Ιστορικοί σαν ανταποκριτές...

Της Πόπης Διαµαντάκου
Ενα από τα ενδιαφέροντα στοιχεία της σειράς «1821», το οποίο αφορά κυρίως τόσο τη γλώσσα της τηλεοπτικής αφήγησης όσο και το συντακτικό των εικόνων, έµεινε στη σκιά της θορυβώδους µάχης που ξέσπασε σε ιδεολογικό επίπεδο
Στο τρίτο πλέον επεισόδιο, αυτό που... ασχολήθηκε µε το γεγονός της Επανάστασης – και όπου κεντρικό ρόλο έχει πλέονο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, στο όνοµα του οποίου παρ’ ολίγον να ξεσπάσει σύγχρονος εµφύλιος –, µπορούµε πια ναασχοληθούµε και µε τις τηλεοπτικές αρετές τής εν λόγω παραγωγής.

Κύριο χαρακτηριστικό ο καταιγιστικός ρυθµός µε τον οποίο το επεισόδιο περνά από περιγραφέςσε γεγονότα και από αντιδράσεις σε επισηµάνσεις φαινοµένων, ενώ στην οθόνη εναλλάσσονται οι παρεµβάσεις των ιστορικών σε ρόλο που θυµίζειτους ανταποκριτές και σχολιαστές των δελτίων ειδήσεων. Ο αφηγητής περιγράφει ατµόσφαιρα και γεγονότα και κάθε τόσο παρεµβαίνουν – από τον τούρκο ιστορικό Φρικίρ Αντανίρ, τον επίτιµο καθηγητή του Κέµπριτζ Γουίλιαµ Σαν Κλερ έως τους επιµελητές της εκποµπής καθηγητές Βερέµη και Μιχαηλίδη, οι οποίοι προσθέτουν απόψεις και στοιχεία ώστε να δηµιουργείται η αίσθηση στον θεατή ότι η ιστορία εξελίσσεταισχεδόν «µπροστά στα µάτια του». Πόλεµο θρησκειών χαρακτηρίζει ο Αντανίρ το φανατικό ξέσπασµα των Τούρκων κατά των Ελλήνων, ο Μιχαηλίδης επιβεβαιώνει τα αντίποινα της Πύλης, ακολουθεί ο Βερέµης που µιλάειγια τις νίκες των Ελλήνων στην Πελοπόννησο και εξηγεί ότι στις συγκρούσεις έχουν το συγκριτικό πλεονέκτηµα γιατίµάχονταν για την ελευθερία, συνεχίζει ο αφηγητής για την επιτυχία της πολιορκίας της Τρίπολης και αναφέρεται σε φαινόµενα όπως η λαφυραγωγία, αλλά και τις πρώτες συγκρούσεις για την εξουσία του νεοσύστατου κράτους.

Ωστόσο, το επιστηµονικό οικοδόµηµα αγωνίζεται να ισορροπήσει το αναµενόµενο κιτς των σκηνών αναπαράστασης, µε κορυφαία εικόνα τη φιγούρα του Κολοκοτρώνη που προβάλλει κάθε τόσο,δασύτριχη και επιβλητική, να φορά περικεφαλαία µε γκρίζα ουρά ασορτί µε την γκριζάδα της µακριάς κόµης. Ισως γιατί οιφουστανελοτσαρουχάτες φιγούρες έχουν συνδεθεί µε κιτσάτες εθνοφιέστες, εξ ου και αποτελούν τα πιο αδύναµα αισθητικώς σηµεία της τηλεοπτικής αφήγησης.
enet.gr