Ενας χαµένος φίλος ...

Tου Γιώργου Λακόπουλου

Οταν οι παλιοί σου φίλοι δεν θέλουν ούτε να σε δουν µπροστά τους, σηµαίνει ότι κάτι δεν έχεις κάνει καλά. Συµβαίνει µε την Ελλάδα και τον Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν. Τον άνθρωπο που έχει συνδεθεί όσο κανείς άλλος ευρωπαίος πολιτικός µε τη ... γέννηση της Γ’ Ελληνικής ∆ηµοκρατίας. ∆εν έβαλε µόνο το αεροπλάνο του για να επιστρέψει ο Καραµανλής και να πάρει σάρκακαι οστά η Μεταπολίτευση. Σ’ αυτόν κυρίως οφείλεται η πρώτη µείζων επιδίωξη της µεταχουντικής περιόδου να ενταχθεί η χώρα στην ΕΟΚ. Η οποία δεν ήταν τότε παρά µια τελωνειακή ένωση. Και για την οποία δεν ήθελε ούτε να ακούσει ο µισός και παραπάνω ελληνικόςλαός, επηρεασµένος από τη συνθηµατολογία του ανερχόµενου ΠΑΣΟΚ. ο Καραµανλής µε τον Ζισκάρ µεθόδευσαν την υπέρβασητων εµποδίων και κυρίως των αρνήσεων, της Γερµανίας του Σµιτ πάνω από όλα.

Ετσι φυτεύτηκαν σε µια νύχτα τα θνησιγενή δέντρα στη Συγγρού για να περάσει ο Γάλλος και οι υπόλοιποι από το Ελληνικό ώς το Ζάππειο και να υπογραφεί η συνθήκη της ένταξης.

Σήµερα θνησιγενής τείνει να καταλήξει η ίδια η ένταξη. Και το λέει αυτό ο Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, που τίµησε την Ελλάδα. Με το αζηµίωτο ενδεχοµένως – τα γαλλικά όπλα είχαν πάντα την τιµητική τους στα ελληνικά εξοπλιστικά προγράµµατα. αλλά το «Ελλάς, Γαλλία, Συµµαχία» ήταν ένα από τασυνθήµατα-σύµβολο όχι µόνο γιατη µετάβαση από τη δικτατορία στηδηµοκρατία, αλλά και για τη µετατόπιση από την ανατολίτικη υστέρηση στο δυτικοευρωπαϊκό στερέωµα. Σ’ αυτό το σύνθηµα στηρίχθηκε το «ανήκοµεν εις την ∆ύσιν». Εδώ η µοίρα αρχίζει να µας παίζει επικίνδυνα παιχνίδια.ο ίδιος ο Ζισκάρ Ντ’ Εστέν µάς πετάει κατάµουτρα – σαν να κάνει την αυτοκριτική του – ότι κακώς ανήκοµεν. Και έτσι προβάλλει το ενδεχόµενο να δικαιωθεί, κάπως ετεροχρονισµένα και ανορθόδοξα, το σύνθηµα του ανδρέα Παπανδρέου: «Η Ελλάδαανήκει στους Ελληνες». αλλά µόνο στους Ελληνες.

Σήµερα ο Ντ’Εστέν δεν έχει ρόλο στην Ευρώπη. αλλά ανήκει στην παλιά φρουρά που εµπνέει ακόµη σεβασµό. Η δηµόσια αποδοκιµασία της κοινοτικής Ελλάδας από µέρους του επαληθεύει ότι τα τελευταία «ευτυχισµένα» τριάντα χρόνια κάναµε αυτό που θα έλεγε η αµερικανίδα ηθοποιός Ρίτα Μέι Γουέστ: «ανεβαίναµε τη σκάλα της επιτυχίας σφάλµα σφάλµα».
TANEA