Κούρεμα...

Μα σας παρακαλώ ψηφίστε τον Μπουτάρη...
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ
Η Κομμουνιστική Αριστερά λοιπόν. Η κερδισμένη των εκλογών. Μονοκόμματη, επιθετική, ανυπάκουη, συνεπής. Ο πιο πειστικός και μαχητικός εχθρός του μνημονίου, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της κυβερνητικής πολιτικής. Ομως απομονωμένη. Ομως στον εαυτό της εγκλωβισμένη.

Ομως για κάθε σκέψη, ακόμη και...
υποψία συμμαχίας, φοβισμένη. Ομως στον εαυτό της κολλημένη. Σκεφτείτε το πρόσφατο παρελθόν του 1989 και συγκρίνετε εκείνη τη θέση της με τη σημερινή. Για ένα σκάνδαλο- του Κοσκωτά- συνεργάστηκε με τη νεοδημοκρατική Δεξιά. Τώρα όπου τα πάντα ταλαντεύονται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, σωτηρίας και καταστροφής, κατεβαίνει μόνη. Ολοι μα όλοι, όλων των αριστερών, οικολογικών και ανεξάρτητων παρατάξεων, αντίπαλοι, ύποπτοι, αίλουροι, αφερέγγυοι. Οι πάντες. Ετσι με την ιδεολογική της καθαρότητα πιστεύει ότι τα συμφέροντα του Λαού υπηρετεί και το σοσιαλιστικό Αύριο πιο κοντά στο Σήμερα θα φέρει. Ολοι εχθροί. Μα, σας παρακαλώ, ψηφίστε τον Μπουτάρη προκειμένου να μας απαλλάξετε από τη νεοδημοκρατική μούχλα. Σύντροφοι, ξανασκεφτείτε το, σας εκλιπαρώ. Για όνομα του Θεού. Δεν θα χαθεί ο αγώνας, ούτε ο Μπουτάρης θα ορμήσει στην πόλη με το μαστίγιο του Γιούνκερ και της Μέρκελ. Οχι, σου λέει. Χίλιες φορές να βγει ο Γκιουλέκας παρά να μολύνω εγώ τα χέρια μου ψηφίζοντας πράσινο δήμαρχο. Μα στο παρελθόν είχατε συμμαχήσει μαζί του. Να, σου λέει. Αλλος Μπουτάρης τότε, άλλος Μπουτάρης τώρα. Φανταστείτε λοιπόν. Μια έντιμη συνεργασία όλων των αριστερών δυνάμεων. Φανταστείτε το μέγεθος του θριάμβου. Τη δραματική αλλαγή του σκηνικού. Την ελπίδα που θα αναπτέρωνε το ηθικό εκατομμυρίων απελπισμένων και ανέργων του φτωχού και σκληρά εργαζόμενου Λαού. Και το ερώτημα απλό. Δεν το θέτω εγώ αλλά η σκληρή πραγματικότητα. Με την απομόνωση και την αποχή ποιος αντικειμενικά ωφελείται; Μα φυσικά οι υποψήφιοι των δυνάμεων του εχθρικού δικομματικού παιχνιδιού. Κάποιος από τους δύο θα βγει. Ε και; Εγώ να τα ΄χω καλά με τη συνείδησή μου και άσε τον τόπο να κουρεύεται!


ΒΗΜΑ.