Σχολικό χαβαλέ αποπνέει το «Ράδιο Αρβύλα», αφού στερείται ηθικού και κοινωνικού βάρους όποτε καλείται να πάρει θέση, με πιο κραυγαλέο παράδειγμα αυτό των...
εκλογών για το Δήμο της Θεσσαλονίκης.
Εγραφα τις προάλλες, στο σαββατιάτικο φύλλο της εφημερίδας μας, για το άλμπουμ «Μαζί τα Φάγαμε» του γελοιογράφου Πάνου Μαραγκού. Και σημείωνα κάπου ότι διαθέτει την «απαραίτητη gravitas», που ισορροπεί το γέλιο «για να μην εκτραπεί σε ανεξέλεγκτο χαβαλέ».
Αυτό ακριβώς το πράγμα, δηλαδή, που λείπει από το «Ράδιο Αρβύλα»! Οπου η σάτιρα είναι ένα φτερό στον άνεμο, άνευ ηθικού και κοινωνικού κέντρου βάρους.
Διασκεδαστικό φτερό, δεν λέω. Ας μην παραστήσω εδώ τον υψηλού προφίλ κριτή των θεαμάτων, από αυτούς που ξεκαρδίζονται εντός της αιθούσης για να βγουν ύστερα έξω και να δηλώσουν ότι «βαρέθηκαν τη ζωή τους». Η αλήθεια είναι ότι αρκετές φορές προκύπτει το χαμόγελο (ενίοτε και πλατύ χαμόγελο) από τα καμώματα των πρωταγωνιστών στο «Ράδιο Αρβύλα». Αλλες τόσες ωστόσο είναι οι φορές, όπου οι γέλωτες ακολουθούνται από αμηχανία και απορημένα βλέματα.
Γιατί; Διότι, όπως έγραψα και πιο πάνω, το χιούμορ του «Ράδιο Αρβύλα» δεν πατάει πουθενά. Δεν διαθέτει καν την επιθετική λύσσα της «Ελληνοφρένειας» κατά πάντων των αδίκων, τη βαθιά τρυφερότητα του «Αλ Τσαντίρι Νιουζ» απέναντι σε όσους και όσες τραβάνε κουπί στον αιώνα του μνημονίου. Μοιάζει περισσότερο με εκτόνωση γηπεδικού τύπου (όπου παίκτες, διαιτητές και παράγοντες πληρώνουν τις ζοχάδες μας), με κλοτσοπατινάδα μαθητικής εκδρομής (όπου η πιτσιρικάδα βγάζει όλο το άχτι της σχολικής χρονιάς). Συγνώμη αλλά δεν διαθέτει καν τον σαδισμό της χοντρής στρατιωτικής πλάκας, καθώς προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποφύγει τη ρίψη άλατος στις πληγές.
Κι εκεί που πρέπει να πάρει θέση, εκεί που το ηθικό και κοινωνικό κέντρο βάρους πρέπει επιτέλους να εμφανισθεί σε πρώτο πλάνο, το «Ράδιο Αρβύλα» κάνει την πάπια. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από το στόρι με τις δημοτικές εκλογές στην συμπρωτεύουσα δεν μπορώ να βρω. Αν ψάξετε στο YouTube (κάνουμε ρεπορτάζ εδώ, δεν παίζουμε!) θα βρείτε δεκάδες αστεία βιντεάκια της εκπομπής με «θύμα» τον μητροπολίτη Ανθιμο. Πολύ πιθανόν είναι επίσης ότι θα βρείτε το βιντεάκι που είχε σκαρώσει το «Ράδιο Αρβύλα» για τον Γιάννη Μπουτάρη και (παρακαλούνται οι ευαίσθητες ψυχές να προμηθευτούν κουβά...) την «Πρωκτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη».
Τι λείπει; Μα ένα βιντεάκι για την υποψηφιότητα του Κώστα Γκιουλέκα. Του ανεξάρτητου υποψήφιου (Ν.Δ. μάς κάνει αυτό σε απλά ελληνικά), που, όπως έλεγε σε προεκλογική συνέντευξή του στο «Status» ο Αντώνης Κανάκης, πολύ τον εκτιμούσε από τότε που είχαν ξεκινήσει μαζί στον «FM 100». Και η αλήθεια είναι ότι όποιον πονηρεμένο τύπο και να ρωτήσεις στη Θεσσαλονίκη, θα σου πει ότι ο Κώστας Γκιουλέκας εγκαινίασε τη δημοσιογραφική του καριέρα με όχι και τόσο συντηρητικές απόψεις.
Οταν όμως το γύρισε στην πολιτική, τα βρήκε αμέσως με τη θρησκευτική κοινότητα της Θεσσαλονίκης. Με τους κάθε είδους Ανθιμους δηλαδή και τις πάσης φύσεως παραφυάδες τους...
Διά ταύτα; Διά ταύτα, το γέλιο δεν κάνει κακό και ενίοτε φτιάχνεις και νεφρί που λένε και στο χωριό μου. Αρκεί στο πίσω μέρος του κεφαλιού του να μην ξεχνάει κανείς ότι ακόμη και η πιο αθώα γκριμάτσα, μπορεί να κρύβει ένα όχι και τόσο αθώο μήνυμα...
enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου