Μασάζ ...

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΝΕΟΣ βουλευτής από την περιφέρεια ψάχνει... Αν η φράση θυµίζει στη διατύπωση το ξεκίνηµα των αγγελιών εύρεσης συντρόφου, δεν είναι εντελώς τυχαίο. Στην Κοινοβουλευτική Οµάδα του ΠΑΣΟΚ αναζητούν µία θέση µε την ίδια αγωνία που στις σύγχρονες µοναχικές κοινωνίες κάποιοι ή κάποιες ζητούν ταίρι. ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΕΤΑΙ o ...
Βασίλης Εξαρχος στο προφίλ που αρχικά προδιαγράψαµε; Ανταποκρίνεται. Εκλεγµένος το 2004 είναι το είδος του φρέσκου σχετικά βουλευτή επαρχίας που αρέσει στον Γιώργο Παπανδρέου. Λίγο σαν τον Σωκράτη Ξυνίδη, χωρίς την ξινίλα. Στο ΠΑΣΟΚ, οι φουρνιές των εκλογών του 2004 και του 2007 είναι η γενιά της ήττας. Το ενδιαφέρον είναι πως δεν αποδείχτηκαν χαµένη γενιά. Το ΠΑΣΟΚ επέστρεψε πολύ πιο γρήγορα στην εξουσία από ό,τι περίµεναν οι οιωνοσκόποι της πολιτικής το 2008. Ακόµη χειρότερα: ο Παπανδρέου – πάλι κόντρα στα προγνωστικά – επανεξελέγη αρχηγός στις 11 Νοεµβρίου 2007. Με απλά λόγια, το 2004-2008 ήταν η τετραετία του ζην επικινδύνως στο ΠΑΣΟΚ. ΑΛΛΑ ΑΥΤΑ είναι περασµένα ξεχασµένα. Τη Δευτέρα ο Εξαρχος εξελέγη γραµµατέας της Κοινοβουλευτικής Οµάδας της συµπολίτευσης χωρίς να ανοίξει µύτη.

Γιατί; Διότι ήταν µοναδική υποψηφιότητα, λένε οι κυνικοί. Σύµφωνοι. Αλλά το ίδιο ίσχυσε και µε τον Δηµήτρη Ρέππα το 2007 κι έβρεξε λευκά. Το λευκό ψηφοδέλτιο είναι, άλλωστε, το όπλο του αντιρρησία βουλευτή, όπως φάνηκε και στην περίπτωση του Κώστα Τασούλα στη Ν.Δ. πέρσι τον Μάρτιο. Μήπως ο Εξαρχος βγήκε άνετα γιατί η Κοινοβουλευτική Οµάδα του ΠΑΣΟΚ άρχισε σιγά σιγά να προσαρµόζεται στο προφίλ βουλευτή που αρέσει του Παπανδρέου; Μπα! Μάλλον για σύµπτωση πρόκειται.

ΦΥΣΙΚΑ, στην πολιτική δεν υπάρχουν συµπτώσεις. Το γραφείο Παπανδρέου – µετά την αρχική κρυάδα µε την άρνηση του Μιλτιάδη Παπαϊωάννου – λειτούργησε πιο έξυπνα. Υπεύθυνος Αγροτικού πριν από τις εκλογές του 2009, ο Εξαρχος το έφερε βαρέως που δεν µπήκε στην κυβέρνηση Παπανδρέου Ι. Το γεγονός ότι έµεινε έξω από την κυβέρνηση Παπανδρέου ΙΙ έναν χρόνο αργότερα αθροίζει, όπως λένε οι Αγγλοσάξονες, την προσβολή στον τραυµατισµό. Ο Εξαρχος ήταν πικραµένος.

Ωστόσο, εξίσου πικραµένη είναι η Κοινοβουλευτική Οµάδα που – από τον Ανδρουλάκη ώς τη Βάσω, από τον Φλωρίδη ώς τον Καρτάλη κι από τους γεννηµατικούς ώς την Τόνια – δεν χάνει ευκαιρία να τα χώνει στην κυβέρνηση. Ο Εξαρχος δεν είχε προφίλ ευνοούµενου προεδρικού βουλευτή – κοινώς, δεν ήταν Αηδόνης. Ηταν κάποιος που µέχρι χθες ήταν σαν όλους αυτούς που αισθάνονται αδικηµένοι. Αυτό εξηγεί πολλά.

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ είναι αν ο Εξαρχος θα λειτουργήσει στη θέση του γραµµατέα της Κ.Ο. ως ηγέτης των πικραµένων ή ως κάποιος που µπορεί να τους κάνει το αναγκαίο µασάζ. Μάλλον το δεύτερο.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.