9.12.10

Ποιος αγαπάει την Αθήνα;...


Έλεος πια βρε Χαραλάμπη, με το ζόρι παντρειά; Τόσο ζόρι να δημιουργήσουμε hype με την Αθήνα και το πόσο την αγαπάμε; Ποιος αλήθεια αγαπάει την Αθήνα; Αυτό το «κοριτσάκι» εξήντα δυο χρονώ… Μάλλον τους ατε-νύστα θα εννοείς που είναι τόσο καλά παιδιά και ανάβουν και κεράκια στην πλατεία του ναζιστή Κοτζιά όταν δεν ...


επιδίδονται με αξιοθρήνητη ζέση στην επαναστατική γυμναστική του αντι-γόπινγκ και του νοικοκυραίικου εξωραϊσμού.
Την Αθήνα των ανόητων, ψωροματαιόδοξων, καλλιτεχνών (προσδιορισμός που αξίζει να επανακτήσει την υβριστική σημασία που είχε στον γαλλικό Μάη του ’68) που πιθηκίζουν με αξιοθαύμαστη μετριότητα όλα όσα διαβάζουν με γουρλωμένα μάτια στα περιοδικά, ανήμποροι να δημιουργήσουν οτιδήποτε πρωτότυπο και γνήσια δικό τους. Είναι τόσο αλλοτριωμένοι από την πιο ηλίθια εκδοχή του αμερικάνικου ονείρου που φιλοδοξούν να γίνουν πρώτη ύλη για μοδάτες διαφημίσεις, ενώ όσο αποτυχημένοι κι αν είναι σκέφτονται με την παραλυτική λογική του «κι αν σου κάτσει». Ο καθένας μες στη μικροαστική παραζάλη του νομίζει ότι καταπιάνεται με κάτι τουλάχιστον σπουδαίο και πιστεύει για τον εαυτό του, όσο κι αν δεν το ομολογεί, ότι θα πετύχει «την καλή» και τότε θα πιάσει την ζωή απ’ τ’ αρχίδια!
Την Αθήνα της χούντας, της ταπείνωσης και του εξευτελισμού, που σε κάθε γωνία παραμονεύει κι ένας οπλισμένος αστυνομικός φρουρός, μια κλούβα των ΜΑΤ, δύο έφιππα ρόμποκοπ με απόλυτη εξουσία πάνω στη ζωή σου.
Την Αθήνα της χουντικής τηλεόρασης των καλλιστείων κάθε είδους , από την οποία για αδιευκρίνιστους και ακατανόητους λόγους λείπει ο πρωτομάστορας Νίκος Μαστοράκης.
Την Αθήνα που σακιάζει τις ελπίδες της σε έναν χάρτινο Καμίνη, μόνο και μόνο γιατί ο προηγούμενος σιδερένιος Κακλαμάνης ήταν χειρότερος. Για τον οποίο Καμίνη οι πορείες πρέπει να γίνονται στα πεζοδρόμια για να μην ενοχλούν την κυκλοφορία και τα «μαγαζάκια των ανθρώπων» (που όμως δεν έχει μείνει κανένα τέτοιο στο κέντρο), την ίδια ώρα που το κράτος απαγορεύει με στρατιωτικό νόμο την κυκλοφορία σε όλη την πόλη για ένα ολόκληρο 24ωρο.
Είσαστε τόσο εκτός τόπου και χρόνου που μάλλον δεν αξίζει καν κανείς να ασχολείται μαζί σας.
Άντε πια! Η μοναδική χρησιμότητα σας είναι να γίνονται υλικό για οδοφράγματα τα πολύχρωμα σταντ σας. (Το ημι-γκλόσι χαρτί σας δεν κάνει ούτε για ψάρια)
enimerosi24

Δεν υπάρχουν σχόλια: