Υπερχείλιση...

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
Η ΝΤΟΒΙΛ είναι ένα σικάτο γαλλικό θέρετρο στις όχθες του Ατλαντικού. Ηταν επίσης σκηνικό για τη συνάντηση του Νικολά Σαρκοζί και της Ανγκελα Μέρκελ µε τον ρώσο πρόεδρο Ντµίτρι Μεντβέντεφ.

Ο ΑΝΑΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ του γαλλογερµανικού άξονα προς τη Μόσχα είναι άλλο ένα σηµάδι για το πόσο έχουν αλλάξει οι καιροί. Στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, έχουµε ακήρυχτο πόλεµο νοµισµάτων, αλλά και «ιερές συµµαχίες», ο οποίες θυµίζουν τους τακτικισµούς του 19ου αιώνα.

Οπως πάντα όµως, η εσωτερική πολιτική έχει µεγαλύτερο ενδιαφέρον από την εξωτερική.

ΩΣ ΤΩΡΑ ξέραµε πως η Ανγκελα Μέρκελ και ο Νικολά Σαρκοζί ήταν το αταίριαστο ζευγάρι ενός γαλλογερµανικού φλερτ που κρατάει πέντε δεκαετίες. Οι διαφορές πολιτικής φάνηκαν περισσότερο από ποτέ στην «ελληνική κρίση» της περασµένης άνοιξης. Ο γάλλος πρόεδρος ήθελε εξ αρχής να βοηθήσει διότι στην επίθεση κατά της Ελλάδας έβλεπε την αµφισβήτηση της ευρωζώνης από τις αγορές – δηλαδή τους αγγλοαµερικανούς. Η γερµανίδα καγκελάριος µας έστειλε στο ΔΝΤ. Τα παραπολιτικά είχαν, πάντως, προηγηθεί, µε ωραιότερη αποκάλυψη την κασετίνα ταινιών του Λουί ντε Φινές που είχε κάνει δώρο στη Μέρκελ ο σύζυγός της, προκειµένου να καταλάβει καλύτερα τον Σαρκοζί.

ΩΣΤΟΣΟ, φθάνοντας στην Ντοβίλ, Ανγκελα και Νικολά αρχίζουν να µοιάζουν. Οχι µόνο γιατί ηγούνται συντηρητικών κοµµάτων. Αλλά γιατί συγκλίνει η ατζέντα τους. Το καλοκαίρι ο Σαρκοζί προσπάθησε να ενεργοποιήσει το δεξιό ακροατήριό του προχωρώντας σε ξήλωµα καταυλισµών Ροµά και απελάσεις στη Ρουµανία. Τρεις µήνες αργότερα, η Μέρκελ δηλώνει πως το γερµανικό πολυπολιτισµικό µοντέλο έχει αποτύχει. Το στυλ διαφέρει, αλλά η ουσία είναι η ίδια.

ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ρεύµα πάει να γίνει κίνηµα. Οι πολιτικοί προσπαθούν να το ενσωµατώσουν πριν τους σαρώσει. Εχει, άλλωστε, επισηµανθεί σε ουκ ολίγες χώρες. Οχι µόνο στη Γαλλία και στη Γερµανία, αλλά και στις ΗΠΑ, όπου η αντιπάθεια προς τους µετανάστες είναι ένα από τα πολιτικά νήµατα µέσα στο «κόµµα του τσαγιού» που λειτουργεί ως ακραία συνιστώσα των Ρεπουµπλικάνων µε αιχµή την Σάρα Πέιλιν και στόχο τον ίδιο τον Μπάρακ Οµπάµα.

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ τι γίνεται; Η σύντοµη απάντηση είναι πως η ελληνική κοινωνία δεν αποτελεί καζάνι που βράζει στο θέµα του Μεταναστευτικού, αλλά βρίσκεται σε υπερχείλιση. Τα δηµοσκοπικά ευρήµατα - της οµάδας Καµίνη - από τον Δήµο της Αθήνας είναι χαρακτηριστικά. Υπάρχει οργή για τον Κακλαµάνη στο θέµα των µεταναστών και - έκπληξη! - τού £ ρχεται από έξω δεξιά. Η απόφαση του ΛΑΟΣ να µην κατεβάσει υποψήφιο στον δήµο φωτίζεται παράξενα από αυτή την πραγµατικότητα. Ούτως ή άλλως, συνιστά δωράκι στον Νικήτα ΑΥΤΑ σε αυτοδιοικητικό επίπεδο. Στο εθνικό πεδίο, ο δικοµµατισµός ασχολείται ακόµη µε την οικονοµία. Αν όµως η ύφεση βαθύνει, το Μεταναστευτικό θα είναι η επόµενη ατζέντα της ελληνικής πολιτικής - δηλαδή, για να καταλαβαινόµαστε, η επόµενη κεντρική ατζέντα.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.