Το σωστό και το λάθος ...

Toυ Γιώργου Λακόπουλου

Σε χθεσινή συνέντευξή του στο «Εθνος της Κυριακής» ο Πρωθυπουργός δήλωσε ότι είναι αποφασισµένος να κάνει ό,τι χρειάζεται για να αποφύγει η οικονοµία τη χρεοκοπία και να αλλάξει η χώρα. Κανείς δεν αµφιβάλλει. Αλλά για να γίνουν αυτά πρέπει η κυβέρνηση να ... κυβερνάει. Και για να κυβερνάει πρέπει να παίρνει και να υλοποιεί αποφάσεις. Αλλιώς είναι σαν να ρίχνει ο ίδιος νερό σε ένα τρύπιο βαρέλι. Αυτό ακριβώς είναι το θέµα σήµερα στο Υπουργικό Συµβούλιο. Ο,τι αποφασιστεί πρέπει να είναι συγκεκριµένο. Και για να είναι αποτελεσµατικό πρέπει να ενσωµατώνει τρία στοιχεία.

Το πρώτο είναι η πολιτική τόλµη. ∆εν αρκούν γενικές ανακοινώσεις. Πρέπει να είναι καθαρό αν κλείνουν τη συζήτηση µε τους δανειστές περί του πρακτέου. ∆ηλαδή να ξεκαθαριστεί ποια πολιτική εξυπηρετούν οι αποφάσεις. Αν ανακυκλωθεί απλώς το κλίµα των τελευταίων εβδοµάδων, θα γίνει ξανά µια τεράστια οπή εντός ύδατος. Χρειάζεται απάντηση: ποιες υποδείξεις της τρόικας γίνονται δεκτές ως συµβατική υποχρέωση της χώρας και ποιες απορρίπτονται; Και σε κάθε περίπτωση τα µέτρα να υλοποιηθούν αµέσως.

Το δεύτερο στοιχείο είναι το πολιτικό περιβάλλον στο οποίο θα υλοποιηθούν. Η κυβέρνηση επιδιώκει να είναι συναινετικό. Αλλά δεν αρκεί να το λέει, πρέπει να το διαµορφώσει κιόλας.

Αν πρόκειται αύριο απλώς να ανακοινώσει στους πολιτικούς αρχηγούς ό,τι αποφασίσει σήµερα, τέτοιο περιβάλλον δεν θα δηµιουργηθεί. Ούτε αν το εννοεί όπως έλεγε χθες ο αντιπρόεδρός της: «Η κυβέρνηση δεν έχει ανάγκη τον κ. Σαµαρά για να κυβερνήσει». Συναίνεση είναι να αποφασίσουν και να εφαρµόσουν από κοινού επί συγκεκριµένων τοµέων µε συγκεκριµένο τρόπο.

Αυτό οδηγεί στο τρίτο στοιχείο. Ποιοι θα υλοποιήσουν αυτά που – ας πούµε ότι – θα συναποφασιστούν µε τρόπο που θα συνιστά µετάβαση σε µια νέα πολιτική αντίληψη και σε νέο πολιτικό περιβάλλον; Αν πρόκειται να το αναλάβουν οι ίδιοι, τότε δεν έχουν νόηµα τα άλλα δύο. Υπάρχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, µπορεί να προχωρήσει µόνη της. Οπου επιδιώκεται άλλη σχέση µε την αντιπολίτευση, για να εφαρµοστεί άλλη πολιτική, θα χρειαστεί και άλλο πολιτικό προσωπικό. Αρα η κυβέρνηση πρέπει να είναι διατεθειµένη να εκχωρήσει εξουσίες. Να θέσει στην αξιωµατική αντιπολίτευση το δίληµµα της – α λα καρτ – συγκυβέρνησης αν χρειαστεί. Αλλιώς θα γίνει πάλι ό,τι έλεγε ο αµερικανός συνθέτης Οσκαρ Λέβαντ: «Ενα σωστό βήµα στη λάθος κατεύθυνση».
TANEA