Δουκάτα...

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
ΑΠΟ ΠΑΙΔΙ κι από τρελό µαθαίνεις την αλήθεια. Και στην Ευρωπαϊκή Ενωση τη µαθαίνεις από το Λουξεµβούργο.

ΣΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΑ της Ευρώπης, το Μεγάλο Δουκάτο είναι γεωγραφικά ασήµαντο και οι πολιτικοί του φαίνονται λιλιπούτειοι. Ωστόσο, στο Λουξεµβούργο λέγονται καµιά φορά αυτά που δεν µπορούν ή δεν θέλουν να πουν οι µεγάλοι της Ευρώπης. Είναι η λουξεµβούργια αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Βίβιαν Ρέντινγκ που θύµισε στον Νικολά Σαρκοζί ότι η εκδίωξη των Ροµά θυµίζει τον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο. Η φράση – µε τον σαφή υπαινιγµό της – εξαγρίωσε το Παρίσι. Είναι επίσης ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο πρωθυπουργός του Λουξεµβούργου, που έχει παίξει τον ρόλο του αγγελιαφόρου – κυρίως κακών ειδήσεων – στο θέµα της Ελλάδας.

ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ Γιουρογκρούπ – τη συνάντηση των υπουργών Οικονοµικών της ευρωζώνης – µετά τις εκλογές του 2009, όταν ο Παπακωνσταντίνου είχε πάρει µαζί του τον Σαχινίδη, ο Γιούνκερ είχε κάνει δηµοσίως τη δήλωση: «Το πάρτι τελείωσε». Η σηµασία της υποτιµήθηκε από την ελληνική πλευρά. Ενα χρόνο αργότερα, ο Λουξεµβούργιος µάς λέει ότι τα προβλήµατα της ελληνικής οικονοµίας ξεκινάνε είκοσι χρόνια πίσω. Εννοεί ότι είναι διαρθρωτικά. Και δεν αρνείται ότι η Ελλάδα, ως µέλος πρώτα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και µετά της ευρωζώνης, ήταν καλός πελάτηςγια τις γαλλικές και τις γερµανικές εξαγωγές.

ΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ του Γιουρογκρούπ, ο Γιούνκερ έχει στριµωχθεί συχνά ανάµεσα στους γαλλο-γερµανούς. Το Παρίσι πήγε να τον υποβαθµίσει ζητώντας να συνέρχονται οι πρωθυπουργοί και όχι οι υπουργοί Οικονοµικών της ευρωζώνης. Δεν το πέτυχε. Ο ίδιος ο Γιούνκερ πάλι δεν πέτυχε να πάρει τη θέση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου που κατέλαβε ο γείτονας Βέλγος Χέρµαν βαν Ρόµπαϊ. Ωστόσο, ως αιώνιος πρωθυπουργός του Μεγάλου Δουκάτου, ο Γιούνκερ είναι ο κατ’ εξοχήν βετεράνος της Ενωσης. Ηταν παρών στην Ευρώπη του Σιράκ, του Μπλερ, του Αθνάρ και του Σηµίτη. Εζησε την απογραφή Αλογοσκούφη και την παρακµή Καραµανλή. Αρα µετείχε στο δράµα της υπαγωγής της Ελλάδας στο Μνηµόνιο έχοντας µια ιστορική διαύγεια. Αν τις εξελίξεις οδήγησαν οι Γερµανοί, ο Γιούνκερ έχει ζήσει πριν από τη Μέρκελ, τον Σρέντερ και τον Κολ.

Η ΑΝΑΓΩΓΗ των ελληνικών προβληµάτων στην προηγούµενη εικοσαετία θυµίζει ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυµα. Οι µικροί κερδίζουν πρεστίζ ή οικονοµική σταθερότητα.

Οι µεγάλοι εξασφαλίζουν αγορές για τα προϊόντα τους. Είναι οι θεµελιώδεις ασυµµετρίες εντός Ευρωπαϊκής Ενωσης – τις επισήµανε πρώτος και καλύτερα από όλους ο αρθρογράφος Μάρτιν Γουλφ των «Φαϊνάνσιαλ Τάιµς» – που δηµιούργησαν την κρίση της ευρωζώνης στην Ιρλανδία, την Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία και, αύριο, στην Ιταλία και, πιθανώς, τη Γαλλία. Τελικά, η παρατήρηση Γιούνκερ αφορά λιγότερο την Ελλάδα και περισσότερο την Ευρωπαϊκή Ενωση – αν και αυτό δεν σηµαίνει πως πάλι εµείς δεν θα πληρώσουµε τον λογαριασµό.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.