Σφραγίδες ...

ΤΟΥ ∆ΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
Η ΑΜΕΡΙΚΗ βγαίνει - δεν βγαίνει από την κρίση και ανάπτυξη δεν έχει. Θέλοντας να ξαναβάλει µπροστά τη βιοµηχανία, ο Μπαράκ Οµπάµα έφερε στον Λευκό Οίκο τον Τζεφ Ιµελτ, διευθύνοντα σύµβουλο της General Electric. Αλλη µια απόδειξη ότι... η δηµόσια ζωή στις ΗΠΑ είναι «πόρτα που γυρίζει» – όπως θα µπορούσε να είναι µια πρόχειρη µετάφραση του όρου «revolving door».

ΑΝ ΜΙΑ ΚΑΡΙΕΡΑ µπορεί να πάει από τον ιδιωτικό τοµέα στο δηµόσιο και πάλι πίσω, είναι γιατί στις ΗΠΑ επικρατεί διαφάνεια. Ολες οι χορηγίεςπρος όσους εκλέγονται, δηµοσιοποιούνται. Ανά πάσα στιγµή µπορεί κανείς να αντιστοιχίσει συµφέροντα και µέλη της Γερουσίας ή του Κογκρέσου, χωρίς ταµπού. Αλλά αυτά είναι για µεγάλες χώρες καιαγορές. Στην Ελλάδα ισχύει το «κακό χωριό τα λίγασπίτια». Ισχύει επίσης ότι δεν ξέρουµε τι θέλουµε.

ΘΕΛΟΥΜΕ την πολιτική αιµοµικτική και τους πολιτικούς να είναι άγγελοι χωρίς φύλο; Θέλουµε µόνο «τζάκια»; Οµολογουµένως, το ασυµβίβαστο που ίσχυσε µετά τη συνταγµατική αναθεώρηση του 2001, απέκλειε ουσιαστικά από τη Βουλή τους επιτυχηµένους επαγγελµατίες άλλων κλάδων. Αντίστοιχα, δεν µπορεί κανείς παρά να φανταστεί την υστερική κατακραυγή για διαπλοκή που θα προκαλούσε στην Ελλάδα το να πάει στο Μαξίµου κάποιος σαν τον Ιµελτ.

ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ τοις πάσι ότι ο Ντίνος Ρόβλιας είναι επιτυχηµένος δικηγόρος σε θέµατα δηµοσίων συµβάσεων, µε ιστορία δεκαετιών. Είναι επίσηςβουλευτής Καρδίτσας, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και υφυπουργός Ανάπτυξης. Το δικηγορικό γραφείο συνεχίζει να υπάρχει, χωρίς εδώ και χρόνιατη δική του συµµετοχή.Οπως δεν κλείνουν στις ΗΠΑ οι εταιρείες εκείνων που πάνε στην κυβέρνηση. Η φύση του επαγγέλµατος είναι τέτοια που η δικηγορία ασκείται µε διαφάνεια, ως προς το ποιον εκπροσωπεί κανείς σεποια υπόθεση. Παρ’ όλα αυτά, καταφέραµε να ανακαλύψουµε πάλι την Αµερική και να καταγγέλλεται ασυµβίβαστο.

ΘΕΛΟΥΜΕ έναν νοµικό που ειδικεύεται σε θέµατα προµηθειών να ασχοληθείµε το Πρόγραµµα ∆ηµοσίων Επενδύσεων; Προφανώς, όχι. Αποτελεί σύµπτωση ότι ο Ρόβλιας είναι σε φάση που ξεσκονίζει το Πρόγραµµα ∆ηµοσίων Επενδύσεων ώστε να σταµατήσουν οι διαγωνισµοί - σφραγίδες και να δίνονται εκατοµµύρια για µπάλες; Αγνωστον – αν καιστην πολιτική δεν υπάρχουν συνήθως συµπτώσεις. Για άλλη µια φορά αντί για τη δηµοκρατία της διαφάνειας προτιµάµε τη δηµαγωγία της καταγγελίας. Μόνο που οι κραυγέςκαλύπτουν µια χαρά την οµερτά που µας βολεύει. ΘΑ ΗΤΑΝ ίσως προτιµότερο να µην κρίνουµε τους ανθρώπους από το τι είναι ή τι έχουν κάνει στη ζωή τους, αλλά από το τι κάνουν όταν έχουν θέση εξουσίας. Εκείκερδίζεται ή χάνεται το παιχνίδι, τόσο σε θέµατα διαχείρισης όσο και σεθέµατα σκανδάλων. Τελευταία απόδειξηη διακυβέρνηση Καραµανλή.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.