Γράφει ο Ντένης ΑντύπαςΔεν μου φαίνεται καθόλου παράδοξο πως έναν ολόκληρο χρόνο από τον θάνατο του μεγαλοεκδότη και ιδρυτή των Μεγάρων Μουσικής Χρήστου Λαμπράκη (21 Δεκεμβρίου 2009) δεν έχει κυκλοφορήσει κανένα άλλο βιβλίο, εκτός από αυτό των εκδόσεων «Κάκτος», που...
υπογράφω. Εννοώ βιβλίο το οποίο να αναφέρεται στη ζωή και το έργο του τελευταίου παραδοσιακού «βαρόνου» του Τύπου, με τη γριφώδη προσωπικότητα και τη «διαπλεκόμενη» με τόσα κορυφαία πολιτικά γεγονότα του.
Και δεν το θεωρώ παράδοξο, αφού τέσσερις κορυφαίοι εκδοτικοί οίκοι της πρωτεύουσας, που τους εμπιστεύθηκα τα χειρόγραφά μου, μου απάντησαν ευγενικά «Απελθέτω, από ημάς το ποτήριον τούτο»! Ο Χρήστος Λαμπράκης, έστω και νεκρός, προκαλούσε και προκαλεί δέος. Ας είναι καλά ο Οδυσσέας Χατζόπουλος του «Κάκτου» που δεν αμφιταλαντεύτηκε ούτε στιγμή και με εμπιστεύθηκε.
Όπως ευφυώς προέβλεψε ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος στο «LIFO», κανένα ημερήσιο φύλλο των «βαρόνων» του Τύπου θα ασχολιόταν με την έκδοση του βιβλίου μου. Ούτε θα έμπαινε στις προθήκες των βιβλιοπωλείων…
- Έπεσε «γραμμή» μεταξύ των εκδοτών. Και, μάλιστα, έχω να σου δώσω άλλη μια καλή πληροφορία. Στον ΔΟΛ, σε κορυφαία σύσκεψη, ελήφθη απόφαση για συγγραφή «μνημειώδους βιογραφίας» του Χρήστου Λαμπράκη, μου εμπιστεύθηκε φίλος από το Μέγαρο της οδού Μιχαλακοπούλου, έδρας του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη (ΔΟΛ).
Η βιογραφία γράφεται ακόμη. Στο μεταξύ έβαλαν λουκέτο τα «Ελληνικά Γράμματα», έκλεισε το καθημερινό «Βήμα» υπό του Παντελή Καψή και πουλήθηκε το Μέγαρο της Μιχαλακοπούλου.
Είναι θλιβερά τα γεγονότα αυτά. Με αγγίζουν και με πληγώνουν, όπως τότε που εργαζόμουν στον ΔΟΛ, είτε ως αρχισυντάκτης στο «Βήμα», είτε ως διευθυντής Συντάξεως στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο». Όμως, πιο θλιβερή είναι η αντιμετώπιση των εργαζομένων από τη νέα διοίκηση του ΔΟΛ, υπό τον «ατσαλένιο» Σταύρο.
- Γιατί γράφεις στο εξώφυλλο του βιβλίου, για άσυλο και πτώση του Χρήστου Λαμπράκη; Αυτό είναι προβοκατόρικο, μου είχε πει άλλος καλός συνάδελφος από «Το Βήμα», μόλις εκδόθηκε το βιβλίο.
Ένα χρόνο μετά, τα γεγονότα απαντούν μόνα τους. Η «αυτοκρατορία» δοκιμάζεται. Και αυτό δεν είναι καλό για κανένα. Αν ζούσε και ήταν υγιής ο Χρήστος Λαμπράκης, τα πράγματα θα ήταν σίγουρα καλύτερα. Ίσως ο Σταύρος Ψυχάρης αντιδρούσε διαφορετικά. Ο Λαμπράκης δεν ήταν ποτέ υπέρ των ρήξεων. Ουδέποτε το «Συγκρότημα» έδινε, προς την κοινωνία, την εικόνα που βλέπουν οι περαστικοί στην οδό Μιχαλακοπούλου. Ούτε τις αφίσες, ούτε τα πλακάτ, ούτε τα πανό των.
Ξαναξεφυλλίζω το βιβλίο για τον Χρήστο Λαμπράκη και θυμάμαι τα λόγια ενός συναδέλφου με εξαίρετες σπουδές, θητεία στο BBC και λαμπρή καριέρα στην Ελλάδα.
- Ξέρετε, μου είπε. Γράψατε πολύ περισσότερα απ’ όσα περίμενα για τον Χρήστο Λαμπράκη, αλλά και πολύ λιγότερα απ’ όσα ήθελα να μάθω!
Είναι αλήθεια. Αλλά μη διαφεύγει το γεγονός, ότι το βιβλίο κυκλοφόρησε λίγους μήνες μετά το θάνατο του εκδότη. Ήταν ρίσκο.
Θα ήθελα, κλείνοντας αυτή την παρέμβαση στο φιλόξενο site της Σεμίνας Διγενή, να ευχαριστήσω τον Μάκη Κουρή, που ξαφνιασμένος ευχάριστα από το βιβλίο, μου χάρισε μια ολόκληρη σελίδα στο «Παρόν της Κυριακής» για την παρουσίασή του, την Όλγα Μπακομάρου που έγραψε στη στήλη της στην «Σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία», τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο, τον Φώτη Γεωργελέ και τον Θανάση Λάλα (…δεν το περίμενα) οι οποίοι έγραψαν λίγα αλλά μεστά λόγια στα free press που κατέχουν. Ακόμα, τον Βασίλη Καλαμαρά στη «Βιβλιοθήκη» που ανακάλυψε… τυχαία, πριν από λίγες μέρες, το βιβλίο και μου αφιέρωσε το καλύτερο σημείωμα για το «Σσστ… Ο Χρήστος Λαμπράκης κοιμάται!».
Υ.Γ.: Ναι, πράγματι, γράφω τώρα για κάποιον άλλον εκδότη. Των νοτίων προαστίων, αυτή τη φορά. Υπομονή, 1-2 μήνες, αν βρω πρόθυμο πάλι τον Οδυσσέα του «Κάκτου»!...
mediasoup.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου