«Μι Τάρζαν, γιου Τζέιν» ...

Της Πόπης Διαµαντάκου

Μέρος του γιουροβιζιονικού ετήσιου καρνάβαλου και η απενοχοποίηση του µεγάλου λαϊκού κοινού για την ελλιπή γνώση µιας ξένης γλώσσας, µε τα σόου των κουτσοαγγλικών που δίνουν κάθε χρόνο οι ανταποκριτές του Star
Ξέφρενο επικοινωνιακό καρναβάλι η Γιουροβίζιον, έχει µόνο αφορµή τον... διαγωνισµό των τραγουδιστικών «πακέτων». Στην πραγµατικότητα πρόκειται για µια στιγµή τρελού γλεντιού, το οποίο καταλύει κανόνες αισθητικούς,γλωσσικούς, µεταφραστικούς και οτιδήποτε θα µπορούσε να δυσκολεύει την επικοινωνία. Κυρίαρχο, το εµπόδιο της γλώσσας. Μεγάλος βραχνάς. Αλλά στη Γιουροβίζιον όλα τα εµπόδια γίνονται αφορµή για τηλεοπτικά σόου. Και δη τα γλωσσικά. Ολοι οφείλουν να συνεννοούνται µε όλους. Ακόµη και µε παντοµίµα. Και όσο δυσκολότερη είναι ησυνεννόηση, τόσο µεγαλύτερη υποτίθεται η πλάκα.

Εξ ου και τακουτσοαγγλικά που χρησιµοποιούν οι έλληνες δηµοσιογράφοι – και δη οι απεσταλµένοιτου Star Κασπίρης και Σουλιώτη – γίνονται ένα ακόµη στοιχείο καρναβαλικών αναµεταδόσεων. «Γιου αρ βέριχάντσοµ», ακούµε τη Σουλιώτη να λέει στον γάλλο αοιδό, ο οποίος θεωρείται µεγάλο φαβορί. Επειδή όµως είµεθα πατριώτες και η Γιουροβίζιον είναι µία απότις ευκαιρίες για εθνικοπατριωτικά καρναβαλικά ξεσπάσµατα, έχουµεχρίσει «µεγάλο καρδιοκατακτητή» και τον έλληνα αοιδό Λούκα Γιώρκα, τον οποίο ακολουθεί ο τηλεοπτικός φακός να «φλερτάρει» τάχα νεαρές υπάρξεις ξένωναποστολών αλιεύοντας τις ψήφους της χώρας τους. Από κοντά και η Σουλιώτη, που αναλαµβάνει κάθεχρόνο ανεπίσηµη εµψυχώτρια του γιουροβιζιονικού εθνοφρονήµατος για λογαριασµό του Star, χώνει το δηµοσιογραφικό της µικρόφωνο κάτω από τη µύτηδιαφόρων ξεσαλωµένων από το ποτό και τον χορό µελών σε ξένες αποστολές και εκµαιεύει εθνοτονοτικές απαντήσεις. «Ντου γιου νόου γκρικ σονγκ;». Εδώ οµάδα σεληνιασµένων γιουροφάν από το Ισραήλ άρχισε να τραγουδά Παπαρίζου, «Νόου, νόου, δις γίαρ, δε σογκ δις γίαρ…» επιµένει η Σουλιώτη. ∆εν το ‘ξεραν αυτοί, το ‘ξεραν όµως οι επόµενοι.

Ολοι όσοι συναντιούνται χρόνια σε αυτό το τρελό τηλεοπτικό γλέντι έχουν µάθει να παπαγαλίζουν λέξεις και στίχους από τραγούδια σχεδόν όλων των χωρών. Και τα ελληνικά παραµένουν, αν όχι µια ένδειξη εκλεπτυσµένης µόρφωσης όπως ήταν κάποτε για τους Ευρωπαίους, τουλάχιστον µια απόδειξητουριστικής κινητικότητας.

«Γιου νόου χυλόπιτα»;Ακούµε σε µια στιγµή τον έτερο απεσταλµένο του Star, τον Κασπίρη, να ρωτάει ωραιότατη αοιδό ανατολικοευρωπαϊκής χώρας, που τον κοίταξε εµβρόντητη. «Χυλόπιτα, γουότ µινς χυλόπιτα;» επέµενε εκείνος και µετά αρχίζει την επεξήγηση «Αϊ λοβ γιου. Γιου ντοντ λοβ µι. Γιου λοβ Λούκας. Τότε… µι… τρώω… χυλόπιτα». Τι να πει το κορίτσι δίπλα του; ∆εν είχε καταλάβει λέξη. Χαχάνιζε.

Κάθε χρόνο γίνεται η ίδια πλάκα µετα κουτσοαγγλικούλια που θεωρούνται η επίσηµη γιουροβιζιονική γλώσσα. ∆ιόλου τυχαία. Γιατί η Γιουροβίζιον έχειεξελιχθεί σε ένα κολοσσιαίο µοντέλο λαϊκής ψυχαγωγικής τηλεόρασης, όπου κάθε πτυχή της προσφέρεται ως θέαµα. Προωθείται δηλαδή, πέραν του τραγουδιστικού σκέλους, η συνολική αισθητική ενός ευρωκαρνάβαλου όπου όλα επιτρέπονται. Και κυρίως να φαίνεται ότι οποιοσδήποτε κανόνας εµποδίζει την ελεύθερη επικοινωνία καταργείται εντυπωσιακά.

Οσο περισσότερη οργάνωση απαιτείται και όσο πιο απαραίτητη είναι η γνώση ξένων γλωσσών για τις οµάδες που αναλαµβάνουν την προώθηση των τραγουδιών για λογαριασµό της χώραςτους, τόσο περισσότερο διαµορφώνεται για τηλεοπτική κατανάλωση η εικόνα µιας απελευθερωµένης συνάντησης όλων των λαών.

Στόχος έτσι κι αλλιώς των µεγάλων αυτών πανηγυριών της απενοχοποιηµένης γελοιότητας είναι η ταύτιση του λαϊκού κοινού µε το θέαµα, η ψευδαίσθηση ότι αντανακλούν την κουλτούρα και την αισθητική του και κυρίως ότι µπορούν να εκφράσουν τις εθνικοπατριωτικές φαντασιώσεις του.

Ως εκ τούτου, η φετινή πατριωτική γιουροεκστρατεία βασίζεται στο µοντέλο του «χοτ γκρικ λόβερ», µε τον «χάντσοµ» Λούκας, που έχει «κάψει καρδιές» και τον «κυνηγούν τα κορίτσια», µέχρι που η Ντάνα, η εντυπωσιακή τρανσέξουαλ του αλήστου µνήµης γιουροβιζιονικού σουξέ «Viva la Diva» , που φέτος ξαναπαίρνει µέρος ως εκπρόσωπος του Ισραήλ, δήλωσε, λέει, ότι «θέλει να κάνει παιδί µε τον Λούκα». Οσο για τον δικό µας, περιορίστηκε να κοιτάξει µε βαρύ βλέµµα τον φακό και να απευθυνθεί στο ελληνικό κοινό µε ένα µάγκικο «Ελλαδάρα», «Ελλαδάρα» (δις). Τι υπερήφανον έθνος!
ΤΑΝΕΑ