Μικρή γιορτή Δημοκρατίας...

"Οι αντιπρόσωποι υπακούουν στα μεγάλα συμφέροντα, ξεχνώντας με ευκολία ποιοι και γιατί τους ψήφισαν."...

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Είναι σεβαστοί οι θεσμοί στη λειτουργία της Δημοκρατίας, διότι, υποτίθεται ενισχύουν την ευρυθμία και ομαλότητα απέναντι σε...
τυχοδιωκτισμούς, συμφέροντα και ιδιοτέλεια όσων αποκτούν εξουσία και τη χρησιμοποιούν ερήμην των πολιτών.
Ενας τέτοιος θεσμός είναι το συνδικαλιστικό σωματείο, στις αποφάσεις του οποίου είναι υποχρεωμένα τα μέλη να συμμορφώνονται. Σε κάθε θεσμοθετημένη πολιτεία συμβαίνει το ίδιο. Ακούγεται δημοκρατικό, διότι οι ηγεσίες έχουν εκλεγεί μετά από ψηφοφορία.

Φαίνεται δημοκρατικό· δεν είναι. Διότι δεν λειτουργεί ο θεσμός της αντιπροσώπευσης, διότι οι αντιπρόσωποι δεν μεταφέρουν, όπως οφείλουν, ό,τι τους λέει ο εντολέας τους, οι ψηφοφόροι. Εχει αποδειχτεί περίτρανα ότι οι αντιπρόσωποι υπακούουν στα μεγάλα συμφέροντα, ξεχνώντας με ευκολία ποιοι και γιατί τους ψήφισαν. Κινούνται πλέον από τα νήματα της διαπλοκής μεγάλων συμφερόντων. Ετσι ξεθωριάζουν οι θεσμοί, διολισθαίνει το δημοκρατικό πολίτευμα και καταντά άθυρμα στα χέρια των ισχυρών (αυτών που έχουν υφαρπάξει το χρήμα και το διαφυλάσσουν με νύχια και με δόντια, αδιαφορώντας παγερά για τη φτώχεια των πολλών).

Αρα, αφού οι θεσμοί θρυμματίζονται, η Δημοκρατία νοσεί. Και το ίαμα δεν είναι η εξακολούθηση της πίστης στους διεφθαρμένους θεσμούς, αλλά η προσπάθεια εκδημοκρατισμού τους. Και η ανυπακοή είναι φάρμακο, όσο πικρό κι αν είναι. Δεν είναι ασέβεια, δεν είναι απάρνηση, δεν είναι αντιδημοκρατική στάση. Αντίθετα, είναι κραυγή κάθε δημοκρατικού όντος προς την περιφρονημένη θεσμοθέτηση ώστε να ακούσει η τελευταία την κραυγή αγανάκτησης και να σηκωθεί όρθια πάλι. Το θέλουν είτε όχι μερικοί, η απόφαση της πλειοψηφίας των συντακτών της «Ε» ν' αρνηθούν να υπακούσουν στην απόφαση του σωματείου τους, ήταν μια βαθύτατη πράξη αντίστασης στη διαφθορά των δημοκρατικών θεσμών.

Ακόμη βαθύτερα, ήταν μια υπενθύμιση προς όλους ότι η Δημοκρατία, όπως εκδηλώνεται σήμερα, είναι ελλιπής, διότι οι ψηφοφόροι δεν έχουν κατοχυρώσει τη θεσμική τους υπόσταση, ο δήμος δηλαδή είναι η μόνη πολιτική οντότητα που στηρίζεται σε μια ψήφο μόνο κάθε δύο ή τέσσερα χρόνια κ.λπ. Πέραν τούτης της ψήφου, ουδεμία άλλη πολιτική, θεσμική αρμοδιότητα έχει· ούτε να συναποφασίζει ούτε να αναπέμπει στη Δικαιοσύνη τις ατασθαλίες των αντιπροσώπων του, ούτε τίποτε. Μια ψήφος που την παίρνει ο άνεμος των εκλεγμένων και τη βάζει στην υπηρεσία των ολίγων.

Οκαημένος ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ προφανώς δέχτηκε αλλότριες εργοδοτικές πιέσεις, αφού τη μια μέρα λέει να υπογραφούν οι συλλογικές συμβάσεις με όσους εκδότες δέχονται και μετά από λίγες ώρες ξεφουρνίζει 48ωρη απεργία και αφού τα περισσότερα κυριακάτικα φύλλα, πλην της «Ε», είναι έτοιμα από την Τρίτη... Αλήθεια, πώς το δέχτηκαν αυτό οι αντικεφαλαιοκράτες του «Ριζοσπάστη» ή οι αμφισβητίες της «Αυγής»;

Τέλος, όταν μια εκλεγμένη ηγεσία, αναιδώς εξακολουθεί να εμπαίζει τους ψηφοφόρους, ανατρέπεται, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες (πρόταση μομφής, μικρά δημοψηφίσματα, νέες εκλογές κ.λπ.). Λοιπόν: Η συνέλευση της «Ε» που αποφάσισε ανυπακοή ήταν μια μικρή γιορτή Δημοκρατίας...
enet.gr