Μπάμπουσκες

Δημήτρης Δανίκας.
Η περίπτωση της Ντόρας Μπακογιάννη, η επιτομή της ελληνικής, αστικής, πολιτικής. Δεν είναι η μόνη. Σχεδόν είναι όλοι. Οπως με τις μπάμπουσκες. Η μία μέσα στην άλλη. Η δεύτερη μέσα στην τρίτη. Η τρίτη μέσα στην τέταρτη. Ετσι, καθεμιά μπάμπουσκα για να χωρέσει μέσα στην άλλη κονταίνει και μικραίνει. Ετσι και ...
με τους πολιτικούς. Μέσα στο κόμμα, όλα εντάξει. Μέσα στην κυβέρνηση, ακόμη καλύτερα και άσε τον ουρανό να ρίχνει χαλάζι. Εξω από την κυβέρνηση, γκρίνια και μουρμούρα. Εξω από το κόμμα, «στραβά αρμενίζαμε». Με κάποιο άλλο και πολύ περισσότερο με νέο κόμμα, μπορούμε να σώσουμε την Ελλάδα από βέβαιη χρεοκοπία. Ποια η σωστή από όλες αυτές τις Ντόρες της διαρκούς εναλλαγής; Ολες. Γιατί το σωστό, το πατριωτικό και το ορθό είμαι Εγώ. Γιατί εξαρτάται από τη θέση στην οποία στρογγυλοκάθομαι αυτή τη στιγμή. Γιατί το συμφέρον το προσωπικό ταυτίζεται εντελώς με το κοινωνικό και το πατριωτικό. Χθες ο τόπος είχε ανάγκη από μονοκομματική κυβέρνηση. Σήμερα ο δικομματισμός φυλλορροεί. Επομένως αύριο, κυβέρνηση συμμαχική. Επομένως ίσως κερδίσω μια θέση υπουργική. Και ποιος ξέρει. Μεθαύριο γιατί όχι και στη θέση την πρωθυπουργική. Οπου φυσάει ο άνεμος δηλαδή. Το ίδιο και με τους άλλους πολιτικούς. Οταν ήταν υπουργοί και πρωθυπουργοί διορίζανε στο Δημόσιο σε βάρος του φορολογούμενου φτωχού. Οταν επέστρεφαν στην αντιπολίτευση, τότε εναντίον διορισμών που καταστρέφουν τα πορτοφόλια των πολιτών. Μεταμορφώσεις, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής. Χωρίς σταγόνα ντροπής. Σαν να μας παρατηρούν από κάποια χώρα μακρινή. Σαν τους ξένους προπονητές που έρχονται να σώσουν τις ομάδες τις ελληνικές. Σαν τις κορασίδες με παρθενορραφή. Και εμείς; Α, εμείς. Οπως οι οπαδοί. Μικραίνουν και κονταίνουν οι μπάμπουσκες γιατί κοντή και μικρή η μνήμη των πολιτών. Ετσι και η χώρα. Μικροί πολιτικοί. Μικρή η μνήμη των πολιτών. Κονταίνει και μικραίνει η πατρίδα των αρχαίων προγόνων των λαμπρών. Τόση δα. Μια οδοντογλυφίδα να καθαρίζουμε τα δόντια των Γερμανών!


BHMA.