Ζόρια ...

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
ΣΥΝΕΒΗ ΕΝΑ µεσηµέρι πριν από µερικά χρόνια στα σαλόνια του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρετανία». Το ΠΑΣΟΚ ήταν στην αντιπολίτευση όπου πολλοί πίστευαν ότι θα έµενε για πολύ ακόµη. Ασχέτως εκτιµήσεων, υπήρχε χρόνος για συναντήσεις και µάλιστα σε δηµόσιο χώρο.

ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΤΕΦΘΑΣΕ ο Βαγγέλης Παπαχρήστος. Ανθρωπος του...
Παπανδρέου από εποχής υπουργείου Εξωτερικών, είχε εκλεγεί βουλευτής Πρεβέζης από το 2004. Στην Αθήνα τον έβλεπε κανείς είτε µαζί µε τον Νίκο Κοτζιά – συνήθως στον πεζόδροµο της Βαλαωρίτου – είτε µαζί µε τουλάχιστον πέντε βιβλία, τα οποία είχε υπό µάλης. Τα βιβλία ήταν όλα ξένα, από αυτά που παραγγέλνει κανείς στο ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο Amazon. Καθότι πολυσέλιδα, είχαν φαρδιές χαρτόδετες ράχες όπου αναγράφονταν τίτλοι σε στυλ «Progressive Politics Today» – ελληνιστί, «Προοδευτικές Πολιτικές Σήµερα». ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ εκείνο στη «Μεγάλη Βρετανία», ο Παπαχρήστος έφθασε άνευ Κοτζιά αλλά µε τα βιβλία. Κάθησε σε ένα τραπέζι στο κέντρο, ακούµπησε επάνω τα βιβλία σε έναν σεµνό πάκο και περίµενε. Υστερα από – όχι πολλή – ώρα, η σεµνότητα ανταµείφθηκε. Ψηλός και καλοστεκούµενος, µε τον ευγενικό τρόπο που έχει όταν βρίσκεται σε δηµόσιο χώρο, έφτασε ο Γιώργος Παπανδρέου. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έκατσε µε τον Παπαχρήστο και ο αθόρυβος ψίθυρος των υπολοίπων θαµώνων εξατµίστηκε σιγά σιγά.

ΑΥΤΗΕΙΝΑΙ η άλλη όψητης αδυναµίαςτου Βαγγέλη Παπαχρήστου να ψηφίσει την περασµένη εβδοµάδα το πολυνοµοσχέδιο της κυβέρνησης Παπανδρέου για ∆ΕΚΟ, εργασιακά και άλλες αµαρτωλές ιστορίες. Γιατί; Ισως γιατί οι ρυθµίσεις δεν συµπεριλαµβάνονταν σε βιβλία σαν το «Προοδευτικές Πολιτικές Σήµερα». Ή πάλι γιατί ο Παπαχρήστος δεν απολαµβάνει πλέον την ίδια εγγύτητα µε τον Παπανδρέου ως πρωθυπουργό καθώς ο ανασχηµατισµός τον προσπέρασε.

Ή και για τα δύο.

ΤΟ ΤΡΙΤΟ στοιχείο, ασχέτως ξενοδοχειακού ή κοινοβουλευτικού ντεκόρ, είναι µια κάποια ελαφρότητα. Θα µπορούσαµε να πούµε – µε την ανοχή του Κούντερα – πως πρόκειται για την αβάσταχτη ελαφρότητα του νεοπαπανδρεϊκού συστήµατος. Είναι ένα σύστηµα όπου σηµασία δεν έχουν τα αξιώµατα, αλλά το είδος της σχέσης µε τον Γιώργο που είναι άλλοτε κρύα και άλλοτε ζεστή, µε αποτέλεσµα αυτός να είναι προσβάσιµος ακόµη και για καφέ ή εντελώς απρόσιτος. Η εναλλαγή αυτή έχει τραυµατίσει όλους τους ανθρώπους του Παπανδρέου κι έχει αποσταθεροποιήσει πολλούς. ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ το σύστηµα Παπανδρέου που έχει δεχθεί τη µεγαλύτερη πίεση τον τελευταίο χρόνο. Στην κορυφή οι ανταγωνισµοί και τα µαχαιρώµατα είναι στο έπακρο. Στη µέση το ηθικό είναι πεσµένο.

Και στη βάση έχουµε λιποταξίες όπως αυτή του Παπαχρήστου. Υποτίθεται ότι οι µεν ελέγχουν τους δε από το Μαξίµου ή στη Βουλή, στην πράξη όµως πολλοί άνθρωποι του Παπανδρέου – µε ή χωρίς χαρτοφυλάκιο – συµπεριφέρονται πολύ λιγότερο πολιτικά από τους αντιπάλους του Γιώργου, πολλοί από τους οποίους τραβάνε γερό κουπί στην κυβέρνηση.

ΦΥΣΙΚΑ, ΕΝΑ ποσοστό ελαφρότητας υπήρξε στα περισσότερα αρχηγικά επιτελεία της Μεταπολίτευσης. Ωστόσο, το στοιχείο της αυλής καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτο το παπανδρεϊκό σύστηµα στα ζόρια της εποχής του Μνηµονίου.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.