Η λογική του µονόχειρα...

Tου Δημήτρη Μητρόπουλου

ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ κυβέρνηση που παίζει µόνο µε το δυνατό της χέρι. Εξήγηση: καθένας µας έχει, κατά κυριολεξία, µεγαλύτερη άνεση µε το ένα από τα δύοχέρια – συνήθως το δεξί. Ισχύει στο µπάσκετ, στο τένις ή στο γράψιµο. Μεταφορικά, η διαπίστωση ισχύει και για µη φυσικά πρόσωπα. Οµάδες, εταιρείες ή κυβερνήσεις έχουν περισσότερο αναπτυγµένες κάποιες δεξιότητες – το καλό τους χέρι – παρά κάποιες άλλες. Αρα η ... τάση τους είναι να παίζουν µε το δυνατόχέρι.

QQQ
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Παπανδρέου δεναποτελεί εξαίρεση. Υπουργός Εξωτερικών για µακρινές πτήσεις, πολιτικός µεδιεθνές επώνυµο και υπεραναπτυγµένο κοσµοπολιτισµό, ο ίδιος ο Γιώργος έπαιξε µε αυτοπεποίθηση στο κοµµάτι του γηπέδου που δεν πολυπάτησε το πόδι του ο – προκάτοχός του στην πρωθυπουργία – Κώστας Καραµανλής. ∆ηλαδή στα εξωτερικά. Η χώρα είχε πρόβληµα στην οικονοµία – δηλαδή στοεσωτερικό.Αυτό όµως αντιµετωπίστηκε εξ αρχής από τον Παπανδρέουκαι τους ανθρώπους του ωςπρόβληµαπου θα µπορούσε να λυθεί εκτός συνόρων. Τα δοκίµασαν όλα. Την αναθέρµανση της προσέγγισης µε την Τουρκία – µε ολίγη από ενεργειακή διπλωµατία. ∆εν απέφερε ώς τώρα τίποτε απτό. Μια γρήγορη θεαµατική επίσκεψη στην Ουάσιγκτον του Οµπάµααπό τον Οκτώβριο του 2009.∆εν υπήρξεαµερικανικήανταπόκριση. Μετά ο Γιώργος – και καθ’ οµοίωσίν του – ο υπουργός Οικονοµικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου ξεχύθηκαν στην Ευρώπη. Ο καταιγισµόςταξιδίων και συνεντεύξεων σε ξένα ΜΜΕτους τελευταίους δεκαοκτώ µήνες ξεπερνά ό,τι αντίστοιχο έχει γίνει σε όλη την ιστορία του ελληνικού κράτους. Εις µάτην. Οι αγορές µάςεκτέλεσαν και βρεθήκαµε στο Μνηµόνιο.

QQQ
ΚΑΠΟΙΟΙ επιµένουν ότι όλα αυτά ήταν αναπόφευκτα. Και επισηµαίνουν ότιτο καλό χέρι της κυβέρνησης Παπανδρέου σταεξωτερικά µάς έσωσεαπό ταχειρότερα. Σωστό. Αλλά το παιχνίδι χάθηκε στο εσωτερικό. Στα χαώδη Υπουργικά Συµβούλιατου ∆εκεµβρίου του 2009 και στο νερωµένο – λόγω πολιτικής σκοπιµότητας – Πρόγραµµα Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Αλλά και στην κακοφωνία ανάµεσα στοβαθύ ΠΑΣΟΚκαι τις ρεαλιστικές υπουργικές φωνέςπου ήτανµειοψηφία στην κυβέρνηση. Το πρόβληµα ήταν πολιτικό. ∆υστυχώς, ανάλογη είναι η κατάσταση τώρα. Η κυβέρνηση – έχοντας ανοιχτά κανάλια µε το εξωτερικό – σκέπτεται να κάνει κάτι µε το χρέος, διότι τα µαθηµατικάδεν βγαίνουν.Πολύ καλά. Ωστόσο, οτιδήποτε µοιάζει µε αναδιάρθρωση – στην εκδοχή της επιµήκυνσης –δεν είναι βέβαιο ότι λύνει τα προβλήµατά µας αν παράλληλα δεν πηγαίνει καλά το πρόγραµµα εξυγίανσηςτης οικονοµίας στοεσωτερικό. Και το πρόγραµµα αυτό δεν πηγαίνει καλά.

Από τον Φεβρουάριο και µετά ηκυβέρνηση έχει κολλήσει σε κινούµενη άµµο. Ο κίνδυνος είναι να πάει να πιαστεί από το κλαδί της αναδιάρθρωσης κι αυτό να σπάσει.
TANEA