Από τον εφιάλτη στο φως

Της Πόπης Διαμαντάκου.
Στο φινάλε του Big Brother αποθεωνόταν ο µικρός ανθρώπινος εαυτός και στους «Πρωταγωνιστές» το µεγαλείο της υπέρβασης
∆ύο τηλεοπτικά θεάµατα το βράδυ της Κυριακής έµοιαζαν να αντιπαρατίθενται. Από τη µία η οπερέτα του «Big Brother» στον Alpha που περιέβαλε µε φαντασµαγορικό κιτς το φινάλε του τηλεοπτικού σκουπιδιού, το οποίο κάνει θέαµα τον ...

άνθρωπο που εκθέτει τα µύχια της ψυχής και του χαρακτήρα του στην κάµερα. Εδώ το τυφλό «εγώ» υποτάσσεται στην κηδεµονία του τηλεοπτικού κανόνα, του σόου µε αντίτιµο µια εφήµερη ψευδοδιασηµότητα και µια χούφτα ευρουδάκια. Και νικητής αυτού του εξαθλιωτικού θεάµατος ήταν ο κρητικός Γιάννης Φουκάκης. Η υποδοχή του αποθεωτική, λες και είχε πετύχει το µεγαλύτερο κατόρθωµα. Αλλά ως τέτοιο λογίζεται από την τηλεόραση των ψευδαισθήσεων το να θέτει κάποιος τον εαυτό του στην υπηρεσία του «υπέρτατου βλέµµατος» και επί σχεδόν τέσσερις µήνες από κυρίαρχος του εαυτού του και της ζωής του να γίνεται το «εκτελεστικό όργανο» µιας µπιγκµπραδερικής σκιάς που τον καθοδηγείώς την απόλυτη γελοιοποίησή του. Ιδανικό πειθήνιο «πείραµα» εν τέλειτης αγοράς, όπου ο άνθρωπος µην έχοντας τι άλλο να εµπορευθεί µετατρέπεται ο ίδιος σε εµπόρευµα.

Γι’ αυτό και µόνο πύρρειος µπορεί να είναι η νίκη ενός µπιγκµπραδερόπαιδου που δεν ήλθε από τη διαρκή προσπάθεια να καλλιεργήσει ταλέντα και δεξιότητες ώστε να στηρίξει σε αυτά µια ζωή όλο και καλύτερη.

∆εν έχει από εδώ και µπρος ο συµπαθέστατος Κρητικός παρά να καταναλώνει αυτήν τη µικροδιασηµότητα µέχρι να εξαντληθεί και αυτή.

Την ίδια στιγµή στο Mega οι «Πρωταγωνιστές», µε επίκεντρο τις ιστορίες τριών ανθρώπων που έφτασαν στην κόλαση της αληθινής και όχι της µπιγκµπραδερικής φυλακής και αναδύθηκαν από αυτή νικητές, αναδεικνύουν την υψηλή αξία του πραγµατικού αγώνα του ανθρώπου για την εξέλιξή του. Παρά τη µυθιστορηµατική φαντασµαγορία που προσφέρουν πάντα οι ηρωικές διαδροµές από το περιθώριο στην κανονική ζωή, τα τρία παραδείγµατα των «Πρωταγωνιστών» ήταν η επιβεβαίωση ότι είναι πιο συναρπαστική η ζωή όταν κάνει την υπέρβαση των µικρών µέτρων από τα µπιγκµπραδερικά ψευτοπανηγύρια που αποθεώνουν το εντελώς αντίθετο, την καθήλωση στην ανθρώπινη µικρότητα.

Τρεις διαδροµές από τον εφιάλτη στο φως ξεδιπλώθηκαν µε την απλότητα και την ηρεµία ψυχής που προσφέρει η νίκη ύστερα από µια δύσκολη πορεία, που έχει ρίζες στη συνείδηση τόσο της ανθρώπινης δύναµης όσο και της αδυναµίας.

Ο Νίκος Γρίτσης, σήµερα στιχουργός του Χατζηγιάννη, έχει υπογράψει επιτυχίες του Μακρόπουλου, το «Μετανιώνω» του Σφακιανάκη, το «Μίλα» του Μαζωνάκη, είναι παντρεµένος, έχει 2 παιδιά και όλα αυτά είναι η δική του νίκη στο τέλος µιας επίπονης διαδροµής που ξεκίνησε από πολύ χαµηλά. Μπράβος που εκτελούσε συµβόλαια ξυλοδαρµού, χρήστης ναρκωτικών και φυλακισµένος. «Τότε ήµουν εκτελεστικό όργανο, τώρα είµαι ο ιθύνων νους» θα πει. Επίπονη και η διαδροµή του ∆ηµήτρη Μαγκάκη από τη φυλακή, όπου πέρασε το 1/3 της ζωής του, και τα ναρκωτικά ώς τη σηµερινή δική του νίκη να εκδίδει το πρώτο του βιβλίο, να είναι ερωτευµένος και να σχεδιάζει το µέλλον.

Η Μαρίνα, διαφορετική περίπτωση, πλήρωσε έναν σύντοµο έρωτα µε έναν άδικο εγκλεισµό στη φυλακή ώσπου που το ελληνικό κράτος αναγνώρισε το λάθος και της πλήρωσε αποζηµίωση 28.700 ευρώ (25 ευρώ για κάθε ηµέρα πίσω από τα σίδερα). Αλλά το «έπαθλό» της δεν είναι αυτό, είναι το πείσµα της να εξελιχθεί, να κερδίσει τη ζωή, είναι η επιτυχία της στη Νοµική Αθηνών και η υπόσχεσή της να βοηθήσει ως δικηγόρος τους φυλακισµένους.

Στον Alpha συνεχιζόταν το τηλεοπτικό πανηγύρι για την έξοδο από την αναίτια φυλακή του «Big Brother» µιας χούφτας ασηµαντοτήτων που όµως ύστερα από 4 µήνες οικειοθελούς εγκλεισµού και αυτοταπείνωσης εκτινάσσονταν στην κορυφή της εφήµερης διασηµότητας. Τι έκαναν για να την αξίζουν; Επέδειξαν όλες τις µικρότητες, τα πάθη και τα αλληλοξεκατινιάσµατα που συντηρούν το φτηνιάρικο τηλεοπτικό θέαµα.

Με το µικρόφωνο στο χέρι σαν ήρωας πολέµου ή µεγάλης αθλητικής συνάντησης, ο συµπαθής κατά τα λοιπά νικητής Γιάννης Φουκάκης ευχαριστούσε τον κόσµο που τον στήριξε. Ετσι θα προσφέρει στις αδελφές του οικοσκευές και θα παντρευτεί την καλή του. Συγκινητικό και ανθρώπινο. Μόνο που το κόστος όλων αυτών είναι απάνθρωπο. Και δεν είναι η έκθεση στις κάµερες του κάθε Φουκάκη αλλά η καθήλωσή του στην τηλεοπτική «τέλεια» εικόνα του. Η πραγµατικότητα, θα το συνειδητοποιήσει και εκείνος όπως πολλοί όµοιοί του νικητές του «Big Brother» πριν από αυτόν, θα υπολείπεται της τηλεόρασης.
από τα ΝΕΑ