Πολλές συσκέψεις, πολλές ...

Tου Γιώργου Λακόπουλου

Το λένε όσοι ξέρουν από µέσα τα πράγµατα: πιο φυσική κατάσταση για υπουργό αυτή την περίοδο είναιτο «brain storming»! Είναι τρόπος λειτουργίας (;) της κυβέρνησης. ∆εν υπήρξε στη νεώτερη πολιτική ιστορία της χώρας άλλο κυβερνητικό σχήµα µε... τόση πυκνότητα συσκέψεων. Φυσικά δεν είναι απαραιτήτως κακή ιδέα να συσκέπτονται οι υπουργοί πριν αποφασίσουν. Αλλά για να είναι αποδοτική µια σύσκεψη πρέπει να πληροί µια βασική προϋπόθεση: να έχει τη σωστή σύνθεση, τη σωστή ατζέντα και τη σωστή επιδίωξη.

∆εν είναι πάντα έτσι. Ορισµένες συσκέψεις συγκαλούνται επειδή πρέπει να συγκληθούν – κάτι σαν αυτοσκοπός. Ιδίως αν το έχει ζητήσει ο Πρωθυπουργός – που συναρπάζεται µε αυτά. Αλλες, γιαναβρεθούν ισορροπίες ανάµεσα σε υπουργούς.

Και µερικές γιατί κάποιοι υπουργοί δεν βρίσκουν καλύτερο τρόπο να µοιραστούν µε άλλους ευθύνες που κανονικά θα έπρεπε να αναλάβουν οι ίδιοι προσωπικά.

Το φαινόµενο δεν περιορίζεται στις τρέχουσες διυπουργικές συσκέψεις. Φτάνει καµιά φορά έως τις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συµβουλίου, ιδίως τις άτυπες. Ή µέχρι τις συσκέψεις που συγκαλούνται υπό τον ίδιο τον Πρωθυπουργό ή τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης. Ορισµένοι ακούν και δεν λένε τίποτε γιατί δεν έχουν τι να πουν. Αλλοι κάτι λένε, αλλά αυτό δεν είναι πάντα σχετικό µε το αντικείµενο της σύσκεψης.

Μια σύσκεψη όταν δεν είναι σωστά προετοιµασµένη το µόνο που µπορεί να αποφέρει είναι να µπερδέψει περισσότερο τα πράγµατα. Και συµβαίνει συχνά. Συγκαλείται µια σύσκεψη αιφνιδίως και όσοι καλούνται δεν ξέρουν ποιους άλλους θα βρουν εκεί ή τι ακριβώς θα συζητήσουν και καταλήγουν απλώς να λένε τη γνώµη τους. Και όχι πάντα. Μπροστά στον φόβο να τους καταλογιστεί βλάβη στην εικόνα της κυβέρνησης από µια ενδεχόµενη διαφωνία, στο τέλος δεν τη λένε ούτε αυτή. Αλλωστε χωρίς φακέλους µπροστά τους και χωρίς να έχει προηγηθεί ενηµέρωση επί του θέµατος που συζητείται, τι περισσότερο µπορούν να κάνουν από το να σχολιάζουν όσα λένε οι άλλοι; Αυτές οι συσκέψεις δεν είναι συνεδριάσεις, άλλα πολύωρες συναθροίσεις ανταλλαγής απόψεων.

Κατά κανόνα προβάλλονται ως αποδοτικές ενδοκυβερνητικές διεργασίες. Μπορεί και να είναι. Αλλά όπως έχει πει ο αυστριακός οικονοµολόγος Πέτερ Ντράκερ: «∆εν υπάρχει τίποτε πιο άχρηστο από το να κάνεις αποδοτικά αυτό που δεν έπρεπε καν να γίνει».
ΤΑΝΕΑ