Οι όποιες εξελίξεις στην ΕΣΗΕΑ εντός του επόμενου διαστήματος αποτυπώνουν το τέλος εποχής που βιώνουν όσοι εργάζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στα mass media (παλιά και νέα). Το σωματείο των δημοσιογράφων πεθαίνει και η πλατιά μάζα των εργαζομένων στα ΜΜΕ, έχει διαπιστώσει ότι δεν...
υπάρχει ένα αντιπροσωπευτικό όργανο που να την εκφράζει και να λειτουργεί με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον της όπως αυτό διαμορφώνεται στις νέες συνθήκες. Τα συνδικάτα και τα σωματεία ήταν, είναι και θα είναι χρήσιμα όσο υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Η συνθήκη αυτή όμως δεν σημαίνει ότι τα πράγματα δεν αλλάζουν ή δεν πρέπει να εξελίσσονται, πολύ δε περισσότερο όταν τα υπάρχοντα όργανα έχουν ξεπουληθεί. Η τελευταία 48ώρη απεργία των δημοσιογράφων έδειξε πιο δυνατά από ποτέ την ανάγκη οι δημοσιογράφοι (και αυτοί που έχουν αποκλειστεί από την ΕΣΗΕΑ) να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους και να οργανώσουν τις δικές τους ενώσεις και τα δικά τους σωματεία. Ήδη σε πολλά Μέσα γίνονται ζυμώσεις και συζητήσεις, χωρίς όμως να έχει πάρει μορφή αυτή η νέα απαίτηση που γεννήθηκε από την ανάγκη αντιπροσωπευτικής εκπροσώπησης στις πρωτόγνωρες συνθήκες κρίσης που βιώνει ο κλάδος. Μιας κρίσης που ορίζεται από την επίθεση στο εισόδημα των δημοσιογράφων, τα λουκέτα και την ανεργία, την αξιοπιστία της ενημέρωσης και φυσικά τα new media που δημιουργούν νέα δεδομένα.
enimerosi24.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου