Μωρά ...

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου .
ΑΝ ΔΕΝ φιλάς τα ζουµερά µωρά και δεν φωτογραφίζεσαι µε τα υπερήφανα γηρατειά στην προεκλογική περίοδο, τότε δεν είσαι πολιτικός. Ρωτήστε κι έναν Γιώργο Παπανδρέου. Ανήµερα του πρώτου γύρου των εκλογών, ο Γιώργος Καµίνης βρέθηκε αγκαλιά µε ένα µωρό, ενώ πήγαινε να ψηφίσει. Ηταν...
το δικό του! Ωστόσο, το ενσταντανέ µπροστά στις κάµερες έδειξε πόσο άλλαξε ο Καµίνης σε έξι εβδοµάδες προεκλογικής περιόδου. Από στυφός προοδευτικός καθηγητής έγινε πολιτευτής – αν και όχι πονηρός κατά τον στίχο του ∆ιονύση Σαββόπουλου.

Ο – ΜΕΧΡΙ τον Αύγουστο – Συνήγορος του Πολίτη ήταν το απόλυτο αουτσάιντερ των αυτοδιοικητικών εκλογών. Κατέβηκε µε στήριξη ∆ηµοκρατικής Αριστεράς, Οικολόγων Πράσινων και, τελικά, ΠΑΣΟΚ. Παρ’ όλα αυτά, η καµπάνια του θύµιζε περισσότερο «Magical Mystery Tour» των Μπιτλς και πολύ λιγότερο µια κλασική προεκλογική εκστρατεία. Οπως συµβαίνει και στα παρασκήνια της ροκ, στο στρατόπεδο Καµίνη επικρατούσε απόλυτη ασυνεννοησία. Στην Ιπποκράτους διερρήγνυαν τα ιµάτιά τους ότι το επιτελείο Καµίνη δεν ήθελαν τίποτε από αυτούς. Και στο επιτελείο Καµίνη µεµψιµοιρούσαν γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν βοηθούσε, εξαπολύοντας µύδρους κατά της Μαρίας Καρακλιούµη και της οµάδας της. ΕΙΝΑΙ ΤΟ είδος της κατάστασης που συνοψίζεται στη φράση: δηµιουργικό χάος. Συνήθως στην πολιτική αποδεικνύεται καταστροφικό. Ωστόσο, ο ανορθόδοξος – και συχνά ερασιτεχνικός – τρόπος µε τον οποίο έκανε καµπάνια ο Καµίνης επέφερε σηµαντικά πλήγµατα στον Κακλαµάνη. Κι αυτό γιατί ο Καµίνης δεν είχε µια κλασική πολιτική οµάδα γύρω του. Είχε όµως ανθρώπους που ήξεραν να ψάχνουν και να αναδεικνύουν θέµατα.

Με τη «Μαύρη Βίβλο», αλλά και µε την επίµονη εστίαση στο ήθος και το ύφος εξουσίας του Νικήτα στην Αθήνα, η οµάδα Καµίνη πέτυχε αυτό που είναι το πιο αναγκαίο σε µια προεκλογική εκστρατεία: δηµιούργησε γεγονότα. ∆εν ήταν εθνικής κλίµακας, αλλά είχαν απήχηση στον σκεπτόµενο αθηναίο πολίτη. Με απλά λόγια, ο Καµίνης δεν χρειάστηκε την κεντρική υποστήριξη που έδωσε τελικά σε άλλους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ ο Γιώργος Παπανδρέου θέτοντας δίληµµα εκλογών.

ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ο Κακλαµάνης έγραψε ιστορικό χαµηλό για τα δεδοµένα της Ν.∆. από το 1986 και µετά, παρά την πρωτοφανή φαυλότητα της καµπάνιας του. Και ο Καµίνης έφερε ένα αποτέλεσµα που βάζει τα γυαλιά στον Κώστα Σκανδαλίδη του 2006. Αν ο Καµίνης, ένας υποψήφιος χωρίς αναγνωρισιµότητα, µπόρεσε σε έξι εβδοµάδες να πάει σε ντέρµπι τον Νικήτα – και να ψηφίσει αγκαλιά µε το µωρό του! – αναρωτιέται κανείς τι θα συνέβαινε αν είχε τη δυνατότητα για µια καµπάνια δώδεκα ή δεκαέξι εβδοµάδων. Γι’ αυτό φταίει, βεβαίως, η καθυστέρηση του ΠΑΣΟΚ.

ΤΙ ΘΑ γίνει στις 14 Νοεµβρίου; Θα λειτουργήσουν το ΚΚΕ και η Κουµουνδούρου ως δεκανίκια του Κακλαµάνη; Σίγουρα στον Νικήτα, που είχε τη σιωπηρή στήριξη του ΛΑΟΣ, θα προστρέξουν οι ακραίοι δεξιοί ψηφοφόροι. Ο Καµίνης µπορεί να µην έχει ορατές εφεδρείες.

Εχει όµως ρεύµα.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.