διαδικτύου. Ακόμα και αυτό δημιουργεί μια συζήτηση...
enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου