Του Βασίλη ΜπουζιώτηΉταν Γενάρης του 2008 που είχα πάει να τον βρω στο μικρό, ζεστό γραφείο του στο «Λαμπέτη». Με είχε πάρει στο τηλέφωνο, μου είχε ζητήσει να βρεθούμε εκεί για να μου δώσει τις πρώτες σελίδες -άδετες ακόμα- από την αυτοβιογραφία του και...
μείναμε ώρες μαζί. Πότε μου διάβαζε αποσπάσματα από αυτήν, πότε αφηνόταν να θυμάται γεγονότα που τον σφράγισαν με τα μάτια κλειστά.
Για χρόνια πολλά μπορώ να πω ότι τον φοβόμουν. Του έκαιγα αποκλειστικές ειδήσεις και με κοίταζε με μισό μάτι- μου περιερχόταν ότι έβγαζε καπνούς, αλλά δεν το έβαζα κάτω. Κάποια στιγμή με είδε με την μαμά μου σε μια από τις πρεμιέρες του, την θυμήθηκε- ήταν φίλος αγαπημένος του θείου μου, του Στέφανου Σακελλάρη, που ήταν υπεύθυνος στα πολιτιστικά της Βραδυνής. Ο θείος μου είχε «φύγει» κι η μαμά μου του τον θύμιζε πολύ - έμοιαζαν τρομερά. Θυμάμαι ότι μου έκανε μεγάλη εντύπωση ο τρόπος που την αγκάλιαζε. Από τότε άρχισε να γίνεται πιο ανεκτικός -όχι γλυκός- με μένα και την μανία μου να του καίω ειδήσεις -μέχρι που με πήρε ένα τηλέφωνο να μου δώσει μια. Πήγε να μου πέσει το ακουστικό- Λεμπέσης εδώ. Έπειτα μου έκανε αυτό το ακριβό δώρο της προδημοσίευσης.
Έφυγα από το γραφείο του γοητευμένος απ’ την αγάπη του για το θέατρο και από την γλύκα που έκρυβε πίσω από το σκληρό πρόσωπο. Γύρισα σπίτι και ξενύχτησα διαβάζοντας τις μνήμες του σε σελίδες που είχα απλώσει στο κρεβάτι. Το πρωί έπρεπε να παραδώσω το κομμάτι για να την προλάβω την προδημοσίευση -αχ, αυτά τα αποκλειστικά μου…
Δεκέμβριος 2010. Η είδηση του θανάτου του με πονάει - όλους μας πονάει. Παίρνω τηλέφωνο την Σεμίνα. Πικραίνεται πολύ…
Τον είχε φιλοξενήσει σε μια σπουδαία εκπομπή-αποκλειστικά σ’εκείνη είχε βγει -δεν ήθελε να πηγαίνει πουθενά.
''Να κάνω ένα θέμα;
''Οπωσδήποτε'', μου λέει. ''Και να το ντύσουμε και με αποσπάσματα από την εκπομπή.''
Καλοτάξιδος Κύριε Γιώργο…
mediasoup.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου