Κωµικοτραγικοί παραλογισµοί...

Της Πόπης Διαμαντάκου
Μέχρι ποιου σηµείου αυτοταπείνωσης θα φτάσει το ανθρώπινο είδος στα ριάλιτι που το εξωθούν στην απόλυτη γελοιοποίηση
Κάποτε έλεγαν ότι εκεί που σταµατάει η λογική αρχίζει ο Στρατός. Ε, όχι,έχει και πιο κάτω και είναιτο µπιγκµπραδερικότηλεσκουπίδι. Γιατί δεν υπήρξε στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισµού τόσο ...

αναίτια προσβολή της ανθρώπινης νοηµοσύνης, τέτοια αναίτια ταπείνωση των στοιχειωδών ανθρώπινων αισθηµάτων, τηςαυτοεκτίµησης, της περηφάνιας, της φιλίας. ∆εν φτάνει που τρελαµένοι απότην αποµόνωση οι µπιγκµπραδεριστές ξεσπούν κάθε τρεις και λίγο σε κλάµατα, σαν µωρά που τους πήραν την πιπίλα, τους οδηγεί στα άκραη παραγωγή παίζοντας άγρια µε τανεύρα τους. Ο τελευταίος παραλογισµός στην οποίο καλούνται να υποταχθούν είναι να κρατούν µε το δάχτυλό τους κλειστή την τρύπα ενός βαρελιού γεµάτο µούστο για να µη χυθεί. Εβαλαν γύρω γύρω τις καρέκλες τους και κάθονται µε βάρδιες αγκαλιά µε το βαρέλι. Το χαϊδεύουν, το κανακεύουν, τοµυρίζουν καιπεριµένουν προφανώς να ακούσουν (!) το κρασί να τους φωνάζει ότι ψήθηκε. Είναι τόσο αστείο να τους βλέπει κανείς να περνούν τις κενές ώρες τους κάνοντας ένα είδος «εσωτερικού διαλόγου» µε τον µούστο, που καταλήγει τραγικό.

Τρελαίνει τον άνθρωπο η αποµόνωση. Το γνωρίζουν άριστα εκείνοι που εµπνεύστηκαν το βασανιστήριο. Αλλά για κατάδικους. Κανείς τους δεν θα φανταζόταν ότι ο πολιτισµός θα έφτανε σε τέτοια διαστροφή που θα ‘κανε την απόλυτη τιµωρία τηλεοπτικό «παιχνίδι». n Μα, τι καηµός κι αυτός! Τι θα κάνει η Μανωλίδου! Θα µείνει δώθε; Θα πάει κείθε; ∆ιχάζεται η µεσηµεριανάδικη τηλεόραση. Για να είµαστε δίκαιοι, η συζήτηση στο «Πολύ µπλα µπλα» (Alter) περιστρέφεται γύρω από το αν αξίζει τόση πια προβολή τής εν λόγω τηλεπερσόνας. Και ευτυχώς δεν έχει χαθεί η κοινή λογική γιατί ακούµε την κ. Αλεξάνδρα Τσόλκα να λέει ευθαρσώς ότι «την ώρα που ο χώρος της τηλεόρασης µαστίζεται από προβλήµατα, που αξιόλογοι άνθρωποι βρίσκονται χωρίς δουλειά ή απειλούνται, είναι τουλάχιστον υπερβολή (σ.σ.: αν δεν είναι ύβρις) να ασχολούνται µε την αποκατάσταση µιας κυρίας που στο κάτω κάτω είναι αποκατεστηµένη».

Καιρός ήταν κάποιος να το πει. Και όχι από όσους βρίσκονται εκτός του χορού της τηλεόρασης – που πολλά ξέρουµε και λέµε –αλλά από τους εντός, εκείνουςπου έχουν αποκλειστικό αντικείµενο εργασίας τα τηλεοπτικά πρόσωπα, τα οποία χάρησε αυτούς κάνουν καριέρα. Γιατί αν δεν αποθέωνε η µεσηµεριανάδικη τηλεόραση όλους τους τηλεαστέρες σαν να έχουν εφεύρει το γιατρικό για τον καρκίνο και ευαγγελίζονται την σωτηρία του ανθρώπινου είδους, δεν θα χανόταν το µέτρο.

Γιατί µπορεί να έκανε θόρυβο το ριάλιτι που υπήρξε η απόλυτη προσβολή της ανθρώπινης προσωπικότητας, «Η στιγµή της αλήθειας», και που αποτέλεσε το εφαλτήριογια τον προσωπικό θρίαµβο της κ.Μανωλίδου, αλλά η συζήτηση κυρίως θα αφορούσε τη χυδαιότητα του περιεχοµένου του. Σε άλλες εποχές θα το χρεωνόταν αρνητικά η παρουσιάστριά του. Και όµως, η κ. Ευγενία Μανωλίδου αναδείχθηκε σε σταρ. Χάρη στις ειδικές τεχνικές της αγοράς, που έχει ανάγκη από πρόσωπα τα οποία θα γεµίζουν µε τις ζωές τους, τις τσαχπινιές τους, τατσαλίµια τους, τους έρωτές τους ή τους φαντεζί γάµους τους σελίδες κουτσοµπολικών περιοδικών και ώρες φτηνής τηλεόρασης. Οσοι αποδέχονται το «παιχνίδι» και επιδεικνύουν επιµέλεια στους κανόνες του γίνονται σταρ ανεξαρτήτως της τηλεοπτικής µπούρδας που παρουσιάζουν. Και η κ. Μανωλίδου, αυτό της το αναγνωρίζουν όλοι, είναι εξόχως επιµελής στο παιχνίδι της δηµοσιότητας. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει καµιά απολύτως σηµασία για τις ζωές των ανθρώπων που τη βλέπουν αν θα είναι στο Mega ή στον Αnt1.

Αλλα µέτρα και άλλες αξίες

To τελευταίο διάστηµα έχουν χάσει τις δουλειές τους στον χώρο των µίντια επαγγελµατίες µε 15, 20 και 25 χρόνια δουλειάς και δεν έµαθε κανείς τίποτε.

Αλλά επειδή όλα δουλειά είναι και η µεσηµεριανάδικη τηλεόραση πρέπει να κάνει τη δική της, ειδάλλως αυτοκαταργείται, έχει την αξία του έστω και ένας διάλογος, που ξαφνικά µέσα στο κλίµα του κουτσοµπολίστικου παραλογισµού ανοίγει ένα παράθυρο στην «κοινή λογική». Για να µην τρελαθεί εντελώς κι ο κόσµος, που έχει άλλα µέτρα και αξίες και που βλέπει ότι κοπιάζει για τα ελάχιστα και ούτε αυτά κατορθώνει να έχει.

ΝΕΑ