Τούµπανα...

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
«ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ είναι φίλοι µας…», σύµφωνα µε την επωδό της παλαιάς ταινίας της Finos Film. Μόνο που η πραγµατικότητα του 2010 µοιάζει όλο και περισσότερο µε τον εφιάλτη του Βασίλη Λογοθετίδη.

ΕΠΙ ΜΙΑ ΕΙκΟσΑΕτΙΑ η Ελλάδα ήταν στον αστερισµό της Γερµανίας. Εκ των πέντε ελλήνων Πρωθυπουργών της περιόδου 1990-2010, τρεις ήταν γερµανόφωνοι. Πρόκειται για τον Κώστα Μητσοτάκη, τον Κώστα Σηµίτη και τον Κώστα Καραµανλή. Ο πρώτος έχει ακόµη γερµανό φυσικοθεραπευτή. Ο δεύτερος έχει αδελφό καθηγητή στη Γερµανία.

Και ο τρίτος, όταν ήταν στο Μαξίµου, έκανε ιδιαίτερα µαθήµατα µε έναν προχωρηµένης ηλικίας γερµανό κύριο.

Ασχέτως προσωπικών λεπτοµερειών, το πολιτικό δεδοµένο είναι ότι οι Γερµανοί είναι πανταχού παρόντες τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Το µαρτυρούν οι συµβάσεις της Siemens, αλλά και η κριτική που έκανε προχθές η Ανγκελα Μέρκελ στον προκάτοχό της Γκέρχαρντ Σρέντερ και τον υπουργό Οικονοµικών Χανς Αϊχελ διότι _ άκουσον, άκουσον _ συναίνεσαν να συµµετάσχει η Ελλάδα στην ΟΝΕ το 2000. Το υπονοούµενο είναι ότι οι Γερµανοί µάς έβαλαν στην ευρωζώνη.

τΟ ΕΡΩτΗΜΑ τώρα είναι αν θέλουν να µας βγάλουν. Η σχέση ξίνισε την τελευταία χρονιά της διακυβέρνησης Καραµανλή. Η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν αποκατέστησε την επαφή µε τους Γερµανούς, ενώ δεν υπάρχει ούτε κάποιο «πίσω κανάλι» µεταξύ Αθήνας και Βερολίνου. Ο µόνος δίαυλος είναι µεταξύ Παπακωνσταντίνου και Σόιµπλε, αλλά δεν πρόκειται για κάποια ιδιαίτερη σχέση. Οπότε οι Γερµανοί – µε τις δηλώσεις που έκαναν µεταξύ Ιανουαρίου και Απριλίου 2010 – υπονόµευσαν στα µάτια των αγορών την εντύπωση ότι η Ελλάδα µπορεί να συµµαζέψει τα δηµόσια οικονοµικά. Κάπως έτσι πήγαµε στο ∆ΝΤ.

τΟ ΔΙΑστΗΜΑ αυτό ο Γιώργος Παπανδρέου ουδέποτε πολώθηκε µε τη Γερµανία. Ο ελιγµός αυτός αλλά και το καλό πρώτο τρίµηνο του Μνηµονίου – µε τη θεαµατική µείωση του ελλείµµατος και το Ασφαλιστικό – έφερε ένα moratorium στις ελληνογερµανικές σχέσεις. Ωστόσο, η εικόνα χειροτέρευσε από τα τέλη Οκτωβρίου. Η επιµονή της Ανγκελα Μέρκελ για ελεγχόµενο µηχανισµό χρεοκοπίας χωρών της ευρωζώνης που θα προβλέπει ότι οι ιδιώτες πιστωτές – τράπεζες και funds – θα πάρουν µέρος της χασούρας, προκάλεσε νέα κρίση στην ευρωζώνη. Την πληρώνουν οι Ιρλανδοί και οι Πορτογάλοι. Είναι όµως σαφές ότι ράβουν και σε εµάς κοστούµι – όχι γαµπριάτικο αλλά για φέρετρο – για το 2013.

ΟΛΑ ΑΥτΑ, ενώ η αναθεώρηση των στοιχείων του 2009 ανέβασε το έλλειµµα στο 9,4% του ΑΕΠ και η τρόικα θέλει νέο µαχαίρι στο ∆ηµόσιο και τις ∆ΕΚΟ. Κάπως έτσι, ο Παπανδρέου βρέθηκε να πιέζεται τόσο εντός όσο και εκτός χώρας. Είναι έµπειρος πολιτικός για να ξέρει πως όταν σε πάνε στη γωνία δεν µένεις σιωπηλός. Αποτέλεσµα; Τα προσχήµατα δεν τηρούνται πλέον στις ελληνογερµανικές σχέσεις, όπου έχουµε πόλεµο δηλώσεων και απειλές για το αν θα καταβληθεί η τρίτη δόση. Ετσι κι αλλιώς, ο κόσµος το ’χε τούµπανο…
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.