Aπό την πρώτη στιγµή της σύλληψης του Ντοµινίκ Στρος-Καν, ο γαλλικός πολιτικός κόσµος παρακολουθεί έντροµος τη «βίαιη» µεταχείριση του πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ. Οντως, πρέπει να ήταν ένα... ισχυρό σοκ γι’ αυτούς.
Ο συγγραφέας Στίβεν Κλαρκ γράφει στους «New York Times»: η εικόνα µια κορυφαίας προσωπικότητας της Γαλλίας να σέρνεται σαν κοινός εγκληµατίας ξενίζει όσο θα ξένιζε η φωτογραφία της βασίλισσας της Βρετανίας µε µπικίνι. Πολλοί από αυτούς σκέφτονται: «Ευχαριστώ τον Θεό που δεν ήµουν – ή καλύτερα ευχαριστώ τον Θεό που ζω στη Γαλλία». Η γαλλική ελίτ θεωρεί εαυτήν απαραίτητη στη διακυβέρνηση της χώρας. Είναι σαφές λοιπόν γιατί το γαλλικό κατεστηµένο αντιµετωπίζει τον Στρος-Καν ως θύµα. Στη Γαλλία, µια τέτοια υπόθεση δεν θα είχε δει ποτέ το φως της δηµοσιότητας. Αλλωστε ποιον από τους δύο θα πίστευε ο κόσµος; Τον πνευµατώδη επιφανή άνδρα ή τον… κανένα; Κάποια στιγµή ο Στρος-Καν θα επιστρέψει στη Γαλλία, θα εκδώσει την αυτοβιογραφία του και στο τέλος θα βρει τη θέση του στο γαλλικό Κοινοβούλιο.
Αλλο ελευθεριότητα, άλλο βιασµός
Η Κρίστια Φρίλαντ, δηµοσιογράφος του Ρόιτερ, γράφει στους «New York Times»:
Πολλές από τις αντιδράσεις στη σύλληψη του Ντοµινίκ Στρος-Καν για σεξουαλική επίθεση µπερδεύουν τη διαφοράανάµεσα στην ακολασία καιτον εξαναγκασµό – ανάµεσα στο σεξ και τη σεξουαλική παρενόχληση.
Οι πολλές εξωσυζυγικές σχέσεις του Στρος-Καν είναι γνωστές καθώς και οιπαρενοχλήσεις που ασκούσε σε διάφορες συνεργάτιδές του.Οµως το να θεωρήσουµε ότι αυτό τον κάνει να έχει περισσότερες πιθανότητες να βιάσειαποτελεί σοβαρό λάθος. Κι όµως αυτό φαίνεται να κάνουµε οι περισσότεροι. Ούτε υπάρχει κάποια λογική που να στηρίζει την πεποίθηση ότι οι άνδρες που βρίσκονται µέσα σε κοινωνίες οι οποίες δεν είναι πουριτανικές µπορεί να βιάσουνπιο εύκολα από ό,τι οι άνδρες σε καταπιεστικές κοινωνίες. Πάντως, ακόµα και οι Γάλλοι που περηφανεύονται για την ανεκτικότητά τους απέναντι στις προσωπικές υποθέσειςτων ηγετών τους άρχισαν να θέτουν ερωτήµατα για τη στάση τους αυτή.
Ο φίλος µου είναι γόης, όχι βλάκας
Ο οικονοµολόγος Ζαν-Πολ Φιτουσί δηλώνει στην ιταλική εφηµερίδα «La Repubblica»:
Ο φίλος µου ο Ντοµινίκ Στρος-Καν είναι γόης, δεν είναι βιαστής. Γνωριζόµαστε εδώ και πολλά χρόνια, µού φαίνεται αδύνατονα έχει κάνει αυτό για το οποίο τον κατηγορούν. Μόνον ένας βλάκας θα έκανε µια σεξουαλική επίθεση γνωρίζοντας θαυµάσια πώς λειτουργεί η Αµερική και η Δικαιοσύνη των ΗΠΑ. Πώς µπορεί ένας άνδρας που διέπραξε τέτοιου είδους βιαιότητα, να πάει µετά καινα γευµατίσει ήρεµος µε την κόρη του;
Πολλοί µπορεί να ήθελαν να τον βγάλουν εκτός µάχης. Είχε εχθρούς στους χρηµατοπιστωτικούς κύκλους, στη γαλλική πολιτική. Οµως η θέση µιας συνωµοσίας µου φαίνεται πως έχει χάσει την αξιοπιστία της.
Προσωπικά πιστεύω περισσότερο στο σενάριο µιας παγίδευσης, ενός εκβιασµού. Γνωρίζω καλά τον DSK. Δεν µπορεί να έκανε αυτό για το οποίο τον κατηγορούν.
Είµαι σίγουρος ότι ο Στρος-Καν θα προχωρήσει µέχρι τέλους την υπεράσπισή του. Είναι η µάχη της ζωής του.
Ενσαρκώνει το αρχέτυπο του Δία
Η καθηγήτρια Αρχαίου ∆ικαίου Εύα Κανταρέλα γράφει στην «Corriere della Sera»:
Ενα ζήτηµα που δηµιουργεί η υπόθεση του Ντοµινίκ Στρος-Καν είναι αυτό του αρσενικού προτύπου που ενσαρκώνει. Ο δυνατός άνδρας, ο σκληρός, ο κατά συρροή γόης, ο κατακτητής για τον οποίο ακόµη και το σεξ είναι εξουσία. Είναι ένα αρχαίο πρότυπο, οι ρίζες του οποίου προχωρούν πολύ βαθιά στην Ιστορία και το οποίο έχει προηγούµενα στη µυθολογία. Οπως είναι γνωστό, οι έλληνες θεοί δεν ήταν διαφορετικοί από τα ανθρώπινα όντα, είχαν τις αρετές και τα ελαττώµατά τους. Ηταν αθάνατοι, όµως οι συµπεριφορές τους ήταν ανθρώπινες. Πώς λοιπόν συµπεριφερόταν µε τις γυναίκες ο Δίας, ο βασιλιάς και αρχηγός τους; Οταν τον καταλάµβανε η επιθυµία να αποκτήσει ένα πλάσµα γένους θηλυκού, πράγµα που του συνέβαινε συχνά, ο Δίας δεν άκουγε τη λογική, δεν γνώριζε εµπόδια, ικανοποιούσε την επιθυµία του χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς να συλλογιστεί τις συνέπειες. Και λίγο τον ενδιέφερε αν το αντικείµενο του πόθου του συναινούσε ή όχι.
TANEA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου