Αµατριτσιάνα...

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου .
ΜΙΑ ΚΑΙ η περίοδος είναι εορταστική θα µπορούσαµε – µε την άδεια του Δηµήτρη Δανίκα – να δούµε κινηµατογραφικά την περίπτωση του Γιώργου Παπακωνσταντίνου.
Αναφορά είναι δύο ταινίες, όπου ο δεύτερος ρόλος θα µπορούσε να ταιριάζει στον υπουργό Οικονοµικών.
ΤΑΙΝΙΑ ΠΡΏΤΗ: «Η Ανταρσία του Μπάουντι». Χωρίς γυαλιά και µε ρεντικότα, ο «Τζορτζ» Παπακωνσταντίνου είναι ο υποπλοίαρχος µε τη ...
φρέσκια µεσοαστική φυσιογνωµία κατά του οποίου εξεγείρεται το πλήρωµα κάπου στις Νότιες Ακτές. Ο περίπλους δεν βγάζει νόηµα, οι ναύτες είναι εξαντληµένοι από την πείνα και µε επικεφαλής τη λαντζέρισσα Βάσω που βγαίνει απειλητική από το αµπάρι, παίρνουν τα πράγµατα στα χέρια τους στο κατάστρωµα. Το έργο δεν έχει «happy end», καθώς ο «Τζορτζ», χωρίς να χάσει πάντως την αξιοπρέπειά του, προσφέρεται ως βορά στους καρχαρίες. Ωστόσο, αυτό δεν βοηθά ούτε τους ναυτικούς ούτε το πλοίο, ούτε τον εσωστρεφή και ευγενικό πλοίαρχο «GAP» αφού, όχι πολύ µετά, πέφτουν σε ξέρα και γίνονται οι ίδιοι βορά εξαγριωµένων κανιβάλων.

ΤΑΙΝΙΑ ΔΕΎΤΕΡΗ: «Ο Νονός» του Φράνσις Φορντ Κόπολα. Εδώ µε µουσική υπόκρουση Νίνο Ρότα και άρωµα από σάλτσα αµατριτσιάνα, παρακολουθούµε την ανέλιξη του µικρού αδελφού της οικογένειας Κορλεόνε. Οπως και ο Παπακωνσταντίνου ανάµεσα στους πασόκους, έτσι και ο Μάικλ Κορλεόνε φαίνεται λίγο φλώρος, µε χαρακτήρα που ελάχιστα προδιαθέτει για τη στυγνότητα, την οποία απαιτούν οι δραστηριότητες της φαµίλιας. Ωστόσο, το ηµίφως παραπλανά. Ο Μάικλ – που ενσάρκωσε τέλεια ο Αλ Πατσίνο – αποδεικνύεται ψυχρός εκτελεστής και ορθολογικός παίκτης, καθαρίζοντας για όλους. Στη διαδροµή, βέβαια, χάνει την ψυχή του.

ΠΟΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ισχύει; «Ο Νονός» αποδίδει καλά τη γραµµοσκίαση και τις ισορροπίες του εσωτερικού κυβερνητικού τοπίου. Η πολιτική είναι σκληρή υπόθεση και, µε το Μνηµόνιο, έγινε πολύ σκληρότερη. Τον Παπακωνσταντίνου πολλοί βιάστηκαν να ξεγράψουν και αρκετοί παλιοί – Παπουτσήδες και Πετσάλνικοι – πήγαν να ξεκάνουν. Ωστόσο, εδώ και δεκαπέντε µήνες έχει βγει νικητής σε πολιτικές µάχες και προσωπικές συγκρούσεις. Ο Παπακωνσταντίνου είναι επίσης ο υπουργός-κλειδί σε σχέση µε το πώς βλέπουν την κυβέρνηση Παπανδρέου από το εξωτερικό.

ΑΝ ΟΜΏΣ βγει κανείς από το ηµίφως των κυβερνητικών γραφείων, το «Μπάουντι» ταιριάζει µε ανατριχιαστική ακρίβεια στην ατµόσφαιρα που επικρατεί στην Κοινοβουλευτική Οµάδα της συµπολίτευσης και στο ΠΑΣΟΚ. Το πλήρωµα έχει µάτι που γυαλίζει και αναρωτιέται πού πάει το καράβι. Στραβοκοιτάει τον υποπλοίαρχο Παπακωνσταντίνου και πιστεύει ότι αν αλλάξει χέρια το τιµόνι, µπορεί το ιστιοφόρο να βρεθεί σε καλύτερες θάλασσες.

ΣΎΜΠΕΡΑΣΜΑ: ΣΙΓΟΎΡΑ «ο Νονός» είναι καλύτερο φιλµ από το «Μπάουντι». Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάµε ότι, όπως σε αµφότερες τις ταινίες έτσι και στην εν Ελλάδι πολιτική διανοµή, το κλειδί των εξελίξεων κρατά ο έχων τον πρώτο ρόλο – κι αυτός είναι ο Γιώργος Παπανδρέου.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.