Αποστάσεις...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου

ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ είναι προτιµότερο να κοιτάς µακριά. Πριν ασχοληθούµε µε το Μεσοπρόθεσµο Πρόγραµµα και τη συναίνεση, ας πάρουµε βαθιά ανάσα κι ας αναλογιστούµε: Πώς θα είναι η Ελλάδα σε δέκα χρόνια; ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ µορφωµένους ανθρώπους να σκέφτονται πώς... θα φύγουν στο εξωτερικό,το ερώτηµα πέφτει βαρύ κι ακούγεται στενάχωρο. Ενα από τα καλά που έχει όµως ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ότι δεν πάσχει απότη συνήθη µυωπία τωνπολιτικών. ∆εν ασχολείται δηλαδή µόνο µε το επόµενο εικοσιτετράωρο ή την επόµενη εβδοµάδα. Βλέπει πιο µακριά. Φυσικά, ηκριτική στον Πρωθυπουργό είναι ότι καµιά φορά έχει την τάση να βλέπει µόνο µακριά. Ωστόσο, στη φάση αυτή το «µακριά» είναι κάτι που το χρειαζόµαστε. Σε µια χώρα που απορείς αν έχει αύριο, το τι θα γίνει µετά από µια δεκαετία µπορεί να σου δώσει λίγο οξυγόνο µέσα στη γενικευµένη ασφυξία της εποχής.

ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ µε αυτό που ασχολείται ο Γιάννης Μανιάτης. Ο υφυπουργός ΠΕΚΑ ήταν κοντά στον Πρωθυπουργό την Παρασκευή στην Αργολίδα. Ασχετα όµως από αυτό, το αντικείµενο δουλειάς του Μανιάτη είναι πολύ κοντάστον νου του ΓιώργουΠαπανδρέου. Ο Μανιάτης εργάζεται για να δηµιουργηθούν προϋποθέσεις ώστε να αξιοποιηθεί ο υπόγειος πλούτος της Ελλάδας. Αυτό σηµαίνει τρία πράγµατα: ορυκτά, αέριο και πετρέλαιο.

Ο ΜΑΝΙΑΤΗΣ δουλεύει για το µέλλον.Την περασµένη εβδοµάδα µια επιτροπή εµπειρογνωµόνων του ΥΠΕΚΑ ολοκλήρωσε µελέτη για τους τριάντα από τους εκατό µεταλλευτικούς χώρους στην ελληνική επικράτεια. Αποτιµώνται σε δέκαδισ. ευρώ κι ο υφυπουργός ετοιµάζει διεθνείς διαγωνισµούς για την αξιοποίησή τους. Το ενδιαφέρον είναι ότι η Ελλάδα έχει πολλά από τα δεκαπέντε κρίσιµα µέταλλα για την ευρωπαϊκή βιοµηχανία όπως το βολφράµιο.

Την ίδια ώρα προχωράει βήµα βήµα το σχέδιο για την ενεργειακή εκµετάλλευση του υποθαλάσσιου χώρου. Μην πάει αναγκαστικά το µυαλό σας σε υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ και Καστελλόριζα. Τα πρώτα τρυπάνια θα µπουν µάλλον στον Πατραϊκό Κόλπο, στο Κατάκολο και κοντά στη Λευκάδα. Τρυπάνι θα µπει όµως και στην ξηρά. Σε δέκα χρόνια, τα Γιάννινα ή τα Γρεβενά δεν αποκλείεται να είναι γνωστά ως τόποι εξόρυξης υδρογονανθράκων.

Η ΕΛΛΑ∆Α ΤΟΥ 2020 – εφόσον υπάρχει! – θα είναι µια χώρα που θα εξάγει αέριο και πετρέλαιο. Αντί για Ισλανδοί θα γίνουµε Νορβηγοί της Μεσογείου; Μακάρι. Στο µεταξύ δεν πρέπει να συγχέουµε τη διαυγή θέα ενός ενεργειακού µέλλοντος για την Ελλάδα µε την εντύπωση ότι η απόστασηείναι κοντινή. Εχουµε δρόµο και µακάρι το πρότζεκτ του Μανιάτη να µη χαθεί στη διαδροµή.
Αγιογραφίες από τα ΝΕΑ