Κάποτε, σε κάθε επανεμφάνιση-μετά από βραχεία ή μακρά αποχή-του Λαζόπουλου γινόταν σεισμός. Από το...ανανεωμένο χιούμορ του, την ευρηματικότητά του, την καυστική του σάτιρα, που έσπαγε κόκαλα, την απαράμιλλη ζωντάνια του.
Αυτό πια δε συμβαίνει. Προβλέψιμος, επαναλαμβανόμενος, με ανεκδοτάκια χιλιοειπωμένα και πρόσωπα-ο γιάτρος που κλάνει, η Μπεκατώρου, ο κουνιστός bodybuilder ενός περιθωριακού καναλιού κλπ. -που κούρασαν. Όπως και ο ίδιος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου