Στροσκανιάδα µε πανίσχυρα µηνύµατα...

Της Πόπης Διαµαντάκου

Ηταν αναµενόµενη η επικοινωνιακή φρενίτιδα που ξέσπασε µε την είδηση της σύλληψης Στρος - Καν, καθώς η υπόθεση µοιάζει µε επεισόδιο αµερικανικού σίριαλ
Ο Ντοµινίκ Στρος - Καν, καλοσιδερωµένος και χαµογελαστός, ετοιµάζεται να... µπει σε µια πανάκριβη Πόρσε - σύµβολο του απόλυτου οικονοµικού σουξέ. Ο Ντοµινίκ Στρος - Καν, τσαλακωµένος και ταπεινωµένος, οδηγείται σε αυτοκίνητο της αστυνοµίας της Ν.Υ. σιδεροδέσµιος . Ο κύριος πουδιαχειρίζεται τηνκρίση σπασµώντου παγκόσµιου οικονοµικο ύσυστήµατος καιτο πικρό µέλλονχρεωµένων λαώνσυνελήφθη για σεξουαλική επίθεσησε καµαριέρα αµερικανικού ξενοδοχείου σαν ναείναι οποιοσδήποτε «κοινός θνητός».

Καµία απολύτως προστασία της εικόνας του. Κανένας δισταγµός απέναντι στην εξουσία που συµβολίζει το πρόσωπό του. Γιατί ο συµβολισµός της στιγµής της σύλληψής του είναι επικοινωνιακώς ισχυρότερος και πολυτιµότερος για τη λειτουργία του ίδιου συστήµατος που υπηρετούσε ο Στρος - Καν σε µια µόνο πτυχή του.

Ως εκ τούτου αποδείχθηκε θέαµα που έµοιαζε να διδάσκει στο παγκόσµιο κοινό τη σηµασία που έχει για το αµερικανικό σύστηµα η διαρκής επικοινωνιακή ενίσχυση της αρχής της ισότητας. Οσο περισσότερο, δε, ανοίγει η κοινωνική «ψαλίδα»,διαψεύδονται οι αλλοτινές υποσχέσειςµιας κοινωνίας των ίσων ευκαιριών, ο πλούτος περιορίζεται σε όλο και λιγότερα «χέρια» και µεγαλώνει το ποσοστό της φτώχειας, τόσο µεγαλύτερη είναι και η ανάγκη ενός µιντιακού συστήµατος, που στήριξε την εικόνα της αµερικανικής υπερδύναµης, να επιβεβαιώσει on cameraτο αδιαπραγµάτευτο των αρχών του.Αυτών που επί δύο αιώνες και πλέον υποστηρίζει µια οπτικοακουστική βιοµηχανία παραγωγής ηθικών προτύπων και ιδανικών συµβολισµών. Αλλωστε όλη η ιστορία όπως εξελίχθηκε ήταν σαν επεισόδιο της πολυβραβευµένηςσειράς «Low and Order», όπου µια οµάδα ειδικευµένω ν αστυνοµικών ντετέκτιβ διερευνάκαι αποκαλύπτει σεξουαλικά εγκλήµατα.

Ποιο τεκµήριο της αθωότητας και ποια προστασία της προσωπικότητας! Αυτά είναι οι «αποχρώσεις»του «δηµοκρατι κού ιδεώδους», γιανα µην πούµε ότι αποτελούν «πολυτέλειες» για έναν κόσµο που έχειγίνειεξαιρετικά πολύπλοκος καιδυσκολεύεται νααποκωδικοποιήσει αντιφατικά µηνύµατα, αισθανόµενος όλο και πιο αδύναµος. Ωςεκ τούτου, τα πράγµατα είναιαπλά. Υπέπεσες σε αδίκηµα; Θαπληρώσεις.Πολύ περισσότερο όταν τοαδίκηµα προσφέρεται για λαϊκή κατανάλωση, έχει δηλαδή πρωταγωνιστές - σύµβολα, ηθικά µηνύµατα καιεύληπτουςσυµβολισµούς: µια απλή καµαριέρα προστατεύεται από τον νόµο απέναντι σε οποιονδήποτε ισχυρόξεχνάειτην αξία τηςπροσωπικότητάς της. Τέλειο!

Μπορεί να είχαµε ειρωνευτεί τιςαξίες ενόςπολιτισµού που χρησιµοποίησε τηνκουρτίνατης ηθικολαγνείας στην πολιτική, σύροντας τον πρόεδρο Κλίντον µπροστά στις κάµερες σε ένα πρωτοφανές ριάλιτι δηµόσιας οµολογίας «ανάρµοστηςσχέσης».Μπορεί να είχε προκαλέσειανατριχίλα στα δηµοκρατικά πνεύµατα της Ευρώπης ο κανιβαλισµός του µιντιακού συστήµατος που εν τέλει επηρέασε την πολιτική σκηνή των ΗΠΑ και την πορεία του κόσµου (εποχήΜπους, πόλεµος κατά Ιράκ, Αλ Κάιντα κ.λπ). Αλλά στην περίπτωσηΣτρος -Καν δύσκολα θα πει κανείς ότι δεν είναιπλέον ορατοί οι καρποί της εν λόγω πολύ τηλεοπτικής µεθόδου.

Και µόνο η επικοινωνιακή κανιβαλική φρενίτιδα που ξέσπασε στο ∆ιαδίκτυο είναι απόδειξη τηςσηµασίας τέτοιων «βαλβίδωναποσυµπίεσης» ενόςόλο και πιο ασφυκτικού συστήµατος ελέγχου της προσωπικότητας.

Ο ίδιος άλλωστε ο κύριος που από τον καναπέ ενός τηλεοπτικού στούντιο (συνέντευξη σε Canal Plus) «κανιβάλισε» τους ελληνικούς καηµούς αποτελεί σύµβολο αυτού του κόσµου. Μικρή σηµασία έχει αν έπεσε θύµα πλεκτάνης και µεγαλύτερη ότι προσφερόταν για να είναι θύµα πλεκτάνης, έχοντας δώσει πέραν του ανεκτού δείγµατα ερωτικής παραφοράς και κατάχρησης εξουσίας. Μπορεί να ‘χουννα πουνπολλά ψυχολόγοι και λοιποί µελετητές της ανθρώπινης συµπεριφοράςκαι των παθών, ιδίως για τον ρόλοτης σεξουαλικότητας στη διαµόρφωση της προσωπικότητα ς (ήδηέκαναν την εµφάνισή τουςσε πάνελ,όπως π.χ.στους Καµπουράκη - Οικονοµέα ο κ. Μυλωνάκης). Μπορεί επίσης να γίνονται πικρές διαπιστώσεις ότιστην Ελλάδα ή και στη Γαλλία οι ισχυροί κατά παράδοση έχουν ευνοϊκή µεταχείριση και απολαµβάνουν ακόµη και σκανδαλώδη διακριτικότητ α ως προς τα πάθη τους. Τέτοιουείδους πάθη, ωστόσο, καθίστανται επικίνδυνα όχι για λόγους ηθικής της κοινωνίας και δικαιοσύνης για τους αδύναµους,αλλά γιατί γίνονται οι «κουρτίνες» πολύ σηµαντικότερων γεγονότωνστην παγκόσµια πολιτική σκηνή, εγκλωβίζονταςτη σκέψητων πολιτώνσε µικροαστικά στερεότυπα και διασκεδάζοντας τοαίσθηµαδυσφορίας τους µεξεσπάσµατα ψυχαγωγικού «κανιβαλισµού».
ΤΑΝΕΑ