Της Πόπης Διαµαντάκου
Με τουριστικό φολκλόρ, κίονες σε βιντεογουόλ και ζεϊµπέκικα πάµε Γιουροβίζιον, αποθεώνοντας το αγέρωχο κιτς της παράδοσης του Μοναστηρακίου και της «γκρικ ταβέρνα»
Μην ξεχνάµε ότι το ... «αρχαιοελληνικό» φολκλόρ, που είδαµε στα πλάνα τα οποία µετέδωσε µε γιουροβιζιονική συνέπεια το Star (Πρωινή Μελέτη) από την πρόβα του Λούκα στη γιουροβιζιονική σκηνή, αποτελεί την επιτοµή της εγχώριας τουριστικής βιοµηχανίας. Επιπλέον, είναι απολύτως ταιριαστή µε την πανηγυρτζίδικη γιουροβιζιονική αισθητική. Μήπως και οι συµµετοχές του Sakis δεν είχαν το ανάλογο «πακέτο», µε ολίγη υπόσχεση από τύπου γκρικ καµάκι ανδρικό γυµνό. Το µόνο που άλλαξε είναι το εγχώριο τηλεοπτικό κλίµα απέναντι στο πανηγύρι. Είναι αστείο, αλλά µόλις µια ανάσα απόσταση από τις µεγάλες βραδιές του γιουροβιζιονικού διαγωνισµού και όλες οι εκποµπές που τρέφονταν παλιότερα ώρες ολόκληρες µε γιουροβιζιονικό τζανκ φουντ µετά βίας µεταδίδουν µερικά τυπικά ρεπορτάζ. Μηδέ του Star εξαιρουµένου, όπου φυσικά και δεν λείπουν τα δηµοσιογραφικά αφιερώµατα και η πληροφόρηση για τις εξελίξεις, αλλά χωρίς εκείνον τον αλλοτινό πολεµικό ενθουσιασµό. Μόνο η είδηση περί φόβου για τροµοκρατική επίθεση στο στάδιο διεξαγωγής του πανηγυριού έκανε έξαλλη τη Σουλιώτη (Star), που πήρε προσωπικά τα µέτρα ασφαλείας και θεώρησε ότι έχουν ληφθεί εναντίον της. Με κάτι πρέπει να κάνει πόλεµο! Το µόνο που αποδεικνύεται µε όλο αυτό είναι πόσο ντοπαρισµένο ήταν το αλλοτινό υποτιθέµενο «ενδιαφέρον του φιλοθεάµονος». Μια πλασµατική διόγκωση µε πολιτική απόφαση µάλιστα, στις εποχές που η ΕΡΤ οδηγούσε τη γιουροβιζιονική κούρσα µε πολυέξοδα πάρτι, όπου έκανε τη φιγούρα της η µεσηµεριανάδικη φυλή ενθουσιασµένη που την δεξιωνόταν η «επίσηµη κρατική τηλεόραση». Τι εποχές κι εκείνες! Και τι τηλεόραση!
Μπορούµε σήµερα, µε την υποχρεωτική απόσταση από τα ψευδοπανηγύρια που επιβάλλουν οι σκληρές εποχές και οι διαφορετικές ανάγκες, να συνειδητοποιήσουµε ότι ψευδογεγονότα σαν τη Γιουροβίζιον µπορούν να γίνουν αφορµή για θεάµατα µαζικής αφασίας, όπου το ίδιο το τηλεοπτικό κοινό έχει τον µικρότερο ρόλο. Δεν εκδηλώνει πραγµατικό ενδιαφέρον, αλλά πείθεται ότι ενδιαφέρεται από την τηλεοπτική υπερβολή.
Ανθρώπινη συγκίνηση
«Δεν µπορούσα να λειτουργήσω σαν ηθοποιός,να κάνω κάποιο αστείο όταν ήµουν βολεµένος, είχα µερικά λεφτά...», η ατάκα του Eλληνα που θα θέλαµε να είµαστε. Του Θανάση Βέγγου. Το ένα µετά το άλλο τα αφιερώµατα σε εκείνον που υπήρξε µε τον τρόπο της ζωής του υπόδειγµα και µε τους ρόλους του η «ψυχή» της λαϊκής φαντασίωσης για τον καλότροπο και χιλiοβασανισµένο Eλληνα. Aµεση και η αντίδραση στην είδηση του θανάτου του των πρωινών εκποµπών, µε την «Πρωινή Μελέτη» να µεταδίδει εκτενές αφιέρωµα. Το «10 µε 1» ξεκίνησε µε αποσπάσµατα από ταινίες, µε βίντεο από τις σπάνιες και συγκινητικέςεµφανίσεις του. Το πρωινάδικο του Mega προτίµησε να µην αλλάξει το τελετουργικό της εκποµπής, µε τον Λιάγκα να κάνει το σύνηθες σόου του καιρού µε φινάλε την καθιερωµένη φωτογραφία µπικινοφορούσας καλλονής, ενώ οι πανελίστες επιδίδονταν στις συνήθεις ποδοσφαρικές ιαχές. Ακούστηκαν παράταιρες τέτοια στιγµή, όταν όλη η υπόλοιπη τηλεόραση µηδέ του πρωινάδικου της Μενεγάκη εξαιρουµένου είχε αφιερώµατα στον άνθρωπο που ταυτίστηκε µε τη συγκίνηση.
Είναι αλήθεια ότι όσο πιο αυστηρό παραµένει το καθιερωµένο τελετουργικό κάθε εκποµπής τόσο µεγαλύτερη ασφάλεια δηµιουργεί στον θεατή, ότι ο κόσµος παραµένει γνώριµος, χωρίς τροµακτικές ανατροπές. Είναι όµως στιγµές που η ανατροπή είναι ανθρώπινη ανάγκη, όπως και η συµµετοχή σε µια συγκίνηση που θυµίζει εκείνο το ξεχασµένο ρίγος της ανθρωπιάς. Αµέσως µετά το διαφηµιστικό διάλειµµα πάντως έκανε το χρέος του και το πρωινό του Mega, µε τηλεφωνικές συνδέσεις (Βουτσάς, Φόνσου, Τριφύλλη) και το καθιερωµένο βίντεο.
Στον «Καφέ» του Alpha µπερδεύτηκαν Μενεγάκη και Κουτσογιαννόπουλος και δεν θυµόντουσαν αν είχε παίξει σε σίριαλ του Mega ή του ΑΝΤ1. Κρίµα! Γιατί υπήρξε τηλεοπτική επιτυχία ο ρόλος του στο «Περί ανέµων και υδάτων» (2002)
του Mega. Και ακόµη είχε παίξει στο «Καθρέφτη, καθρεφτάκι µου» του ΑΝΤ1 και στη ΝΕΤ στο «Ερωτας όπως έρηµος», ενώ από τις τελευταίες εµφανίσεις του ήταν στην ΕΤ3 στο «Θεσσαλονίκη της νοσταλγίας µας» (2009).
Ας είναι. Σηµασία έχει η ποιότητα του ίχνους που αφήνει εκείνος που φεύγει και όχι τα τυπικά αφιερώµατα µιας βεβιασµένης µιντιακής µνήµης, στην οποία άλλωστε ούτε ο Θανάσης Βέγγος είχε ιδιαίτερη εκτίµηση. Και στο τέλος δεν γλίτωσε από τις συναισθηµατολαγνικές υπερβολές της.
TANEA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου