Απόφαση εφετείου απαλλάσει τον δημοσιογράφο Κ.Μαρδά...

...ΑΠO ΤΑ 50.000 ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗ… ΦΥΛAΚΙΣΗ
ΕΦΕΤΕΙΟ ΓΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΑΡΠΟΥΖΛΗ (Μηνυτή): «Πλημμελώς εκτελούσε τα ιατρικά του καθήκοντα»...
Καθαρογράφτηκε η απόφαση του Εφετείου Αιγαίου που ακυρώνει την απόφαση του Πρωτοδικείου Χίου, το οποίο καταδίκαζε το δημοσιογράφο Κώστα Μαρδά να πληρώσει… 50.000 ευρώ στο γιατρό Γιώργο Καρπουζλή, επειδή σε επιστολή του στην «Αλήθεια», ο συμπατριώτης μας δημοσιογράφος, έθεσε θέμα πλημμελούς άσκησης των καθηκόντων του γιατρού ως διευθυντή της Παθολογικής Κλινικής του νοσοκομείου μας.
Η τελεσίδικη και παμψηφεί απόφαση των Εφετών αποφαίνεται ότι:
«Τα αναφερόμενα στο δημοσίευμα είναι αληθινά», υπογραμμίζοντας ότι «πλημμελώς ασκούσε τα ιατρικά του καθήκοντα», ενώ για τη φράση «γιατρός - φάντασμα» το δικαστήριο τονίζει πως αποτελεί «κριτική της συμπεριφοράς του», για την οποία συμπεριφορά αδιαφόρησαν οι διοικητές του νοσοκομείου.
Το σκεπτικό της απόφασης αποτελεί ασπίδα του Tύπου και των πολιτών απέναντι στην πολιτική των τρομο-αγωγών που με ευκολία καταθέτουν δημόσια πρόσωπα θεωρώντας ότι θίγεται η τιμή και η υπόληψή τους από την κριτική.
«Στην ως άνω κριτική δικαιούται να προβεί οποιοσδήποτε πολίτης και πολύ περισσότερο ο εναγόμενος (Κ. Μαρδάς) επιφορτισμένος με την ενημέρωση του κοινού για πράξεις και παραλείψεις των προσώπων τα οποία ασκούν δημόσια καθήκοντα και σχετίζονται με την υγεία των πολιτών», ξεκαθαρίζει το Εφετείο.
Επιπλέον η απόφαση οπλίζει τον εκάστοτε διαμαρτυρόμενο πολίτη και δημοσιογράφο λέγοντας ότι στην τεκμηριωμένη κριτική, «στοιχεία οξύτητας είναι δικαιολογημένα».
Το Εφετείο όχι μόνο ανατρέπει την απόφαση του Πρωτοδικείου, αλλά υποχρεώνει το γιατρό να πληρώσει στο δημοσιογράφο τα δικαστικά έξοδα και του Πρωτοδικείου και του Εφετείου.
Υπενθυμίζουμε ότι ο γιατρός στην έφεσή του ζητούσε να εισπράξει 80.000 ευρώ αντί των 50.000 που είχε επιδικάσει το Πρωτοδικείο Χίου στον Κώστα Μαρδά, απαιτώντας τη φυλάκισή του αν ο δημοσιογράφος δεν του έδινε τα λεφτά.
Προς γνώση και συμμόρφωση, παραθέτουμε το απόσπασμα που αναφέρεται στα πραγματικά περιστατικά της ιστορικής - για την ελευθερία του Τύπου- εφετειακής απόφασης, η οποία αποτελεί πλέον Νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων:


Η απόφαση του Εφετείου

Ο ενάγων είναι ιατρός παθολόγος και την 21 Ιουνίου 1982 προσελήφθη από το Γενικό Νοσοκομείο Χίου «Σκυλίτσειο» σε θέση Επιμελητή της παθολογικής κλινικής και στις 3 Δεκεμβρίου 1985 διορίστηκε σε θέση Επιμελητή Α’ παθολογικού τμήματος του ίδιου νοσοκομείου. Εν συνεχεία με την ΑΦα/21213/1998 απόφαση του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης) διορίστηκε στη θέση του Διευθυντού του παθολογικού τμήματος αυτού (νοσοκομείου). Κατά την πρώτη δεκαετία της σταδιοδρομίας υπήρξε δραστήριος επιστήμονας και συνεπής στα ιατρικά του καθήκοντα. Το έτος 1993 που στην κενωθείσα θέση του Διευθυντή του παθολογικού τμήματος του Γενικού Νοσοκομείου Χίου τοποθετήθηκε άλλος ιατρός, και όχι ο ενάγων, η συμπεριφορά του άλλαξε. Η αντίδρασή του στο γεγονός αυτό ήταν να μη συμμετέχει ενεργά στις καθημερινές δραστηριότητες του παθολογικού τμήματος, και να περιορίζεται η παρουσία στο τυπικό ωράριο των 8-2, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται σε σχετική επιστολή του προς την τοπική εφημερίδα της Χίου «ΑΛΗΘΕΙΑ», πράγμα που δε συνάδει με το ιατρικό λειτούργημα. Επιπλέον η συμμετοχή του στις επισκέψεις στους θαλάμους των ασθενών μαζί με την υπόλοιπη ομάδα των ιατρών του παθολογικού τμήματος, γινόταν κατά βούληση και όχι σε καθημερινή βάση. Η εκ μέρους του εξέταση ασθενών στα εξωτερικά ιατρεία γινόταν σπάνια, μολονότι ήταν υποχρέωσή του, όπως όλων των υπολοίπων των υπηρετούντων στο νοσοκομείο ιατρών (ειδικευμένων και ειδικευομένων). Η προσωπική του πικρία και αντιπαράθεση με τους συναδέλφους του του παθολογικού τμήματος έγινε αφορμή να τιμωρείται κατά κάποιο τρόπο το νοσοκομείο και κατ’ επέκταση και οι νοσηλευόμενοι σ’ αυτό. Όλα αυτά γινόντουσαν ανεκτά από τις εκάστοτε διοικήσεις του νοσοκομείου και στο τέλος ανταμείφθηκε με την τοποθέτησή του στις 26-7-2006 στη θέση του Διευθυντή του παθολογικού τμήματος αυτού. Η συμπεριφορά του δε αυτή είχε γίνει αντικείμενο σχολίων και από τον τοπικό Τύπο της Χίου (βλ. εφημερίδα «ΑΛΗΘΕΙΑ» της 26-9-2006 και της 2-9-2006), όπως και η εν γένει δυσλειτουργία του νοσοκομείου Χίου.


Ο γιατρός μονίμως σε άδεια...

Ο εναγόμενος είναι δημοσιογράφος, ο οποίος έχει διατελέσει πολιτικός συντάκτης ημερησίων εφημερίδων και περιοδικών που εκδίδονται στην Αθήνα, σχολιαστής δε και παρουσιαστής διαφόρων τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών. Αυτός κατάγεται από τη Χίο, όπου εξακολουθούν να διαμένουν οι ηλικιωμένοι γονείς του, τα προβλήματα υγείας των οποίων, τον έκαναν πολλές φορές επισκέπτη του Γενικού Νοσοκομείου αυτής (Χίου) και ως εκ τούτου γνώστη της επικρατούσας σ’ αυτό κατάστασης. Συγκεκριμένα η μητέρα του νοσηλεύτηκε σ’ αυτό με λοίμωξη του αναπνευστικού από 8 έως 15 Μαρτίου χωρίς ποτέ να δεχθεί στο θάλαμό της επίσκεψη από τον ενάγοντα, ούτε επίσης κατά τη μετέπειτα νοσηλεία της τον Απρίλιο του 2006 στην παθολογική κλινική εμφανίστηκε στο θάλαμο νοσηλείας της. Ο ενάγων επεδείκνυε δηλαδή συμπεριφορά που ερχόταν σε αντίθεση με την πρακτική όλων των νοσοκομείων να ηγείται της καθημερινής επίσκεψης ο Διευθυντής της κλινικής και της ανάγκης της αυτοπρόσωπης παρουσίας του για εξέταση των ασθενών και από τον ίδιο και της αξιολόγησης της κλινικής τους κατάστασης και πορείας. Στις 17-8-2007 η μητέρα του εναγόμενου παρουσίασε γαστρεντερολογικό πρόβλημα και επειδή αντιμετώπισε πρόβλημα εισαγωγής της στο νοσοκομείο Χίου, ως ασφαλισμένης στον ΟΓΑ, ο μόνος που μπορούσε να το διευθετήσει ήταν ο ενάγων ως διευθυντής του παθολογικού τμήματος τού εν λόγω νοσοκομείου και όμως όταν αναζητήθηκε για το λόγο αυτό απουσίαζε από το γραφείο του, διότι ήταν σε κανονική άδεια. Κατά την αναζήτησή του ο εναγόμενος άκουσε από τους παρευρισκόμενους εργαζόμενους, συνοδούς και ασθενείς, δυσμενή σχόλια για την προαναφερόμενη συμπεριφορά αυτού ως ιατρού-διευθυντού παθολογικού τμήματος νοσοκομείου. Ο εναγόμενος τα σχόλια αυτά τα μετέφερε στο Διευθυντή Διοικητικού Ιωάννη Στεφανίδη και εν συνεχεία στον τότε νέο Διοικητή Ιωάννη Ξενάκη ο οποίος δήλωσε γνώστης του προβλήματος Καρπουζλή. Κατόπιν αυτών συνέταξε την παρακάτω επιστολή του, η οποία δημοσιεύτηκε στις χιώτικες εφημερίδες «ΑΛΗΘΕΙΑ» στις 18-8-2007 με τον τίτλο «Οι εκλογές - εκλογές και η υγεία-υγεία», στις 20-8-2007 στη «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ» με τον τίτλο «Γιατρός-φάντασμα στο νοσοκομείο – τι θα κάνει ο κ. Ξενάκης» και στις 21-8-2007 στον «ΠΟΛΙΤΗΣ» με τον τίτλο «Γιατί έχει εξασφαλίσει ασυλία ο Διευθυντής της Παθολογικής Κλινικής»: «Την περασμένη εβδομάδα αναζητούσα στο νοσοκομείο Χίου το διευθυντή της παθολογικής κλινικής «ονόματι Γεώργιο Καρπουζλή» προκειμένου να πληροφορηθώ για την αντιμετώπιση ενός γαστρεντερολογικού προβλήματος της μητέρας μου εδώ και καιρό (το νοσοκομείο δε διαθέτει γαστρεντερολόγο). Διαπίστωσα ότι η πόρτα τού εν λόγω διευθυντή ήταν «θεόκλειστη», γιατί - όπως μου ανέφερε ο αρμόδιος είχε πάρει άδεια από Δευτέρα 13 Αυγούστου έως και Παρασκευή 17 Αυγούστου. Απόρησα με την άνεσή του να λείψει το συγκεκριμένο διάστημα, όταν η παθολογική κλινική έχει ν’ αντιμετωπίσει πολλά περιστατικά, καθώς το καλοκαίρι είναι γνωστό ότι σχεδόν διπλασιάζεται, ο πληθυσμός της Χίου. Η απορία μου μεγάλωσε, επειδή πολλοί, βλέποντάς με να χτυπώ επανειλημμένως την πόρτα του (δεν υπήρχε σημείωμα που να με ενημερώνει ότι είναι σε άδεια) μού είπαν πολλά και διάφορα. Μεταφέρω τα πιο μετριοπαθή: «Έτσι κι αλλιώς, μονίμως σε άδεια είναι...», «Έρχεται στις 8 και φεύγει μεσημεράκι…» «Έχει να κάνει πρωινή επίσκεψη στους αρρώστους εδώ και χρόνια…». Και διερωτώμαι: Ώστε έχουμε στο ακριτικό μας νησί ένα γιατρό - φάντασμα; Και για ποιους λόγους έχει εξασφαλίσει τέτοια ασυλία απ’ όλες τις διοικήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας; Ελπίζω ο νέος Διευθυντής κ. Ξενάκης να τον βάλει στη θέση του, δηλαδή στη νευραλγική θέση του διευθυντή της παθολογικής κλινικής με τα καθήκοντα που ορίζει ο νόμος. – 18 Αυγούστου 2007. Κώστας Μαρδάς – Δημοσιογράφος, κάτοικος Αθηνών αλλά δημότης Ιωνίας.»


Επιβεβλημένη η κριτική

Σύμφωνα με όσα προεκτέθηκαν, τα αναφερόμενα στο ως άνω δημοσίευμα είναι αληθινά, αφού κατά τα ανωτέρω, ο ενάγων, και απών από την Υπηρεσία του ήταν εκείνες τις μέρες, και πλημμελώς ασκούσε τα ιατρικά του καθήκοντα στο εν λόγω νοσοκομείο έχοντας τιμωρηθεί πειθαρχικώς για το λόγο αυτό και επί πλέον έχοντας επισύρει και τα σχόλια των συναδέλφων του, του νοσηλευτικού προσωπικού, των νοσηλευομένων στο γενικό Νοσοκομείο Χίου αλλά και του τοπικού Τύπου. Ειδικότερα από το κείμενο τής ως άνω επιστολής-δημοσιεύματος δεν προκύπτει ότι υπάρχει υπαινιγμός για ευθύνη του ενάγοντος για την έλλειψη γαστρεντερολόγου στο νοσοκομείο Χίου. Απλώς γνωστοποιείται η έλλειψη αυτή με απώτερο πιθανώς σκοπό την ευαισθητοποίηση των αρμοδίων (στους οποίους δε συγκαταλέγεται ο ενάγων) για την κάλυψη της κενής αυτής θέσης τού εν λόγω νοσοκομείου και από κανένα σημείο δεν προκύπτει επίρριψη ευθυνών για τη μη πλήρωσή της στον ενάγοντα. Περαιτέρω με την επιστολή αυτή επισημαίνεται η απουσία του Διευθυντή του παθολογικού τμήματος του νοσοκομείου εν καιρώ που οι ανάγκες της υπηρεσίας του είναι αυξημένες και όταν είναι γνωστό ότι η λήψη της κανονικής άδειας του κάθε εργαζόμενου συναρτάται πάντοτε με τις ανάγκες αυτές. Επίσης πέραν των αναγκών αυτών που υφίστανται λόγω του ότι ο πληθυσμός της Χίου υπερδιπλασιάζεται και ως εκ τούτου και τα κρούσματα ασθενειών, ο ενάγων έλειπε σε κανονική άδεια χωρίς να προκύπτει, αλλά ούτε ο ίδιος ισχυρίζεται, ότι είχε διορίσει αναπληρωτή του από τους αναπληρωτές διευθυντές ή τους επιμελητές Α’, όπως όφειλε σύμφωνα με το άρθρο 7 του Ν. 2889/2001.
Όσο δε αφορά τη φράση «έτσι κι αλλιώς μονίμως σε άδεια είναι», ειπώθηκε από τους νοσηλευομένους στον εναγόμενο και αποτυπώθηκε απ’ αυτόν στην επίμαχη επιστολή του προκειμένου να δοθεί έμφαση στην προαναφερόμενη συμπεριφορά και αντίληψη του ενάγοντος ως προς την άσκηση των καθηκόντων και αποτελεί κριτική, ως προς τον τρόπο άσκησης αυτών (καθηκόντων) που ενδεχομένως να ενέχει και στοιχεία οξύτητας, που είναι δικαιολογημένη, ενόψει του ευαίσθητου τομέα της υγείας που ανατέθηκε από την πολιτεία, στον ενάγοντα να υπηρετήσει, και που επιβάλλει την τακτική παρουσία του ενόψει και της διευθυντικής του θέσης.

Συνταγματικό δικαίωμα η ενημέρωση

Περαιτέρω η φράση «ελπίζω ο νέος διευθυντής κ. Ξενάκης να τον βάλει στη θέση του», δηλαδή στη νευραλγική θέση του διευθυντή της Παθολογικής κλινικής με τα καθήκοντα που ορίζει ο νόμος, «δε συνιστά γεγονός» με την κατωτέρω έννοια, και με αυτή ο εναγόμενος-συντάκτης της επιδίωκε την ευαισθητοποίηση του νέου διοικητή, προκειμένου να μην εμμείνει και αυτός στο προηγούμενο καθεστώς και ο ενάγων ν’ ασκεί τα ανατιθεμένα από την πολιτεία καθήκοντά του, γεγονός που είναι απαραίτητο για την εύρυθμη λειτουργία του νοσοκομείου και κατ’ επέκταση για την υγεία και ζωή των κατοίκων της Χίου. Επίσης όπως διατυπώνεται με ερωτηματικό η έκφραση «μήπως έχουμε στο ακριτικό μας νησί γιατρό-φάντασμα»; δεν αποτελεί γεγονός αλλά κριτική της συμπεριφοράς του ενάγοντος, που εμφανιζόταν στους θαλάμους νοσηλείας και στα εξωτερικά ιατρεία όχι με την απαιτούμενη και προβλεπόμενη από τον κανονισμό λειτουργίας του νοσοκομείου συχνότητα και να δοθεί έμφαση και παραστατικότητα, όπως και με την προαναφερόμενη φράση «έτσι κι αλλιώς σε άδεια είναι» στο πρόβλημα «μη τακτής» και ουσιαστικής παρουσίας ενός ιατρού διευθυντού παθολογικού τμήματος νοσοκομείου και ακριτικού νησιού. Τέλος, η φράση «και για ποιους λόγους έχει εξασφαλίσει τέτοια ασυλία απ’ όλες τις διοικήσεις ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας», συνιστά κριτική της πολιτικής των εκάστοτε διοικήσεων του Γενικού Νοσοκομείου που αδιαφόρησαν για όλη αυτή την κατάσταση και επί πλέον τον τοποθέτησαν στις προαναφερόμενες θέσεις αναπληρωτή Διευθυντή και Διευθυντή του Παθολογικού τμήματος. Στην ως άνω κριτική κατά τα προεκτεθέντα στη μείζονα σκέψη, δικαιούται να προβεί οποιοσδήποτε πολίτης, και ειδικότερα κάτοικος του νησιού της Χίου και πολύ περισσότερο, ο εναγόμενος, επιφορτισμένος, λόγω της ιδιότητάς του αυτής, με την ενημέρωση και πληροφόρηση του κοινού, για τις πράξεις και παραλείψεις των προσώπων τα οποία ασκούν δημόσια καθήκοντα και δη αυτών που τα καθήκοντά τους σχετίζονται με την υγεία των πολιτών.
Ενόψει τούτων, η ανωτέρω επιστολή-δημοσίευμα δεν πληροί την αντικειμενική υπόσταση της αξιόποινης πράξης της συκοφαντικής δυσφήμισης, η οποία προβλέπεται από το άρθρο 313 ΠΚ, αφού, κατά το εν λόγω άρθρο σε συνδυασμό και προς το άρθρο 362 ΠΚ, απαιτείται προς τούτο, αφενός μεν ισχυρισμός ή διάδοση γεγονότος, ήτοι συγκεκριμένου περιστατικού του εξωτερικού κόσμου, το οποίο ανάγεται στο παρόν ή το παρελθόν, το οποίο υποπίπτει στις αισθήσεις και είναι δεκτικό αποδείξεως ή συγκεκριμένης σχέσεως ή συμπεριφοράς αναφερόμενης στο παρόν ή το παρελθόν, υποπίπτει στις αισθήσεις και αντίκειται στην ηθική και στην ευπρέπεια (ΑΠ 1672/2003 ΕλλΔνη 44 σελ. 1462), αφετέρου το γεγονός αυτό να είναι ψευδές (ΑΠ 778/1990 ΝοΒ 38 σελ. 1043), προϋποθέσεις, όμως, οι οποίες, με τις προεκτεθείσες διακρίσεις, δε συντρέχουν εν προκειμένω, σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν. Εξάλλου, για τον ίδιο παραπάνω λόγο, ήτοι λόγω του ότι το περιεχόμενό του και ειδικότερα το αναφερόμενο σε γεγονότα, ανταποκρίνεται στην αλήθεια, το ανωτέρω δημοσίευμα δεν πληροί ούτε την αντικειμενική υπόσταση της προβλεπόμενης από το άρθρο 362 ΠΚ, αξιόποινης πράξης της απλής δυσφήμισης, κατ’ άρθρο 366 παρ.1 ΠΚ, δεδομένου ότι, κατά τα προεκτεθέντα, το περιεχόμενο τού εν λόγω δημοσιεύματος δεν αφορά τον οικογενειακό ή ιδιωτικό βίο του ενάγοντος, αλλά για τους ανωτέρω λόγους, το δημόσιο συμφέρον, τα όσα δε ισχυρίστηκε με το εν λόγω δημοσίευμά του δεν έγιναν από κακοβουλία (ΑΠ 778/1990 ο.π). Η έκθεση των διαλαμβανομένων στο παραπάνω δημοσίευμα περιστατικού, τα οποία σχετίζονται με τη συμπεριφορά του ενάγοντος ως δημοσίου προσώπου και δη ιατρού-παθολόγου νευραλγικής θέσης δημοσίου νοσοκομείου, και η οποία (συμπεριφορά) ενδιαφέρει το κοινωνικό σύνολο και ειδικότερα των κατοίκων της ακριτικής περιοχής της Χίου, ήταν επιτρεπτή, καθόσον ανάγεται στην πληροφόρηση, ενημέρωση και κατατόπιση του κοινού, και, μάλιστα, όχι τον ατομικό ή οικογενειακό βίο του ενάγοντος, αλλά τον τρόπο ασκήσεως εκ μέρους του δημοσίου λειτουργήματος, που του έχει ανατεθεί από την πολιτεία. Θεμελιώνεται, κατά τα προαναφερθέντα το δικαίωμα αυτό ενημερώσεως στη συνταγματικώς κατοχυρωμένη ελευθερία και κοινωνική αποστολή του Τύπου.

Αναγκαία η κριτική

Ενόψει τούτων, αίρεται εν προκειμένω, κατ’ άρθρο 367 παρ.1 ΠΚ και ο άδικος χαρακτήρας της αξιόποινης πράξης της εξύβρισης, αλλά και εκ του λόγου τούτου και της απλής δυσφήμισης, αφού η παραπάνω δημοσίευση έγινε από δικαιολογημένο ενδιαφέρον για τον ευαίσθητο τομέα της Υγείας (ΑΠ 506/1999 ΝοΒ 47 σελ. 1353). Σε κάθε, όμως, περίπτωση, από το περιεχόμενο του ανωτέρω δημοσιεύματος, και ειδικότερα από τον τρόπο και τις περιστάσεις υπό τις οποίες διατυπώθηκε η κριτική, δεν προκύπτει σκοπός εξυβρίσεως, αφού δεν κατευθυνόταν στην προσβολή της τιμής και της υπολήψεως του ενάγοντος. Ειδικότερα ο εναγόμενος με το παραπάνω δημοσίευμά του, επεδίωξε στα πλαίσια τού ως άνω λειτουργήματός του αλλά και ως απλός πολίτης, για την ενημέρωση της κοινής γνώμης της ιδιαίτερης πατρίδας του, να αναφέρει τα γεγονότα αυτά και ν’ ασκήσει κριτική στη συμπεριφορά του ενάγοντος για τον τρόπο άσκησης των καθηκόντων του, ως ιατρού Διευθυντού παθολογικού τμήματος δημοσίου νοσοκομείου, και να ευαισθητοποιήσει τους αρμοδίους πολιτικούς φορείς να δώσουν λύση στη δημιουργηθείσα κατάσταση από τον ενάγοντα. Η κριτική δε και οι χαρακτηρισμοί τους οποίους χρησιμοποίησε ήταν αντικειμενικά αναγκαίοι για τη δέουσα απόδοση του περιεχομένου της σκέψης του και της εν γένει επικρατούσας κατάστασης στο παθολογικό τμήμα του εν λόγω νοσοκομείου, κατά την άσκηση του ανωτέρω νομίμου δικαιώματος ενημέρωσης της κοινής γνώμης (ΑΠ 167/2001 ΕλΔνη 41 σελ.777). Πρέπει να σημειωθεί ότι οι προαναφερόμενοι τίτλοι που υπήρχαν στις Εφημερίδες «ΑΛΗΘΕΙΑ», «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ» και «ΠΟΛΙΤΗΣ» πάνω από το κείμενο της επίμαχης επιστολής του εναγόμενου κατά τη δημοσίευσή της, τέθηκαν από τους Διευθυντές των εφημερίδων αυτών και ως εκ τούτου για το περιεχόμενο αυτών ουδεμία ευθύνη φέρει ο εναγόμενος, αφού δεν περιέχονται στο δοθέν προς δημοσίευση κείμενο αυτού. Κατ’ ακολουθίαν, όλων αυτών, με το περιεχόμενο της παραπάνω επιστολής – δημοσιεύματος δεν προσεβλήθη παρανόμως η προσωπικότητα του ενάγοντος, όπως αβασίμως ισχυρίζεται αυτός με την αγωγή του επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση αλλά και με την κρινόμενη έφεσή του. Συνεπώς το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε διαφορετικά έσφαλε στην κρίση του και πρέπει ν’ απορριφθούν ως αβάσιμοι οι λόγοι της εφέσεως του ενάγοντος και να γίνουν δεκτοί ως βάσιμοι κατ’ ουσίαν οι λόγοι της εφέσεως του εναγόμενου.
Σύμφωνα με όσα προεκτέθηκαν πρέπει ν’ απορριφθεί ως αβάσιμη κατ’ ουσίαν η από 23-4-2008 έφεση του ενάγοντος και να γίνει δεκτή ως βάσιμη κατ’ ουσίαν η από 7-4-2008 έφεση του εναγόμενου Κωνσταντίνου Μαρδά, να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση, να κρατηθεί η υπόθεση και να δικαστεί κατ’ ουσίαν. Τέλος πρέπει να καταδικαστεί ο ενάγων λόγω της ήττας του στη δικαστική δαπάνη του εναγόμενου και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας (άρθρα 176 και 183 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων τις από 7-4-2008 και 23-4-2008 εφέσεις.
ΔΕΧΕΤΑΙ τύποις την από 23-4-2008 έφεση και την απορρίπτει κατ’ ουσίαν.
ΔΕΧΕΤΑΙ τύποις και κατ’ ουσίαν την από 7-4-2008 έφεση.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την 13/2008 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Χίου.
ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση προς κατ’ ουσίαν έρευνα.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αγωγή.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον ενάγοντα στη δικαστική δαπάνη του εναγομένου και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας την οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων επτακοσίων (2.700) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ και αποφασίστηκε στην Ερμούπολη Σύρου στις 5 Νοεμβρίου 2009 και δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 12 Ιανουαρίου 2010.

Σ.Σ. Οι υπότιτλοι είναι δικοί μας για τη διευκόλυνση ανάγνωσης του κειμένου



IΔΟΥ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ
ΕΦΕΤΕΙΟ: Τα αναφερόμενα στο δημοσίευμα είναι αληθή

Tην περασμένη εβδομάδα αναζητούσα στο νοσοκομείο Xίου το διευθυντή της Παθολογικής Kλινικής ονόματι Γεώργιο Kαρπουζλή, προκειμένου να πληροφορηθώ για την αντιμετώπιση ενός γαστρεντερολογικού προβλήματος της μητέρας μου εδώ και καιρό (το νοσοκομείο δε διαθέτει γαστρεντερολόγο, επειδή δεν ανανεώθηκε η σύμβασή του).
Διαπίστωσα ότι η πόρτα τού εν λόγω διευθυντή ήταν «θεόκλειστη», γιατί όπως μου ανέφεραν αρμόδιοι είχε πάρει άδεια από τη Δευτέρα 13 Aυγούστου έως και την Παρασκευή 17 Aυγούστου.
Aπόρησα με την άνεσή του να λείψει το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, όταν η παθολογική κλινική έχει να αντιμετωπίσει πολλά περιστατικά, καθώς το καλοκαίρι είναι γνωστό ότι σχεδόν διπλασιάζεται ο πληθυσμός της Xίου.
H απορία μου μεγάλωσε, επειδή πολλοί, βλέποντάς με να χτυπώ επανειλημμένως την πόρτα του (δεν υπήρχε σημείωμα που να ενημερώνει ότι είναι σε άδεια) μού είπαν πολλά και διάφορα. Mεταφέρω τα πιο μετριοπαθή:
«Έτσι κι αλλιώς, μονίμως σε άδεια είναι…».
«Έρχεται 8 και φεύγει μεσημεράκι…».
«Έχει να κάνει πρωινή επίσκεψη στους αρρώστους εδώ και χρόνια…».
Kαι διερωτώμαι: Ώστε έχουμε στο ακριτικό μας νησί ένα γιατρό - φάντασμα; Kαι για ποιους λόγους έχει εξασφαλίσει τέτοια ασυλία απ’ όλες τις διοικήσεις του ΠAΣOK και της Nέας Δημοκρατίας;
Ελπίζω ότι ο νέος διευθυντής κ. Ξενάκης να τον βάλει στη θέση του, δηλαδή στη νευραλγική θέση του διευθυντή της Παθολογικής Kλινικής με τα καθήκοντα που ορίζει ο νόμος.
18 Aυγούστου 2007
Kώστας Mαρδάς
Δημοσιογράφος, κάτοικος Aθηνών
αλλά δημότης Iωνίας
http://www.alithia.gr/article.aspx?articleid=5780