Παγίδα ...

Toυ Γιώργου Λακόπουλου

Το ∆ιεθνές Νοµισµατικό Ταµείο µπήκε στη ζωή µας περισσότερο από το παράθυρο παρά από την κεντρική είσοδο. Προκύπτει από την υπενθύµιση δυο περιστατικών που κατέγραψε το πολιτικό ρεπορτάζ της πρώτης µετεκλογικής περιόδου. Το πρώτο στη Βουλή. Σε ... µια σύσκεψη για τη διαχείριση της οικονοµικής κατάστασης που παρελήφθη, ο Χρήστος Παπουτσής, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος τότε – και προφανώς υποψιασµένος – ζήτησε «να αποκλείσουµε το ενδεχόµενο του ∆ιεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου». «Τίποτε να µην αποκλείσουµε» ήταν η αντίδραση του Πρωθυπουργού.

Το δεύτερο περιστατικό λίγες µέρες αργότερα, σε µια συνεδρίαση του Πολιτικού Συµβουλίου του Κινήµατος. Αιφνιδίως ο Γιώργος Παπανδρέου άρχισε να τους µιλάει για τιςαλλαγέςπου επέφερε στο ∆ΝΤ η παρουσίατου σοσιαλιστή Ντοµινίκ Στρoς-Καν. Για ένα κόµµα σαν το ΠΑΣΟΚ, που έχει παραλάβει από τον Ανδρέα Παπανδρέου την παρακαταθήκη ότι το ∆ΝΤ είναι το απόλυτο κακό, µια τέτοια συζήτηση είχε τα ρίσκα της.

∆είχνουν αυτά ότι ο Πρωθυπουργός είχε προαποφασίσει να ζητήσει λεφτά από την Ουάσιγκτον και προετοίµαζε το έδαφος; Οχι απαραιτήτως. ∆είχνουν όµως ότι υπήρχαν συζητήσεις και επαφές. ∆εν ξέρουµε τι ακριβώς περιελάµβαναν. Στις αρχές του 2010 κυκλοφορούσαν φήµες ότι εγκαταστάθηκε στην Αθήνα κλιµάκιο του ∆ΝΤ και παρείχε τεχνογνωσία. Για θέµατα φορολογίας και την ανεξαρτητοποίηση της Στατιστικής Υπηρεσίας. Σε αυτό λέει την αλήθεια ο Γιώργος Πεταλωτής σήµερα. Το είχε επιβεβαιώσει άλλωστε ο Πρωθυπουργός στη Βουλή έναν µήνα αργότερα.

Ηταν όµως µόνο αυτό; Ή η τεχνική βοήθεια ήταν φύλλο συκής και τα παιδιά του Ντοµινίκ ετοίµαζαν την απόβασή τους; Ούτε κι αυτό είναι σαφές. Οτι το ∆ΝΤ έχει πλήρη εµπλοκή στο ελληνικό πρόβληµα ακούστηκε επισήµως στις 16 Απριλίου του 2010, σε µια απάντηση που έδωσε ο Πρωθυπουργός στον Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή.

Εχουν σηµασία σήµερα όλα αυτά; Καµία. Ούτε το Μνηµόνιο αλλάζει, ούτε η Ιστορία ξαναγράφεται. Απλώς το πολιτικό σύστηµα βρήκε καινούργια αφορµή να αποπροσανατολιστεί. Οι ξεχασµένες ατάκες του Στρος-Καν και οι ξεχασµένοι χειρισµοί της κυβέρνησης ρίχνουν νερό σ’ έναν εγχώριο πολιτικό καβγά. Η αντιπολίτευση πιστεύει ότι χτύπησε φλέβα. Η κυβέρνηση πέφτει στην παγίδα και απολογείται. Παρακάµπτοντας τη συµβουλή του αµερικανού συγγραφέα Ελµπερτ Χούµπαρντ: «Ποτέ µην εξηγείς. Οι φίλοι δεν το χρειάζονται και οι εχθροί δεν θα σε πιστέψουν ούτως ή άλλως».
ΤΑΝΕΑ