www.kourdistoportocali.com
Ο Παπανδρέου πληρώνει πολύ ακριβά την ατολμία του να στείλει σπίτια τους το ανεκδιήγητο δίδυμο Παπακωνσταντίνου-Καπελέρη.
Τώρα πλέον και ειδικά μετά την προκλητική περαίωση, έχουν σηκωθεί και οι πέτρες και τους βαράνε.
Ο Παπακωνσταντίνου έρχεται με τη περαίωση να καθαρίσει (και) συγκεκριμένα λαμόγια των ΜΜΕ τα λογιστήρια των οποίων ήταν τίγκα στα μουσαντένια τιμολόγια.
Από την άλλη ο ... Καπελέρης , κάνει τηλεοπτική καριέρα που θα ζήλευε και ο Φλωρινιώτης, την ίδια ώρα που μικρές ανθρώπινες τραγωδίες (αυτοκτονίες, κλείσιμο επιχειρήσεων κλπ) συνθέτουν την νεκρώσιμη ακολουθία της Ελληνικής Οικονομίας.
Ο ταλαντούχος Γιάννης Πρετεντέρης-ένας ΔΟΛ μόνος του-στο άρθρο στα "ΝΕΑ" ξεχέζει το επικοινωνιακό δίδυμο της συμφοράς που οδηγεί την Οικονομία στον τάφο της>
H ΔΙΑΡΚΗΣ ΦΙΓΟΥΡΑ
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ εναντίον του υπουργού Οικονοµικών για την υπόθεση της περαίωσης είναι ένδειξη πολιτικής υγείας. Και απόδειξη ότι στη σηµερινή Ελλάδα δεν είναι όλοι διατεθειµένοι να τα καταπίνουν αµάσητα.
ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ που οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ βρίσκονται ήδη σε δυσχερή θέση. Είναι υποχρεωµένοι να απολογούνται για την αντίθετη πολιτική από αυτήν για την οποία εξελέγησαν. Στηρίζουν ένα οικονοµικό επιτελείο το οποίο συνηθίζει να υιοθετεί την εποµένη όσα διέψευδε την προηγουµένη. Και τώρα τούς ζητάνε να χειροκροτούν όσα χθες κατηγορούσαν. Ε, έχει και η ανοχή τα όριά της.
ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να θυµηθούµε όσα (και µε το δίκιο του τότε) έσουρνε µόλις προ διετίας ο Παπακωνσταντίνου στην περαίωση του Αλογοσκούφη – υποθέτω ότι η χώρα δεν πάσχει από συλλογική αµνησία… ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ, ΟΜΩΣ, να καταλάβουµε για ποιον λόγο µια κυβέρνηση που εξελέγη µε σηµαία την πάταξη της φοροδιαφυγής καταφεύγει στην αµνήστευση των φοροφυγάδων. Διότι ακόµη κι αν δεχτώ ότι οδηγείται εκεί από την υστέρηση των εσόδων, αρνούµαι να πιστέψω ότι η πολιτική δράση δεν περιέχει καµία δέσµευση, κανέναν κανόνα, και ότι αυτό που προέχει είναι η σκοπιµότητα της στιγµής – είπα, ξείπα… ΠΟΛΥ ΦΟΒΟΥΜΑΙ ότι η απάντηση είναι απλή: αυτά συµβαίνουν επειδή τη διακυβέρνηση έχει υποκαταστήσει µια διαρκής επικοινωνιακή φιγούρα.
ΠΟΤΕ, ΑΣ πούµε, κυνηγούν µεγαλογιατρούς, πότε εντοπίζουν πισίνες, πότε βρίσκουν διαιτητές, πότε στέλνουν φοροφυγάδες στο Αυτόφωρο, πότε συλλαµβάνουν τις οφσόρ και τα πολυτελή σκάφη… Αλλά την ίδια στιγµή, τα συνήθη υποζύγια επωµίζονται όλο και περισσότερα φορολογικά βάρη, οι µισές εφορίες δεν έχουν ακόµη διευθυντές, τα φορολογικά έσοδα πάσχουν και η φοροδιαφυγή αµνηστεύεται.
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ διαχείριση έχει καταντήσει ένα ατελείωτο παρολί. Αναρίθµητα θριαµβευτικά ανακοινωθέντα. Κουτοπόνηροι υπολογισµοί – µε πιο χαρακτηριστική την πρόσφατη αποκάλυψη ότι τα φορολογικά έσοδα αυξήθηκαν 20% στο πρώτο 20µερο του Σεπτεµβρίου (!), όταν ο περυσινός Σεπτέµβριος ήταν προεκλογική περίοδος! Και µια συγχορδία πρόθυµων χειροκροτητών στον Τύπο να προσφέρει ενέσεις ψεύτικης αισιοδοξίας και να βγάζει επιφωνήµατα αβάσιµου θαυµασµού.
ΑΛΛΑ ΑΝ τα πράγµατα πάνε τόσο καλά όσο ισχυρίζεται η «παρέα των προθύµων», αν η κατάσταση βελτιώνεται συνεχώς, πώς εξηγείται ότι η πίεση στην κοινωνία είναι όλο και πιο αφόρητη; Γιατί οι περαιώσεις; Γιατί οι απολύσεις; Γιατί τα λουκέτα στα µαγαζιά; Γιατί τα νέα φορολογικά µέτρα; Γιατί οι έκτακτες εισφορές; ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ µε τις εικονικές κατασκευές είναι ότι στο τέλος καταρρέουν. Γι’ αυτό η φιγούρα δεν αποτελεί πολιτική. Οι κυβερνήσεις πάντα κέρδιζαν από τη γλώσσα της ειλικρίνειας. Και πάντα έχαναν από τη γλώσσα της κοροϊδίας – να µη σας πω για τους κλακαδόρους τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου