"Έχει αγώνα ο πλανήτης" ...Της Ρέας Βιτάλη
Μα είναι η απόλυτη απεικόνιση του πείσματος, αν το καλοσκεφτείς…Κάτι λουλούδια που ξεφυτρώνουν μέσα στην άμμο. Άσπρα κρινάκια. Ή κάποια άλλα που σκάνε κεφαλάκι μέσα από βράχια ή ανάμεσα σε πέτρινους τοίχους ασβεστωμένους… Αφιλόξενες στην πρώτη ματιά επιφάνειες ... Κι όμως! Κάποιοι οργανισμοί θα...
βρουν τρόπο ν΄ανθίσουν! Ξέρει η ζωή καλύτερα…
Δεν έχω σχέση με το ποδόσφαιρο. Είμαι Ολυμπιακός γιατί είναι η ομάδα αυτών που αγαπώ. Αλλά τα τελευταία χρόνια παρακολουθούσα με θλίψη κι απορία τη λύσσα πλουσίων και λαμογιών (οι προθέσεις των τελευταίων είναι βέβαια πιο ευκολονόητες) ν΄αποκτούν ομάδα. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, άτυπη μαγνητική τομογραφία της εγκεφαλικής κατάστασης του ανθρώπου και δη του ανδρός, απορούσα για την αμορφωσιά, την έπαρση, το «ανυποψίαστο», τη σοβαροφανή επικάλυψη της βλακείας και το θρίαμβο της λιγούρας. Μα είναι δυνατόν άνθρωποι που τους φανταζόμουν υπεραποσχολημένους και χορτασμένους να αναζητούν επιβεβαίωση σκαρφαλωμένοι πάνω σε σβέρκους και να λιώνουν ενώ ο όχλος τους φωνάζει «Πρόεδρε!» ; Να βγάζουν λόγους ως άλλοι Πλανητάρχες με ύφος λες και αυτά που λένε αφορούν το μέλλον της ανθρωπότητας; Να αποκτούν «ασυλία» από κάθε ποινικό αδίκημα αρκεί να έχουν μια ομάδα; Τι πούρα και τι μπεγλέρια μέχρι το πάτωμα και τι μπράβους και τι μπουμπούκια; Πρόεδροι ομάδων! Και ο κόσμος απασχολημένος στα δικά του ντέρτια δόξας με αντίστοιχα πούρα επίσης στο στόμα να δοξάζει…Κάπως σαν γύρισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι του. Ο αντικατοπτρισμός μιας ολόκληρης εποχής… Το γκαζόν ο καθρέπτης.
Κι ήρθαν οι δηλώσεις Μαρινάκη! Τι του έλαχε του δυστυχή; Τι του ξημέρωσε του ανυποψίαστου; Αμήχανος μια μέρα μετά τα γεγονότα να ψελλίζει σαν μαθητής που τον σήκωσαν στον πίνακα να πει μάθημα που είχε χάσει. Μα πότε τα διδαχτήκαμε αυτά; Λένε τα μάτια με απόγνωση…Πού ήμουν εγώ; Μήπως έλειπα στην παράδοση; Θ΄ αναρωτιέται…Δεν έχει κι άδικο. Πώς μπορεί ν΄αλλάξει ο κόσμος από τη μια στιγμή στην άλλη! Ποιες κρυφές διεργασίες συντελούνται στα υπόγεια του; Ποιες καταστάσεις μπολιάζουν την αντίσταση; Και ξαφνικά όσα ήταν μέχρι πρότινος κοινωνικά συμφωνημένα ανατρέπονται.
Με τα γεγονότα του αγώνα Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού και τις δηλώσεις Μαρινάκη οι πολλοί επέβαλλαν μετά από χρόνια το μέτρο. Έθεσαν νέους κανόνες . Εξεγέρθηκαν ενάντια στη δικτατορία της σάχλας με πρωτοστάτες μάλιστα τους νικητές... Αυτό κι αν είναι ανήκουστο! Δεν διεκδίκησαν οι χαμένοι. Στην ουσία δεν το βούλωσαν οι νικητές. Δεν αρκέστηκαν. Ο Μαρινάκης ήταν το τέρμα. Η ταμπέλα STOP που τοποθέτησε μια κοινωνία που έτρεχε χρόνια με σπασμένα φρένα αγνοώντας επιδεικτικά τον κίνδυνο. Με βαριά αχρωματοψία σε κόκκινα, πορτοκαλί και πράσινα. Ο Μαρινάκης εγκαινίασε εν αγνοία του το -Μέχρι εδώ- . Ίσως οι ενέργειές του πυροδότησαν το φφφφφου! Στο σκονισμένο κώδικα κοινωνικής συμπεριφοράς μας.
Γι αυτό όσο περίεργο κι αν σας ακούγεται… I love Μαρινάκης…I adore him! Κάτι άνθισε σε χέρσο, άγονο όπως νομίζαμε έδαφος…. Ευλογία η βροχή στο χωράφι της κρίσης!
Υ.Γ. Μη πείτε «εδώ ο κόσμος καίγεται» κ.λ.π… «Γήπεδο» ο πλανήτης. Αντίπαλες ομάδες διεκδικούν πρωταθλήματα. Σκάρτα πρωταθλήματα. Oι πολίτες χώρα τη χώρα αφήνουν τις κερκίδες. Μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο…Οι Πρόεδροι κάτι ψελλίζουν…Δυστυχώς τα γήπεδα του κόσμου γεμίζουν κόκκινο…Όχι του Ολυμπιακού. Του αίματος. Έχει αγώνα στον πλανήτη!
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου