Οι φυλές της ταλαιπωρίας...

Οι αλλαγές στο εργασιακό καθεστώς των εργαζοµένων στις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας έχουν φέρει στην πρώτη γραµµή της επικαιρότητας τους συνδικαλιστές στα µέσα µαζικής µεταφοράς. Τις τελευταίες εβδοµάδες οι κινητοποιήσεις είναι συνεχείς και η κόντρα µε την κυβέρνηση σκληρή. Ωστόσο, πρωταγωνιστές δεν είναι ούτε οι εργαζόµενοι ούτε τα κυβερνητικά στελέχη που χειρίζονται τις µεταφορές. Είναι,... όµως, οι πολίτες που χρησιµοποιούν τις συγκοινωνίες για τις µετακινήσεις τους και εδώ και περίπου δύο µήνες έχουν υποχρεωθεί να αλλάξουν τους ρυθµούς της καθηµερινότητάς τους, έχουν υποχρεωθεί σε δυσβάσταχτη επιβάρυνση των οικονοµικών τους προκειµένου να µετακινηθούν µε ταξί ή να φουλάρουν συχνότερα το ρεζερβουάρ των αυτοκινήτων τους, έχουν ταλαιπωρηθεί επί ατελείωτες ώρες στους µποτιλιαρισµένους δρόµους. Σ’ αυτή τηνιδιότυπη οµηρεία βρίσκεται το επιβατικό κοινό και σήµερα, λόγω της νέας 24ωρης απεργίας. Πέντε πολίτες που υφίστανται τον συγκοινωνιακό γολγοθά και τις συνέπειέςτου το τελευταίο δίµηνο µιλούν στα «ΝΕΑ».

-650.000 επιβάτες χρησιμοποιούν καθημερινά για τις μετακινήσεις τους το ΜΕΤΡΟ
-420.000 τον ηλεκτρικό
-220.000 τα τρόλεϊ
-60.000 το τραμ
-1.300.000 τα μπλε λεωφορεία

Ο ΦΟΙΤΗΤΗΣ: «ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΩ ΤΑΞΙ ΛΟΓΩ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗΣ»

Πρωτοετής στη Νοµική, ο Θοδωρής (στη φωτογραφία πάνω αριστερά)ψάχνει, από κοινού µε συµφοιτητή του, για ταξί. Στην άδεια από τα λεωφορεία – που συνήθως χρησιµοποιεί – οδό ακαδηµίας θέλει κόπο για να το βρει µεσηµεριάτικα. «Καθηµερινά κινούµαι στην ίδια διαδροµή, από το σπίτι µου στα ανω ίλίσια έως τη σχολή µου στη Σόλωνος. αλλά στην ουσία, τώρα µε τις αλλεπάλληλες απεργίες δεν µπορώ να βγω όσο θα ήθελα. Περιόρισα σηµαντικά τις εξόδους µου, έχασα και µαθήµατα κάποιες µέρες. Την περίοδο αυτή, βέβαια, που έχουµε και εξεταστική, υποχρεωτικά παίρνω ταξί. Το ξέρω ότι θέλω τουλάχιστον οκτώ µε δέκα ευρώ την ηµέρα, δηλαδή ώς και τέσσερις φορές παραπάνω χρήµατα απ’ όσα θα έδινα στα λεωφορεία, ποσό που δεν είχα υπολογίσει ότι θα ξοδέψω επί µέρες. απ’ την άλλη, ωστόσο, δεν έχω και πολλές επιλογές. ∆εύτερη λύση θα ήταν να διανύω µε τα πόδια αυτήν την απόσταση, να βρίσκω δηλαδή την ανάλογη όρεξη να περπατήσω αρκετά. Στην προηγούµενη απεργία, για παράδειγµα, µόνο το κατέβασµά µου στο κέντρο µού πήρε πενήντα ολόκληρα λεπτά. Στην αντίστροφη διαδροµή δεν το συζητούσα. Περίµενα να βρω οπωσδήποτε ταξί, έστω κι αν γινόταν χαµός µεγάλος στους δρόµους, ας είναι και µονίµως γεµάτα αυτές τις µέρες…», λέει χαρακτηριστικά.


Ο ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ: «ΚΑΘΥΣΤΕΡΩ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΛΛΑ ΠΑΩ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ»

Λίγο πριν από τις εξίµισι κάθε πρωί µετακινείται µε το αυτοκίνητό του από τοΜαρκόπουλο προςτο Κορωπί. εκεί το παρκάρει, µιας και είναι καθηµερινός επιβάτης του Μετρό. αυτό προτιµάγια να πηγαίνει από και προς τη δουλειά του στο κέντρο τηςαθήνας. Μόνο που ο 46χρονος προγραµµατιστής υπολογιστών βασίλης Γεωργίου (φωτογραφία αριστερα) δενέχει παρά να τροποποιήσειτις ηµέρες αυτές των απεργιών τον κανόνα των µετακινήσεών του.«εχουν δυσκολέψει τα δροµολόγιά µου. Να παίρνω ταξί, έναντι 25-30 ευρώ για την κάθε διαδροµή, δεν το συζητώ, είναι πολυτέλεια, εντελώς ασύµφορο σε τέτοιους καιρούς. Η έσχατη λύση θα ήταν να ζητήσω από κάποιον συνάδελφό µου να µε διευκολύνει, µεταφέροντάς µε. αλλά είναι που δεν θέλω να υποχρεώσω κανέναν σε αγγαρεία. Θα το κάνω µόνο ίσως σε ηµέρα απεργίας µε βροχή...», ξεκαθαρίζει. Τώρα πια παίρνει το αυτοκίνητό του και κατεβαίνει µ’ αυτό µέχρι τα ίλίσια, όπου και το παρκάρει όπου βρει. «από κει, συνεχίζω πλέον µε ταπόδια, µισήώρα δρόµο, ώς το Σύνταγµα – ευτυχώς που στη συγκεκριµένηδιαδροµή ταπεζοδρόµια είναι φαρδιά. Τουλάχιστον υπάρχει κατανόηση απότους προϊσταµένους µου για να φτάνω υπό αυτές τιςσυνθήκες λιγάκι πιο αργά. Ξέρουνπως δεν χρησιµοποιώ τις µέρες αυτές το πλέονγρήγορο µέσο, το Μετρό.ολη αυτή η αναστάτωση στις συγκοινωνίες τράβηξε ήδη αρκετά. οπότε κι εµείς αναγκαστήκαµε να συµβιβαστούµε µε την ιδέα...», λέει ενώ περιµένει φορτωµένος στο σχόλασµα, να έρθουν να τον πάρουν µε ί.Χ.

Ο ΕΜΠΟΡΟΣ: «ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΟΙ ΑΠΕΡΓΙΕΣ»

Τριάντα επτά χρόνια είναι σταθερός στο ίδιο πόστο. επί της οδού ερµού, στο Σύνταγµα, εκεί στεγάζει την οικογενειακή επιχείρησή του. Κι όµως. Παρά το σηµείο - κλειδί, στο γωνιακό µαγαζί του στο ιστορικό εµπορικό κέντρο της αθήνας, ο Μάκης Σταµούλης (φωτογραφία αριστερά) αναζητά πλέον πελατεία µε το... κιάλι. Τι κι αν τα καρτελάκια πάνω στις κούκλες και οι αφίσες στην τζαµαρία του καταστήµατός του διαφηµίζουν γενναίες µειώσεις στις τιµές; Μεσηµβρινές ώρες και πέρα από το προσωπικό, ουδείς την ώρα εκείνη περνά πιο µέσα. «Φτάσαµε πια στα όριά µας.

Προσωπικά, δεν θυµάµαι τέτοια αναδουλειά, παρά µόνο στα εκτεταµένα επεισόδια του 2008, µετά τη δολοφονία του αλέξη Γρηγορόπουλου.

Φέτος, ενώ ξεκινήσαµε µε διάθεση και καλές προσφορές τώρα στις εκπτώσεις, ήρθαν, εν µέσω της γενικής οικονοµικής κρίσης, και οι απανωτές απεργίες στις συγκοινωνίες και µας έκοψαν τα πόδια. Με εξαίρεση τις πρώτες δεκαπέντε µέρες οπότε είχαµε ικανοποιητική προσέλευση, το υπόλοιπο διάστηµα η κίνηση είναι “θάνατος”, “µαχαιριά”. Στο µαγαζί µας, αλλά και στα περισσότερα εδώ γύρω, επικρατεί ερηµιά. Μολονότι κατεβάσαµε ώς και στο µείον 50% τις τιµές µας, µε τις κινητοποιήσεις αυτές ουσιαστικά δεν δουλεύουµε. Θα πρέπει να καταλάβουν άµεσα οι απεργοί ότι, βάζοντας µπροστά µόνο τα προσωπικά οφέλη τους, προκαλούν πολλαπλά πλήγµατα στo εµπόριο και στη συνολική οικονοµία. Το µόνο που µας αποµένει, αν δεν αλλάξουν τα πράγµατα, είναι να προχωρήσουµε σε προσφορές και τον Μάρτιο. αλλά ούτε κι αυτές, όπως πάει, θα σώσουν την κατάσταση...», λέει απαισιόδοξος.


Ο ΔΙΑΝΟΜΕΑ: «ΚΑΝΩ ΔΙΟΜΙΣΙ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΔΙΑΔΡΟΜΗ 30 ΛΕΠΤΩΝ»

Διανοµέας µε φορτηγάκι σε εταιρεία προώθησης προϊόντων και υπηρεσιών υγιεινής, ο 45χρονος Νίκος Στυλιανόπουλος (φωτογραφία αριστερά) επιστρατεύει περίσσια ψυχραιµία αυτές τιςµέρες στα απανωτά πάνω-κάτω του, σε κάθε σηµείο τηςαττικής. από τη βάρη ώς τον αγιο Στέφανο, από την ελευσίνα ώς τα Σπάτα, όπου εκτελεί δροµολόγια καθηµερινά. «Παλαιότερα έβριζα κιόλας,όποτε έπεφτα σε µποτιλιάρισµα. Τώρα, όµως,το ‘χω πάρειαπόφαση, πως έτσι χάλια είναι οι δρόµοι µας, ειδικά όταν τα µέσα µεταφοράς δεν κυκλοφορούν», τοφιλοσοφεί και πράγµατι δείχνεικαι εµφανώςψύχραιµος σε µία από τις τακτικές στάσεις του για να ξεφορτώσει. Χονδρικά, από τις 8.30 κάθε πρωί ώς τουλάχιστον τις 4 το απόγευµα, στην καλύτερη περίπτωση, είναι στο τιµόνι, για διανοµές τουσε καµιάδεκαριά µέχρι καιδεκαπέντε διαφορετικούς πελάτες ηµερησίως.

«Την πιοσταθερή διαδροµή µου, αυτήν από το αιγάλεω µέχρι τα Μελίσσια, τη διανύω υπό φυσιολογικές συνθήκεςσε 40-45 λεπτά. Σε µία απότις πρόσφατες απεργίες, ωστόσο, την έκανα από τις 7 ώς τις 9.20 το πρωί!

Στο κέντρο της αθήνας, πάλι, θέλω γύρω στα 30 λεπτά σε µια νορµάλ ηµέρα, που γίνονται δύο µε δυόµισι ολόκληρες ώρες(!) σε µια απεργιακή, κι αυτό χωρίς διαδήλωση σε εξέλιξη ή και βροχή. Και για την εργοδότρια εταιρεία µου, καταστάσεις στους δρόµους προβληµατικές σηµαίνουν επιβάρυνσή τηςσε χαµένες εργατοώρες και βενζίνες, ακριβώς λόγω του υπεραυξηµένου µποτιλιαρίσµατος», τονίζει.


Ο ΤΑΞΙΤΖΗΣ: «ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΖΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΕ ΜΕ ΤΟΣΟ ΜΠΟΤΙΛΙΑΡΙΣΜΑ»

Περιζήτητοι τις µέρες αυτές, θα περίµενε κανείς οι οδηγοί των ταξί να τρίβουν τα χέρια τους λόγω των συνεχιζόµενων απεργιών στα υπόλοιπα µεταφορικά µέσα. είναι όµως έτσι στην πραγµατικότητα; «Στην είσπραξη δεν φαίνεται και µεγάληδιαφορά, παρά µόνο ένα10%-20% επιπλέον κέρδος µας. Κι αυτό γιατί συνήθως αργείς να αλλάξειςπελάτη, από τη στιγµή που οι περισσότεροι δρόµοι είναι πηγµένοι από ταπολλαπλάσια τώρα ί.Χ. επιλέον, ακόµα και για εµάςτους σκληραγωγηµένους, οι µέρες τωναπεργιών απαιτούν ακόµα πιο γεράνεύρα, ακριβώς απ’ αυτό τοσυνεχές στρίµωγµα εδώ έξω. αντικειµενικά, τον κλάδο µας δεν τον συµφέρει µια απεργία στο Μετρό, γιατί τότε το κυκλοφοριακό είναι τόσο, που δυσκολεύει και εµάς, τους επαγγελµατίες. Μας ευνοούν, αντιθέτως, οι στάσεις – όχι οι 24ωρες απεργίες – στα µέσα µαζικής µεταφοράς, γιατί τότε είναι πιθανόν κάποιος να κάνει το ένα από τα δύο δροµολόγιά του, από ή προς το σπίτι του, µε ταξί. Να το πληρώσουν δυο φορές την ηµέρα, για πολλούς είναι πρόβληµα, καθώς ζορίζονται οικονοµικά...», λέει ο 45χρονος αυτοκινητιστής αντώνης Πανταζής (φωτογραφία αριστερά). «Και τυχερός να είσαι, µε δυο - τρεις µακρινές διαδροµές τώρα µε τις απεργίες,δεν σώνεσαι. είναι και υπερβολικά πολλά τα ταξί, κάπου 14.000 στο Λεκανοπέδιο, κι αυτό είναι πρόβληµα για όλους µας. Προσωπικά, αν αφαιρέσω έξοδα για καύσιµα και φθορές, ύστερα από 12 ώρες δουλειάςκαι 150-250 χιλιόµετρα, το καθαρό κέρδος µου, έστω σε ηµέρααπεργίας, είναι µόλις 30-40 ευρώ. Το ταξί τέλειωσε...», λέει µε νόηµα.
tanea.gr