Γαρίδες ...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου

ΤΙ ΝΑ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ο Κάρολος Παπούλιας την Πέµπτη, όταν του τηλεφώνησε από το αεροπλάνο ο Γιώργος Παπανδρέου για να ζητήσει Συµβούλιο Αρχηγών; Τι να σκεφτόταν ο Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας τις τρεις και βάλε ώρες της Παρασκευής όταν ... ο Πρωθυπουργός και οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης συζητούσαν µπροστά του; ∆ΥΣΚΟΛΟ να το µάθουµε. ∆εν είναι χαρακτήρας που αρέσκεται στις εκµυστηρεύσεις ή που του ξεφεύγουν κουβέντες. Εξελέγη όµως – και µάλιστα δις – Πρόεδρος στη χρυσή εποχή της λεγόµενης ∆ηµοκρατίας των Γόνων. ∆εν εννοούµε τους γόνους της γαρίδας που, τηγανισµένοι, είναι εξαιρετική νοστιµιά. Εννοούµε τον Κώστα Καραµανλή και τον Γιώργο Παπανδρέου που πρότειναν εναλλάξ Παπούλια για Πρόεδρο το 2005 και το 2010. Εκλεκτός του δικοµµατισµού, ο Κάρολος έχει πολιτευθεί µε το αναγκαίο θεσµικό τακτ και γνώµονα τη σταθερότητα. Ξέφυγε από αυτήν µόνο σε κάνα δυο περιπτώσεις, όταν δεν έλαβε υπ’ όψιν τις ισορροπίες αλλά τις νέες πραγµατικότητες.

Η ΜΙΑ, µακρινή πλέον, περίπτωση ήταν τον Ιούλιο του 2008. Στην τελευταία δεξίωση που έγινε στον κήπο του Προεδρικού, ο Πρόεδρος άστραψε και βρόντηξε για θέµατα πολιτικής ηθικής. Ηταν το καλοκαίρι της υπόθεσης Siemens που σοκάρισε πολλούς. Η άλλη, πολύ πιο κοντινή, ήταν τον Νοέµβριο του 2010. Από τα Γιάννενα – οικείο γι’ αυτόν χώρο – ο Παπούλιας στράφηκε κατά της αποχής που ξεπέρασε το 50% στις εκλογές για την Αυτοδιοίκηση.

ΣΤΗ ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ο Κάρολος τα ‘βαλε µετωπικά µε το πολιτικό σύστηµα. Στην άλλη, µε ένα µέρος της κοινωνίας. Ηταν τη δεύτερη φορά που δέχθηκε – κακώς – κάποιες επικρίσεις. Τι γίνεται όµως τώρα; Περικυκλωµένο από κήπους το Προεδρικό Μέγαρο, µε τις σκάλες και τα ψηλά παράθυρα, είναι µια θεσµική όαση στο κέντρο της πόλης. Την Παρασκευή υποδέχθηκε τους πολιτικούς αρχηγούς. Ωστόσο το Σύνταγµα, όπου µαζεύονται οι «Αγανακτισµένοι», δεν βρίσκεται µακριά. Βοή από τις συγκεντρώσεις δεν υπάρχει. Είναι ειρηνικές. Τι γίνεται όµως αν τις συσχετίσει κάποιος µε τη µεγάλη δυσαρέσκεια για τον δικοµµατισµό και τους εκφραστές του που αποτυπώνουν οι δηµοσκοπήσεις; Είτε βγαίνει στις πλατείες είτε έχει βουλιάξει στον καναπέ, η µεσαία τάξη αισθάνεται ότι οι πολιτικοί δεν ανταποκρίνονται όχι απλώς στις επιθυµίες αλλά ούτε καν στις ανάγκες της.

ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ που επαναβεβαίωσε το Συµβούλιο της Παρασκευής. Πόσο πιο ήσυχος αισθάνεται ύστερα από αυτό ένας έλληνας πολίτης; Νιώθει ότι η χώρα πάει προς τη σωστή κατεύθυνση; Ή µήπωςότι µοιάζει µε αυτοκίνητο που τσουλάει µε νεκρό; Ο Γιώργος Παπανδρέου έθεσε ως ορίζοντα το 2013 και τοποθετήθηκε σε λογική «όλοι θα κριθούµε». Ωστόσο, ο ορίζοντας της θητείας του Κάρολου Παπούλια στο Προεδρικό είναι το 2015. Τότε που θα ξέρουµε αν η χώρα θα έχει βγει από την ύφεση, αν οι εγχώριοι παλικαρισµοίότι δεν µπορούµε να βγούµε από την ευρωζώνη θα έχουν αντίκρυσµα και ποιες συνέπειες θα έχουν όλα αυτά στο πολιτικό σύστηµα.
Αγιογραφίες από τα ΝΕΑ