«Όσο μπορείς…»

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά από το http://stelioskazantzidis.blogspot.com
Εξ αρχής δηλώσαμε τις προθέσεις μας. Να παρουσιάσουμε την προσφορά και την διαχρονικότητα του έργου του Στέλιου Καζαντζίδη. Όχι να τον επιβάλλουμε φολκλοριστικά σε ένα κόσμο που συνεχώς αλλάζει. Αυτό το κάνουν άλλοι…
Να είναι καλά.

Καταθέτουμε τα διαπιστευτήριά μας εδώ και δύο περίπου χρόνια. Με κόπο και σοβαρότητα. Και δεν αποσκοπούμε παρά στο να κρίνουμε και να κριθούμε. Κρίνε για να κριθείς. Κριτική στάση, λοιπόν, και απέναντι στον Καζαντζίδη, όπως και σε κάθε μορφή τέχνης. Και τι εξυψώνει τον άνθρωπο και καλλιεργεί την κριτική ικανότητα περισσότερο από την παιδεία; Αυτή επιδιώκουμε, άλλωστε, και μέσα από το τραγούδι και τη μουσική, που κινούνται στο κατεξοχήν πνευματικό. Και το πνευματικό είναι το κατεξοχήν ανθρώπινο. Δεν είναι η απροσδιοριστία που τρομάζει τους δειλούς και ικανοποιεί τις βουλές των «αρχόντων». Η τέχνη απευθύνεται σε όλους γιατί παράγεται από όλους, άμεσα ή έμμεσα. Ακόμα και η προσωπικότητα – του καλλιτέχνη στην προκειμένη - είναι η έκφραση του όλου της συνύπαρξης μέσω των δημιουργικών τάσεων του ατόμου. Μην σας γελούν, λοιπόν, αυτοί που λένε πως, τάχα, η παιδεία απευθύνεται σε άλλους και όχι σε σας. Πως η μουσική είναι ανώτερη ή κατώτερη για σπουδαίους και ασήμαντους αντίστοιχα. Ακούστε για να κρίνετε! Διαβάστε για να κρίνετε! Και έπειτα κρίνετε για να προκαλέσετε και να κριθείτε… Ούτε οι δήθεν γνώστες έχουν αξία επειδή «γνωρίζουν», μα ούτε και οι «λαϊκοί» αξίζουν επειδή αγνοούν. Με λύπη διαπιστώνουμε πως οι περισσότεροι θεωρούν προσόν το να μη διαβάζουν και αυτοί που διατείνονται πως διαβάζουν δεν διαβάζουν επί της ουσίας. Και απαίδευτοι όπως είναι, έχουν την εξοργιστική αξίωση να πρωτοπορούν… Μόνον αυτοί να ξέρουν. Και μετά εξαπατημένοι αναφωνούν πως τους γέλασαν… Μα ποιοι; «Η πλάνη δεν είναι τύφλωση, είναι ανανδρία», είπε ο Νίτσε. Γνωρίστε, λοιπόν, και γίνετε ανδρειωμένοι.

Τις προάλλες θυμηθήκαμε ένα ποίημα του Καβάφη με τίτλο «Όσο μπορείς»:

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την,
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.


Βλέπετε πως η υψηλή ποίηση δεν απευθύνεται στους λίγους... Μην εξευτελίζετε τη ζωή σας, λοιπόν, μέσα σε αυτή τη γελοιότητα, σε αυτή την επίφαση που ονομάζουν κοινωνική ζωή, δημόσιες σχέσεις, πολιτεία, κοινωνία… Άλλωστε ο Καζαντζίδης με τη στάση του αυτό δεν ήταν; Ένας περιφρονητής αυτής ακριβώς της ψευτιάς, που συντηρεί μόνο ανακλήσεις της ζωής. Ανακλήσεις που περιφέρονται, κατέχουν θώκους εξουσίας, βγάζουν λεφτά – δε δουλεύουν όμως, καταναλώνουν ότι τους δίνουν αφειδώς και εκτιμούν μόνο ότι πληρώνουν με το αζημίωτο, προασπίζουν με σθένος την τάξη και αντιδρούν στα πλαίσια που τους το επιτρέπουν. Ο Καζαντζίδης εν κατακλείδι, δεν ήταν ούτε ο Στελάρας των λαϊκών ανθρώπων, ούτε ο καλός άνθρωπος, ούτε ο αγαθός, ούτε ο άνδρας με το τίμιο βλέμμα, ούτε τίποτα… Υπήρξε μια μοναδική περίπτωση καλλιτέχνη που στάθηκε στο ύψος του και περιφρόνησε αυτά, που οι άλλοι ιδιοτελείς «χειροτέχνες» (και όχι καλλιτέχνες), κατά τον Όσκαρ Ουάιλντ, επιδιώκουν. Τον πλούτο, την ανταμοιβή, την προβολή, τις ανούσιες συναναστροφές. Όσο μπορούσε…



ΥΓ. Σας ευχόμαστε χρόνια πολλά και καλή χρονιά. Περιμένουμε την συνδρομή σας. Διαδώστε το stelioskazantzidis.blogspot.com, σχολιάστε τις δημοσιεύσεις μας, προτείνετέ μας θέματα, στείλτε μας υλικό προς αξιολόγηση και δημοσίευση. Κάθε βοήθεια ευπρόσδεκτη.

Η διαχείριση του stelioskazantzidis.blogspot.com


Read more: http://stelioskazantzidis.blogspot.com/#ixzz19hEJ3fWP