Ποσειδών ...

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
ΤΟΝ ΟΔΥΣΣΕΑ επικαλέστηκε ο Γιώργος Παπανδρέου τον περασµένο Απρίλιο στο Καστελλόριζο. Ποιος εκ των υπουργών της κυβέρνησης είναι αυτός που θαλασσοδέρνεται; Χωρίς αµφιβολία πρόκειται για τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου.

ΜΕ ΕΞΑΙΡΕΣΗ τον Ανδρέα Λοβέρδο – που...
, µετά το Ασφαλιστικό, χρεώθηκε την υγεία – ο υπουργός Οικονοµικών είναι αυτός που έχει επωµιστεί το µεγαλύτερο µέρος της προσπάθειας. Λένε πως οι υπάλληλοι του υπουργείου Οικονοµικών εκτιµούν τον Παπακωνσταντίνου γιατί πάει στο γραφείο στις οκτώ το πρωί και φεύγει στις έντεκα το βράδυ, τόσο τις καθηµερινές όσο και τα Σαββατοκύριακα. Η δουλειά στην Αθήνα εναλλάσσεται µε τα ταξίδια στο εξωτερικό.

ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΥ που συµπαρίσταται στον Παπακωνσταντίνου έχει να λέει πως είναι χαρακτήρας που δεν υποφέρει από άγχος. Ο,τι και να γίνει, δεν χάνει τον ύπνο του. Είναι κρίσιµο προτέρηµα σε µια κυβέρνηση, η οποία πέρσι την άνοιξη έπασχε από αϋπνίες, αρχής γενοµένης από τον Πρωθυπουργό που έστελνε emails τα ξηµερώµατα.

Γνωστός και ως «Σούρδος» – λόγω της κοζανίτικης καταγωγής του – ο υπουργός Οικονοµικών είναι επίσης πολιτικός που δεν χαρίζεται σε θέµατα δικαιοδοσίας του.

Απαξ και η Λούκα Κατσέλη µετακινήθηκε στο Εργασίας, ο Παπακωνσταντίνου έχει τον µόνο λόγο στα οικονοµικά. Οπως λέει ένα γυναικείο µέλος της κυβέρνησης, «στον ανασχηµατισµό ο Πρωθυπουργός σταµάτησε να ακούει δύο φωνές στο µυαλό του για τα οικονοµικά».

ΜΟΝΟΚΡΑΤΟΡΑΣ στην οικονοµική πολιτική, ο Παπακωνσταντίνου έχει µπροστά του ένα δύσκολο δίµηνο. Δεν είναι µόνον η κατάρτιση του νέου προϋπολογισµού, µια άσκηση εξαιρετικά δύσκολη επί Μνηµονίου. Είναι και η επίτευξη των στόχων για το 2010. Τα δηµοσιονοµικά τελούν υπό αναστολή κατά το τελικό δεκαήµερο των αυτοδιοικητικών εκλογών. Φαίνεται όµως ότι τα πράγµατα δεν είναι ακριβώς ρόδινα.

ΜΕ ΟΜΗΡΙΚΗ εικονογραφία, ο Παπακωνσταντίνου είναι σαν τον Οδυσσέα που παλεύει µε τη θάλασσα για να βγει στο νησί των Φαιάκων. Κάποια στιγµή το πλησιάζει. Μετά, όµως, τα κύµατα – και η οργή του Ποσειδώνα – απειλούν να τον αποµακρύνουν. Αυτό είναι το δηµοσιονοµικό στόρι από τον Μάιο µέχρι σήµερα. Στην αρχή τα πράγµατα φαινόταν ότι πηγαίνουν καλά. Μετά η οικονοµία «κάθησε», τα έσοδα δεν ήρθαν, το µαχαίρι στις δαπάνες δεν έφθασε. Κατά µια εκδοχή, πάµε για απόκλιση που µπορεί να είναι 1% αλλά µπορεί να είναι και 1,5% στον στόχο του ελλείµµατος. Βεβαίως, η αναθεώρηση των στοιχείων του 2009 από τη Εurostat πάει πιο πίσω το σηµείο της αφετηρίας. Αλλο να ξεκινάς από 13% κι άλλο από το 16%. Ωστόσο, ο Ολι Ρεν ξεκίνησε να µιλάει για νέα µέτρα, µεσούσης της προεκλογικής περιόδου για τις αυτοδιοικητικές κάλπες, ώσπου η Αθήνα του επέβαλε σιωπητήριο.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ και τόσο ευχάριστα όλα αυτά. Ωστόσο, το Μνηµόνιο δεν αποτελεί πρόβληµα µόνο του Παπακωνσταντίνου ή του υπουργείου Οικονοµικών. Είναι υπόθεση συλλογική που, κακά τα ψέµατα, δεν αφορά µόνο το κυβερνητικό στρατόπεδο.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.