Tου Αντώνη Καρακούση
Την Κυριακή `15 Μαΐου περίπου 150.000 νέοι κατέκλυσαν κεντρικές πλατείες πενήντα πόλεων της Ισπανίας με κύριο αίτημα την ουσιαστική εκπροσώπησή τους στο πολιτικό σύστημα. Η κινητοποίηση οργανώθηκε κυρίως μέσω των social media από ένα... δίκτυο νέων με τον κωδικό 15 - Μ (από την ημερομηνία της πρώτης εκδήλωσης προφανώς), χωρίς κομματική έκφραση και έμοιαζε να εμπνέεται από τις αντίστοιχες που οργανώθηκαν στην Τυνησία, στην Αίγυπτο και αλλού από την αρχή της φετινής χρονιάς.
Στη Μαδρίτη οι διαδηλωτές κατέλυσαν στην πλατεία Πουέρτα δελ Σολ και ορισμένοι έπειτα από κάποια επεισόδια κατασκήνωσαν εκεί. Την επόμενη εκδιώχθηκαν από την Αστυνομία, αλλά το νέο μεταδόθηκε γρήγορα μέσω του Διαδικτύου και το απόγευμα οι νεαροί επανήλθαν. Τα επίσημα κόμματα αντέδρασαν αμήχανα στις κινητοποιήσεις αυτές, καθώς οι νέοι, ένα κράμα ανέργων, νέων υπαλλήλων σε μεγάλες επιχειρήσεις και φοιτητών, διαδήλωσαν την απέχθειά τους στο υπάρχον κομματικό σύστημα.
Δεν ξέρουμε ποια θα είναι η τύχη αυτών των κινητοποιήσεων στην Ισπανία, αλλά οφείλουμε να διαπιστώσουμε ότι σχεδόν παντού - και στην Ελλάδα βεβαίως - αναδεικνύεται το αυτό πρόβλημα. Οι νέοι από τα 18 μέχρι σχεδόν τα 35 δείχνουν να μην εμπιστεύονται το κυρίαρχο σύστημα εξουσίας, λοιδορούν και περιφρονούν τον κόσμο των μεγάλων, θεωρούν ότι είναι φτιαγμένος στα μέτρα των προηγούμενων γενεών και των συμβάσεων που εκείνες επινόησαν και υπέγραψαν. Πιστεύουν ακράδαντα ότι το σύστημα της μεταπολίτευσης εξελισσόμενο έφτιαξε ένα τερατώδες μοντέλο οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης που είναι καταδικασμένο να πεθάνει, επειδή στηρίζεται στον υπερκαταναλωτισμό, στη φαυλότητα και στη μετριοκρατία.
Οσοι συνομιλούν με νέους γνωρίζουν ότι το θεωρούν νοσηρό και σάπιο, μη δυνάμενο να απαντήσει στην πολυσήμαντη κρίση που καταδιώκει τη χώρα. Για τους περισσότερους των νέων τα κυρίαρχα πρόσωπα της πολιτικής είναι φθαρμένα και ανίκανα να εμπνεύσουν ή να συνεγείρουν τον πληθυσμό. Η τάση είναι κυρίαρχη και τελικώς είναι αυτή που τροφοδοτεί την αναπτυσσόμενη τα τελευταία χρόνια ζώνη των άκρων.
Δεν γνωρίζουμε αν θα αναπτυχθούν κι εδώ αντίστοιχα αυτόνομα και ανεξάρτητα νεολαίιστικα σχήματα διεκδίκησης, αλλά είναι βέβαιο ότι συστήματα ιδεών και εξουσίας που δεν κερδίζουν τις νέες γενιές είναι καταδικασμένα να αποτύχουν. Χωρίς τους νέους συμμέτοχους, ενεργούς και ενσωματωμένους στην ανάπτυξη καμία χώρα δεν πήγε μπροστά. Και είναι καιρός όσοι ανήκουμε στις παλαιές γενιές να σκύψουμε πάνω στα προβλήματα, στα αδιέξοδα και στις αγωνίες των νέων. Γιατί χωρίς αυτούς είμαστε όλοι τελειωμένοι.
ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου