Περαίωση...

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ του £ 80, όταν η Μάργκαρετ Θάτσερ εφάρµοσε φιλελεύθερες πολιτικές στη Βρετανία, ένας από τους στόχους ήταν η σµίκρυνση του κράτους. Αυτή δεν αφορούσε µόνο τον αριθµό των δηµοσίων υπαλλήλων αλλά και τις υπηρεσίες πρόνοιας. Μεταξύ άλλων, άλλαξαν και τα κριτήρια για το ποιοι δικαιούνταν θέση στα δηµόσια ψυχιατρεία. Αυτοί ήταν ...
πλέον οι πάσχοντες από βαριά ψυχικά νοσήµατα και οι επικίνδυνοι για τη δηµόσια ασφάλεια. Το αποτέλεσµα ήταν να ανοίξουν τα ψυχιατρεία για τους υπόλοιπους. Και µαζί µε τους αστέγους, να βρεθούν στα παγκάκια και οι ψυχικά ασθενείς.

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ δεκαετία του 21ου αιώνα, η Ελλάδα εφαρµόζει αναγκαστικά οικονοµικές πολιτικές που µπορεί να µην το λέµε αλλά στην ουσία τους είναι φιλελεύθερες.

Αυτή είναι η φιλοσοφία του ΔΝΤ, έστω κι αν ο νυν διοικητής του Ντοµινίκ Στρος-Καν είναι σοσιαλιστής. Μπορεί το Μνηµόνιο να έχει καραµελωθεί µε αναπτυξιακή άχνη, ωστόσο οι επιταγές του είναι δεδοµένες. Αποπληθωρισµός της οικονοµίας, κατάλυση των εργασιακών σχέσεων, συρρίκνωση του Δηµοσίου – άρα και του κράτους πρόνοιας –, µείωση µισθών σε ιδιωτικό και δηµόσιο τοµέα και άλλα γνωστά. Το µόνο µη φιλελεύθερο χαρακτηριστικό του Μνηµονίου – έστω κι αν συνιστά ειρωνεία – είναι οι φόροι. Η κλασική φιλελεύθερη πολιτική τούς µειώνει, αφού εξοικονοµεί δαπάνες µικραίνοντας το κράτος, περιµένοντας από τους ιδιώτες να κρατήσουν ζωντανή τη ζήτηση. Αυτό όµως είναι κάτι που δεν το επιτρέπει στην Ελλάδα η χρεοκοπία των δηµόσιων οικονοµικών.

ΤΑ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΑ δεν τα ανοίξαµε ακόµη. Ανοίγουν όµως οι φυλακές. Δυνατότητα για πρόσληψη του αναγκαίου σωφρονιστικού προσωπικού δεν υφίσταται. Αρα, πρέπει να αδειάσουν τα κελιά. Επί του ζητήµατος αυτού, έγινε µια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση στο προτελευταίο Υπουργικό Συµβούλιο µε πρωταγωνιστές τον Ευάγγελο Βενιζέλο, τον Χάρη Παµπούκη και τον Χάρη Καστανίδη, που είναι και ο αρµόδιος υπουργός Δικαιοσύνης.

ΚΟΝΤΑ ΧΙΛΙΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ άτοµα βγαίνουν από τις φυλακές. Η φιλοσοφία είναι απλή. Οι µικρές ποινές γίνονται χρηµατικές. Πληρώνεις ώς 100 ευρώ την ηµέρα και βγαίνεις έξω. Θα βιαζόταν να πει κανείς ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου κάνει περαίωση και στο σωφρονιστικό σύστηµα. Ωστόσο, γι’ αυτούς που δεν έχουν να πληρώσουν προβλέπονται εναλλακτικές λύσεις, όπως παροχή κοινωφελούς εργασίας. Κι αυτοί που δεν έχουν καταδικαστεί ξανά για σοβαρό αδίκηµα έχουν δυνατότητα αναστολής για ποινές µέχρι πέντε χρόνια.

ΑΝ Η ΒΡΕΤΑΝΙΑ της Θάτσερ θύµιζε τον κοινωνικό Μεσαίωνα των µυθιστορηµάτων του Ντίκενς, η Ελλάδα του ΔΝΤ γίνεται µια χώρα πιο χαλαρή και προοδευτική – και ίσως πιο ανθρώπινη – σε θέµα σωφρονισµού ελλείψει, βέβαια, κονδυλίων για τις φυλακές. Ουδέν κακόν αµιγές καλού ή, διαφορετικά ειπωµένο, της φυλακής τα σίδερα είναι µόνο για – πολύ σκληρούς κακοποιούς – λεβέντες χάρη στο Μνηµόνιο.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.