Οι επιπτώσεις...

Το θυμάστε το σύνθημα «Εξω οι βάσεις του θανάτου»; Ε, λοιπόν, μια από αυτές τη γλίτωσε και είναι πάντα κοντά μας. Πρόκειται για την περιώνυμη βάση της Σούδας, η οποία ήρθε και πάλι στην επικαιρότητα με αφορμή τις προετοιμασίες για μια ενδεχόμενη νατοϊκή επέμβαση στη Λιβύη. Τον «θάνατο», όμως, αυτή τη φορά δεν... φαίνεται να τον σκορπίζουν οι αμερικανικές βάσεις, αλλά ο παλαιός μας «φίλος» και «σύντροφος» συνταγματάρχης Καντάφι, τον οποίο θέλουν τώρα να ανατρέψουν οι δυτικές κυβερνήσεις. Αυτές δηλαδή που όλα αυτά τα χρόνια (συμπεριλαμβανόμενης, φυσικά, και της Ελλάδας) συναλλάσσονταν μαζί του, όπως συναλλάσσονταν και με όλα τα δικτατορικά καθεστώτα της Βόρειας Αφρικής. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι μόλις πριν από λίγες ημέρες ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου παραιτήθηκε από το διοικητικό συμβούλιο του Ιδρύματος Καντάφι που έχει την έδρα του στο Λονδίνο. Και ήταν, φαίνεται, μοιραίο να είναι ακριβώς ο κ. Παπανδρέου ο άνθρωπος που τελικά (καθώς έχουν έρθει τα πάνω κάτω στη γειτονιά μας) θα ανέτρεπε την πολιτική του πατέρα του στο θέμα των αμερικανικών βάσεων, επιτρέποντας τη χρήση της Σούδας σε ενδεχόμενες στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Πέρα όμως από τις εξελίξεις αυτές, το γεγονός είναι ότι η υπόθεση των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα υπήρξε ίσως η πιο χαρακτηριστική περίπτωση του λαϊκισμού που σφράγισε επί χρόνια την ελληνική εξωτερική πολιτική. Διότι το σύνθημα «Εξω οι βάσεις» οδήγησε τελικά σε μια συμφωνία πενταετούς παραμονής τους (με τη δυνατότητα ανανέωσης ή μη) και όταν έπειτα από πέντε χρόνια ξεκίνησαν οι νέες διαπραγματεύσεις, ήταν οι Αμερικανοί που ανακοίνωσαν μονομερώς ότι κλείνουν τις τρεις από τις τέσσερις βάσεις τους, αφήνοντας σε λειτουργία μόνον την αεροναυτική βάση της Σούδας, η οποία λόγω της γεωστρατηγικής θέσης της είναι ιδιαίτερα σημαντική, πράγμα που αποδεικνύεται και από τα τρέχοντα γεγονότα. Η Σούδα λειτουργεί με βάση μια γενικότερη ελληνοαμερικανική αμυντική συμφωνία, η οποία υπογράφηκε το 1990 και έκτοτε ανανεώνεται κάθε χρόνο (!), χωρίς φυσικά το γεγονός αυτό να προκαλεί τις αντιδράσεις και τα πάθη του παρελθόντος. Αντίθετα, σήμερα η ελληνική κυβέρνηση συντάσσεται πλήρως, όπως δήλωσε και στη Βουλή ο υπουργός Αμυνας κ. Ευ. Βενιζέλος, με τα νατοϊκά σχέδια για την επιχειρησιακή υποστήριξη των στρατευμάτων της Συμμαχίας. Και δεν είναι τυχαίο ότι ο αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών, ο οποίος επισκέφθηκε την Αθήνα την περασμένη εβδομάδα, εξέφρασε την πλήρη ικανοποίησή του για αυτό.
Ολα αυτά δείχνουν ότι οι «σεισμικές» αλλαγές που συγκλονίζουν την ευρύτερη περιοχή μας δεν μπορούν να μην έχουν επιπτώσεις και στην άσκηση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, μέσα στα νέο πλαίσιο που θέτουν τα νέα δεδομένα. Αλίμονο αν οι σημερινές αποφάσεις λαμβάνονταν με τα κριτήρια που ίσχυαν το παρελθόν. Απαιτείται, λοιπόν, πλήρης και χωρίς καμία καθυστέρηση προσαρμογή στη σημερινή συγκυρία. Εδώ ακόμη και οι Τουρκοκύπριοι ξεσηκώθηκαν εναντίον της Αγκυρας για την καταπιεστική πολιτική που ασκεί στα Κατεχόμενα, δημιουργώντας μια νέα κατάσταση που δεν υπήρχε πριν και μπορεί να επηρεάσει ίσως αποφασιστικά την αδιέξοδη έως τώρα πορεία του ταλαίπωρου Κυπριακού. Ποιος θα πίστευε πριν από λίγους μήνες ότι ένα πρωτοφανές κίνημα λαϊκής αμφισβήτησης θα σάρωνε τον αραβικό κόσμο, κλονίζοντας καθεστώτα με μακρά παραμονή στην εξουσία, τα οποία εμφανίζονταν απρόσβλητα;
BHMA.