Το µετέωρο βήµα του πιγκουίνου...

ΤΗΣ ΡΟΥΛΑΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Σάββατο βράδυ η φωτεινή πινακίδα της Συγγρού µας προειδοποιούσε µε όλα τα πίξελ της στη διαπασών ότι... το κέντρο είναι κλειστό λόγω επεισοδίων. Κάτι λίγα αυτοκίνητα που είχαµε τολµήσει να ξεµυτίσουµε παρά την κρίση και το κρύο, καταφέραµε να µποτιλιαριστούµε στην Καλλιρρόης όπως τον παλιό καλό καιρό. Αναδιπλώθηκα στη θέση του συνοδηγού και προσπάθησα να αρπαχτώ από την ΕΡΑ sport που εκείνη την ώρα µετέδιδε το τέλος του αγώνα Παναθηναϊκού - Εργοτέλη, αλλά πού...

Οι φίλοι µου από δίπλα προσπαθούσαν να µε συνεφέρουν µε χαστουκάκια λογικής και αποστασιοποίησης επιτείνοντας έτσι το άγχος µου. Μήπως δεν κάνω καλά που τους αφήνω τόσο καιρό να µε νταντεύουν και να µου διδάσκουν τις ευεργετικές συνέπειες της παράνοιας;

Να παρακολουθώ φέρ’ ειπείν την κατάληψη της Νοµικής σαν διαρθρωτικό πρόβληµα, το φιάσκο της Siemens σαν δικονοµική ρουτίνα, την οικονοµική κρίση σαν λογιστικό φάλτσο, το παλούκωµα µεταναστών στον Αγιο Παντελεήµονα σαν κρίση real estate, το παρ’ ολίγον λιντσάρισµα του Σηµίτη σαν ντοκιµαντέρ τουHistory Channel και την αγριάδα στο µάτι των πολιτών σαν να είµαι ο Αµούνδσεν όταν πρωτοείδε πιγκουίνους;

Οχι, δεν είµαι στον Νότιο Πόλο του 1911 αλλά στην Αθήνα του 2011, και µε την άδειά σας σκέφτοµαι να ταβλιαστώ επιτόπου και να πάθω µια καλή κρίση πανικού. Αλλη πολιτική στάση δεν έχω πρόχειρη, ούτε άλλον τρόπο για να µη γίνω πιγκουίνος, επίσης...
tanea.gr