Η ευθύνη των αστικών κομμάτων...

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗΣ
το εφετινό φόρουμ του Νταβός το κλίμα, η ατμόσφαιρα σχετικά με την ευρωπαϊκή κρίση χρέους ήταν αισιόδοξη και πολλοί μιλούσαν για έλεγχο αυτής.

Οι εκεί ομιλητές μάλιστα ήταν τόσο βέβαιοι για μια επερχόμενη δυναμική ευρωπαϊκή παρέμβαση, που δεν δίστασαν να μεταδώσουν... υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις για τις πιθανές διευκολύνσεις που θα προσφερθούν από τις ευρωπαϊκές αρχές στην Ελλάδα.

Ορισμένοι εμφανώς υπερέβαλαν και έφθασαν να μιλούν για αναπρογραμματισμό του ελληνικού χρέους και για συνολική επιμήκυνσή του μέχρι τριάντα χρόνια!

Από εκείνες τις εκτιμήσεις διαμορφώθηκε η εντύπωση ότι η Ελλάδα έχει εξασφαλισμένη την ευρωπαϊκή στήριξη και ότι η σύνοδος κορυφής του Μαρτίου θα προσφέρει ασφαλή διέξοδο στην ελληνική οικονομία.

Ωστόσο καθώς περνούσε ο καιρός άρχισε να διαφαίνεται ότι η Ευρώπη δεν θα είναι τόσο γενναιόδωρη προς την Ελλάδα. Μετά μάλιστα τις τελευταίες συναντήσεις του κ. Παπανδρέου στο Βερολίνο και στο Ελσίνκι διαπιστώθηκε ότι πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι και ότι εναπόκειται πρώτα σε εμάς η αντιμετώπιση του προβλήματος του δημοσίου χρέους, το οποίο στα τέλη του 2011 θα προσεγγίζει το 160% του ΑΕΠ.

Οι Γερμανοί και μαζί τους οι Ολλανδοί, οι Αυστριακοί, οι Φινλανδοί και οι Λουξεμβούργιοι ακόμη δεν δείχνουν διατεθειμένοι να δώσουν λύση στο ελληνικό χρέος. Θέλουν πρώτα από μας μέτρα, πολιτικές και προσπάθειες ικανές να δημιουργήσουν την πεποίθηση ότι μπορούμε να αναλάβουμε το μεγαλύτερο βάρος του χρέους και τότε να έλθουν εκείνοι να ενισχύσουν τις ελληνικές προσπάθειες.

Ολες οι πληροφορίες από την Ευρώπη βεβαιώνουν ότι η στάση τους δεν είναι άσχετη με την εντύπωσή τους ότι δεν αντιμετωπίζουμε την κρίση με τη δέουσα αποφασιστικότητα, ότι παραμένουμε διστακτικοί, ότι ψηφίζουμε νόμους και δεν τους εφαρμόζουμε και γενικώς δεν κάνουμε όσα οφείλουμε ως υπεύθυνη χώρα για το χρέος που οι ίδιοι αναλάβαμε. Ιδιαιτέρως αρνητικά φαίνεται να επέδρασε η τελευταία αντίδραση της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού στο ζήτημα των αποκρατικοποιήσεων και της αξιοποίησης της κρατικής περιουσίας, ύψους 50 δισ. ευρώ, που ετέθη, υποβοηθητικά, όπως λένε στις Βρυξέλλες, από τους εμπειρογνώμονες της τρόικας.

Ολα αυτά τα δήθεν ηρωικά αντιμετωπίστηκαν με ψυχρότητα από τους εταίρους και θεωρήθηκαν ενδεικτικά των ελληνικών διαθέσεων. Και πλέον αντί δώρων πιέζουν προς όλες τις κατευθύνσεις.

Ηδη θέτουν ζήτημα μείωσης του λειτουργικού κόστους των ελληνικών τραπεζών και απαιτούν απ' αυτές την απεμπλοκή τους από μη στρατηγικές συμμετοχές.

Τις καλούν να προετοιμασθούν για τη λεγόμενη απομόχλευση, για πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων εδώ και στο εξωτερικό, καθώς και για πράξεις και αποφάσεις που θα επιβεβαιώνουν τη μείωση του κόστους λειτουργίας, ώστε σε ενάμισι - δύο χρόνια να είναι σε θέση να απελευθερωθούν από την εξάρτηση των χρηματοδοτήσεων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Με άλλα λόγια το ελληνικό οικονομικό πρόβλημα επανέρχεται πάλι σε κρίσιμη φάση. Οι εταίροι για να δώσουν κάτι θα απαιτούν τα διπλά και τα τριπλά. Μοιάζει τούτη η φάση με εκείνη του περσινού Μαΐου, όταν ετίθετο το δίλημμα χρεοκοπία η μνημόνιο. Και τώρα θα τεθούν διλήμματα.

Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι τι θα πράξει η κυβέρνηση και πώς θα δράσει συνολικά το πολιτικό σύστημα. Θα αποδεχθούν άραγε τα ποιοτικά και πιο μακροπρόθεσμα μέτρα της προσαρμογής ή εξουθενωμένοι όπως είναι όλοι τους θα εγκαταλείψουν την προσπάθεια και θα αναζητήσουν άλλους πιο ολισθηρούς δρόμους.

Τα γεγονότα πάντως της περασμένης Τετάρτης δεν επιτρέπουν παραίτηση. Η ευθύνη των αστικών κομμάτων για τυχόν διολίσθηση της χώρας σε καταστάσεις αποσταθεροποίησης θα BHMA