Σκούµπι Ντου...

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
ΤΙ ΠΑΙΖΕΙ στο Θέατρο Μπάντµιντον εκτός από την ίδρυση του κόµµατος της Ντόρας; Σκούµπι Ντου! Είναι ο γνωστός ψοφοδεής σκύλος που, παρέα µε τον Σάκι και τη Βέλµα, εξιχνιάζει διάφορα φρικιαστικά µυστήρια.

Συµπέρασµα: το να ...

φοβάσαι, δεν σηµαίνει πως δεν µπορείς να τα καταφέρεις.

Η ΕΝΑΛΛΑΓΗ θεαµάτων συνάδει µε τη σύγχυση – πόσω µάλλον µε τη φρίκη – της εποχής του Μνηµονίου. Ωστόσο, στα ερέβη διακρίνονται κάποιες οµοιότητες. Ενας χρόνος πέρασε από το µητσοτακικό Βατερλώ της 29ης Νοεµβρίου που το συνόψισε ωραία εκ των υστέρων ένας Γιώργος Βουλγαράκης: «Ολα µπορούν να συµβούν. Εδώ ο Σαµαράς έγινε αρχηγός της Ν.∆.!». Η Μπακογιάννη παραπάτησε στην αρχή, διεγράφη από τη Ν.∆. ελέω Μνηµονίου, πήγε κουτσά - στραβά στις αυτοδιοικητικές εκλογές, µα, τελικώς, δεν έπεσε. Σιγούρεψε την Κρήτη, εξέλεξε δήµαρχο στο Καρπενήσι και – λίγο η στήριξη Μπουτάρη, λίγο ο ανταρτοπόλεµος σε διάφορους δήµους – απέδειξε ότι µπορεί να επηρεάζει καταστάσεις. Κάπως έτσι άνοιξε ο δρόµος για το Μπάντµιντον.

ΣΤΗΝ ΙΔΡΥΤΙΚΗ εκδήλωση ενός κόµµατος, η φυσική παρόρµηση είναι να εντοπίσει κανείς πρόσωπα στο ακροατήριο. Αυτή όµως δεν είναι πάντα ασφαλής εκτίµηση.

Παράδειγµα: αν κοιτούσε κανείς ποιοι είχαν πάει στην πρώτη εκδήλωση του Σαµαρά στο θέατρο Μπάντµιντον λίγες ηµέρες µετά την 4η Οκτωβρίου 2009, µάλλον δεν θα συµπέραινε ότι οκτώ εβδοµάδες αργότερα η ίδια περίπου οµάδα Μεσσήνιων, λαϊκών ∆εξιών και µαυροκοστουµάτων θα εισέβαλλε στη Ρηγίλλης. Κατ’ αναλογίαν, στην περίπτωση της Μπακογιάννη, δεν έχουν σηµασία τα πρόσωπα, αλλά οι θέσεις. Με άλλα λόγια, το θέµα δεν είναι ποιοι – πλην του Σκυλακάκη και της Καλαντζάκου – πήγαν στην εναρκτήρια εκδήλωση. Αλλά ποιες είναι οι θέσεις του κόµµατος της Ντόρας.

ΣΤΟΝΤΟΜΕΑ αυτόν, ταπράγµατα είναι απλά. Η Μπακογιάννη έφτιαξε ένα φιλελεύθερο κόµµα µε την πιο κλασική έννοια του όρου. Αυτό πάει να εκφράσει την αγορά και τους «liberal» µεσοαστούς ψηφοφόρους που δεν αναγνωρίζουν την αντιµνηµονιακή πολιτική του Σαµαρά. Ο Παπανδρέου τούς εκφράζει, αλλά, πρώτον, οι άνθρωποι δεν είναι ΠΑΣΟΚ και, δεύτερον, αισθάνονται ότι ο Γιώργος δεν είναι επαρκώς χειραφετηµένος από τους παλαιοκοµµατικούς της κυβέρνησής του. Φυσικά, ένα φιλελεύθερο κόµµα δεν συνιστά πρόταση εξουσίας. Εξ ου και οι ευσεβείς πόθοι του κόµµατος φαίνονται από το όνοµά του: ∆ηµοκρατική Συµµαχία.

ΕΠ’ ΑΥΤΟΥ καλό θα ήταν να θυµίσει κανείς ότι οι πρεσβύτεροι της κυβέρνησης Καραµανλή επέµεναν τους τελευταίους µήνες πριν από την κατάρρευσή της ότι «τελείωσε η εποχή των ισχυρών αυτοδύναµων κυβερνήσεων». Το κόµµα της Ντόρας είναι σαν παράγωγο του χρηµατιστηρίου της πολιτικής. Είναι µικρό αλλά η αξία του θα µεγαλώσει σε περίπτωση πρόωρων εκλογών που να µη δίνουν ισχυρή εντολή. ∆ηλαδή «ανοίξαµε και σας περιµένουµε» ή, τέλος πάντων, «Σκούµπι Ντου, πού είσαι;».
Από τη στήλη [ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ] , ΤΑ ΝΕΑ