Θα μιλήσουν οι άφωνοι...

Γράφει η Λώρη Κέζα

Ιδού λοιπόν η επέκταση της δημοκρατικής βαρεμάρας, που έχει βαπτιστεί «απαξίωση της πολιτικής»: στην Κύπρο η αποχή από τις εκλογές σχεδόν διπλασιάστηκε. Ανέβηκε στο 21,32% αλλά, όπως διαβάζουμε στον... κυπριακό Τύπο, καταγράφεται ακόμη μία μορφή περιφρόνησης καθώς αμέλησαν να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους περί τους 30.000 νέους. Τα λευκά ψηφοδέλτια είναι ιδιαιτέρως δημοφιλή με ποσοστό 1,19% . Δόθηκε ασφαλώς ένα πρώτο δείγμα της νοοτροπίας στις ευρωεκλογές και τα πολιτικά κόμματα έδωσαν τότε τις διαβεβαιώσεις ότι θα λάβουν υπ’ όψιν το μήνυμα της αποχής. Και τώρα πάλι το ίδιο: ανησυχούν, προβληματίζονται, δίνουν διαβεβαιώσεις. Ο κ. Αντρος Κυπριανού, γενικός γραμματέας του Ανορθωτικού Κόμματος Εργαζόμενου Λαού αποδίδει την απαξίωση στην κριτική που δέχτηκε ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Δ. Χριστόφιας. Η κριτική από άλλους έχει βαπτιστεί «πόλεμος λάσπης».

Ο κ. Χριστόφιας κατηγορήθηκε προεκλογικά ότι με τους χειρισμούς του στο Κυπριακό έγινε η «ναυαρχίδα των υποχωρήσεων». Κατηγορήθηκε ότι μαζί με το ΑΚΕΛ «είναι έτοιμοι να πουλήσουν και να ξεπουλήσουν την Κύπρο». Ο κ. Κυπριανού συνόψισε το πνεύμα της προοδευτικής του παράταξης σε μια προεκλογική δήλωση. Είπε ότι προτιμά έναν αριστερό Τουρκοκύπριο για Πρόεδρο, αντί για έναν δεξιό Ελληνοκύπριο. Δεν ξέρουμε αν αυτή ήταν η κρίσιμη δήλωση, αν έπαιξε ρόλο η άλωση του κράτους τα τελευταία χρόνια από τον παράγοντα του ΑΚΕΛ, αν ήταν εσφαλμένες διάφορες σπατάλες του κ. Χριστόφια. Ας μην προσπερνάμε το βασικό: μπορεί το κόμμα του προέδρου να βρέθηκε στη δεύτερη θέση (πρώτος Δημοκρατικός Συναγερμός με 34,27%, δεύτερο το ΑΚΕΛ με 32,67%), όμως τα δύο πρώτα κόμματα αύξησαν τη δύναμή τους, ο ΔΗΣΥ κατά 3,75%, το ΑΚΕΛ 1,36%. Από τα νούμερα είναι προφανές ότι οι απέχοντες έχουν ρυθμιστικό ρόλο που δεν έχει ακόμη ενεργοποιηθεί.

Οι ήπιες δηλώσεις για την αποχή και οι υποσχέσεις των κομμάτων ότι θα σκεφτούν σοβαρά τους λόγους που απομακρύνουν πολίτες από την κάλπη είναι ένα πρόβλημα που θα βρουν μπροστά τους όχι μόνον οι Κύπριοι αλλά και όλοι οι Ευρωπαίοι. Υπάρχει η αντίληψη ότι εκείνος που δεν συμμετέχει είναι ηλίθιος, ιδιωτεύει. Η αποχή είναι πράγματι η άφωνη επιλογή που μπορεί με την πρώτη ευκαιρία να μετατραπεί σε ανατρεπτικό κίνημα. Τα προβλήματα είναι εκεί έξω στην Ευρώπη κοινά για όλους. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι μικρές ηλικίες γυρνούν την πλάτη στο σύστημα ούτε μπορούμε πλέον να προσπεράσουμε το γεγονός ότι ο πλανήτης έχει μικρύνει. Στο ψηφιακό σύμπαν τα νέα διαδίδονται αυτόνομα και αυτόματα. Ο ξεσηκωμός των νέων στην Ισπανία διαδραματίζεται πολύ κοντά σε όλους μας και η άποψη ότι πρόκειται για λαούς με διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες είναι μάλλον παρωχημένη. Το άφωνο 21,32% της Κύπρου είναι σαν τους άφωνους της Ιβηρικής Χερσονήσου: έχουν κολλήσει στο στόμα hansaplast. Ενας συμβολισμός με πολύ συγκεκριμένη ανάγνωση.
BHMA