Κιµάς...

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΝ κάνεις µε όπλο µόνο την ιδεολογία ή την οικονοµία. Το καλύτερο παράδειγµα είναι η Αµερική.
Εκεί η ηθική, οι αµβλώσεις, η θρησκευτική πίστη και µια σειρά από άλλα συναφή ζητήµατα αποτελούν την κόκκινη γραµµή της σύγκρουσης προοδευτικών και συντηρητικών δυνάµεων. Ο «µοιχός» Κλίντον και ο «χριστιανός» Μπους συµβολίζουν ως προεδρικές φυσιογνωµίες τους «πολιτισµικούς πολέµους» – αγγλιστί, «cultural wars» – της περιόδου 1992-2008. Είναι µια αντιπαράθεση στην οποία εµπλέκεται και το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ – κάτι που αποτελεί ένδειξη της σηµασίας τους.

ΤΗΡΟΥΜΕΝΩΝΤΩΝ αναλογιών, πολιτισµικά χαρακτηριστικά έχει και η µάχη της Θεσσαλονίκης. Στα χαρτιά – ή, για να ακριβολογούµε, στα ψηφοδέλτια – αντίπαλοι για τον Δήµο είναι ο Γιάννης Μπουτάρης και ο Κώστας Γκιουλέκας. Δεν είναι όµως καθόλου τυχαίο ότι ο πρώτος βρήκε τελικά απέναντί του τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ανθιµο. Οι χαρακτηρισµοί «Μουτζαχεντίν» και «βουλγαροπροδότης» και το «ντεµί»-ανάθεµα του Ανθίµου είναι σαν το καρύκευµα στα σουτζουκάκια της «Διαγωνίου». Η ουσία όµως βρίσκεται στον κιµά.

Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ έχει δύο όψεις. Η µια είναι κοσµοπολίτικη. Αντιλαµβάνεται χωρίς κόµπλεξ τον ρόλο της πόλης στα Βαλκάνια και αντιµετωπίζει µε γενναιότητα το πρόβληµα µε την ΠΓΔΜ. Και εκφράζεται από µια πνευµατική ζωή που έχει δώσει ό,τι καλύτερο έχει η Ελλάδα. Από τον Χριστιανόπουλο ώς τον Σαββόπουλο και τον Σκαµπαρδώνη, ουκ έστιν αριθµός των Θεσσαλονικέων στα γράµµατα και τις τέχνες. Αυτήν την όψη εκφράζει ο Γιάννης Μπουτάρης και µάλιστα σε µια πολύ προωθηµένη εκδοχή που φοράει σκουλαρίκι στο αυτί.

Η ΑΛΛΗ όψη έχει να κάνει µε τον έµφυτο συντηρητισµό του Πολεοδοµικού Συγκροτήµατος Θεσσαλονίκης. Εµφορείται από την πνιγηρή ηθικολογία και τον ασυγκράτητο εθνικισµό της Εκκλησίας. Αντιµετωπίζει ως απειλή την Αθήνα και οχυρώνεται πίσω από έναν αποµονωτισµό. Είναι αυτή που βγάζει δηµάρχους τα τελευταία είκοσι χρόνια και που εκφράστηκε από το δίδυµο του αστού Παπαγεωργόπουλου και του πηγαίου Ψωµιάδη που δηµιούργησαν πολιτική σχολή στον Θερµαϊκό. Στο πρόσωπο του Κώστα Γκιουλέκα βρίσκει φέτος έναν µάλλον αδύναµο υποψήφιο.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι πως ο Μπουτάρης – κι αυτό είναι το πρόβληµα των υποψηφιοτήτων που προέρχονται από την κοινωνία πολιτών – δεν έχει λειτουργήσει σαν επαγγελµατίας πολιτευτής. Αντί να νανουρίσει τη συντηρητική Θεσσαλονίκη που, ακόµη κι αυτή, απηύδησε µε την παρακµή του Παπαγεωργόπουλου, δεν έχασε ευκαιρία να τη σκανδαλίσει. Αποκορύφωµα η άποψη ότι η δηµοτική τηλεόραση πρέπει να παίζει τα πάντα – και όχι µόνον ό,τι συµφέρει τον εκάστοτε δεξιό Δήµαρχο – ακόµη και πορνό. Ωστόσο, άλλο η αναρχία στις τέχνες – όπου εντάσσεται και η οινοποίηση – και άλλο σε µια δηµοτική αναµέτρηση. Οπότε δεν είναι τυχαίο ότι ο Ανθιµος προσπαθεί να βάλει τον Μπουτάρη στην κρεατοµηχανή.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.