Οιωνοί ...

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου .
ΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟ την Ιστορία, οι εκατό ηµέρες έχουν δυσάρεστες συνδηλώσεις. Οι πιο διάσηµες εκατό ηµέρες είναι αυτές που πέρασαν µεταξύ της θριαµβευτικής επιστροφής του Ναπολέοντος από τη νήσο Ελβα, όπου ήταν εξόριστος, µέχρι την οριστική ήττα του στο Βατερλώ.

ΕΚΑΤΟ ΗΜΕΡΕΣ µας έχουν...
δώσει οι «τροϊκανοί» για να κάνουµε αυτά που πρέπει ώστε να πάρουµε την πολυπόθητη τέταρτη δόση των 15 δισ. ευρώ τον Μάρτιο του 2011. Ας είµαστε όµως σοβαροί. Υπάρχει πραγµατικά η δυνατότητα να κάνει η Ελλάδα όλα όσα της ζητούν σε τόσο σύντοµο χρονικό διάστηµα; Ακόµη χειρότερα, οι αλλαγές που ζητούνται, απαιτούν ένα minimum συναίνεσης από την ελληνική κοινωνία. ∆ιαφορετικά, θα απαιτηθούν όροι σκληρής καταστολής, που δεν ταιριάζουν σε ευρωπαϊκή κοινωνία. Εκτός αν δεν είµαστε πλέον στην Ευρώπη, απλώς δεν µας το έχουν πει ακόµη.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι πως το Μνηµόνιο δεν είναι ένα οριστικό, συµφωνηµένο κείµενο. Είναι κάτι που «επικαιροποιείται» – δηλαδή, αλλάζει προς το χειρότερο σύµφωνα µε διαπραγµατεύσεις ανάµεσα στους εκπροσώπους των δανειστών µας, που έχουν το πάνω χέρι, και στην ελληνική κυβέρνηση που είναι υποχρεωµένη να συµφωνήσει διότι χρειάζεται τα χρήµατα. Προς το παρόν, είµαστε στο «Μνηµόνιο 3». Ολα αυτά όµως δεν έχουν σηµασία. Σηµασία έχει τι κρύβουν στο µυαλό τους οι Γερµανοί. Και γι’ αυτό κανείς στην κυβέρνηση δεν είναι εντελώς σίγουρος. Κάποιοι γερµανοµαθείς κυβερνητικοί, αναγνώστες του Τύπου της χώρας του Γκαίτε, ισχυρίζονται πως στο Βερολίνο υπάρχει ήδη σχέδιο για την «ευρωζώνη 2.0», λες και πρόκειται για έκδοση λογισµικού.

ΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ σφυρίζει τον ρυθµό σε µια ευρωζώνη που τρέχει τόσο γρήγορα ώστε κάποιοι να µένουν πίσω. Αφήστε την αµαρτωλή Ελλάδα. Οι Ιρλανδοί – εδώ και µια δεκαετία – τα είχαν κάνει όλα σωστά. Μικρό κράτος, χαµηλή φορολογία για επιχειρήσεις που είχε φέρει στο ∆ουβλίνο την αφρόκρεµα των πολυεθνικών, και απελευθέρωση της οικονοµίας. Εντάξει, οι ιρλανδικές τράπεζες το παράκαναν µε τα στεγαστικά δάνεια και τα τοξικά χρεόγραφα. Και πάλι όµως η Ιρλανδία µπήκε πρώτη, ήδη από τις αρχές καλοκαιριού του 2009, σε extreme λιτότητα. Παρ’ όλα αυτά, η γερµανική εµµονή για µηχανισµό ελεγχόµενης χρεοκοπίας που θα επιµερίζει το φέσι και στον ιδιωτικό τοµέα, υπονόµευσε την προσπάθεια και έστειλε τους Ιρλανδούς στον µηχανισµό βοήθειας µέσα σε ένα Σαββατοκύριακο.

ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΠΩΣ όλα αυτά θα οριστικοποιηθούν εντός του ∆εκεµβρίου από την οµάδα εργασίας του προέδρου της Ε.Ε. Χέρµαν βαν Ρόµπαϊ, όπου εκπροσωπεί την Ελλάδα ο Λουκάς Παπαδήµος. Ασφαλώς, η χώρα µας δεν έχει µεγάλη δύναµη για να επηρεάσει το αποτέλεσµα.

Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει η δύναµη των πραγµάτων.

Μπορεί να µας πιέζουν για ένα «σπριντ» εκατό ηµερών, την ίδια ώρα όµως κερδίζει έδαφος η συζήτηση για την ανάγκη να πληρώσουµε τα χρέη µας σε «ρελαντί» – δηλαδή, να πάρουµε παράταση στην εξόφληση του δανείου των 110 δισ. ευρώ που µας έδωσε η τρόικα.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.