Αυτονοµία...

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
ΑΝ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ είναι θέατρο, τότε κάποια από τα πρόσωπα που βγαίνουν από τη σκηνή επανέρχονται σε διαφορετικούς ρόλους. Είναι η περίπτωση του Βαγγέλη Μεϊµαράκη.
Από το τέλος της περασµένης εβδοµάδας, οι παροικούντες την Ρηγίλλης ψιθύριζαν πως προορίζεται για διάδοχος του Ιωάννη Βαρβιτσιώτη στο Ινστιτούτο Δηµοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραµανλής». Είναι το...
think tank της Ν.Δ. την τελευταία δωδεκαετία, µε γραφεία στη Βασιλίσσης Σοφίας, γερό προϋπολογισµό και διεθνείς επαφές. Διευθυντής µέχρι τον περασµένο Οκτώβριο ήταν ο καθηγητής Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος. Σήµερα είναι διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Αντώνη Σαµαρά στη Ρηγίλλης.

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΡΑΤΟ ή εύκολα αντιληπτό. Ωστόσο, από τους µεγάλους παίκτες της διακυβέρνησης Καραµανλή, ο Μεϊµαράκης ήταν αυτός που είχε τους τελευταίους µήνες ανοιχτή γραµµή µε το επιτελείο Σαµαρά και µάλιστα σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα. Η Ρηγίλλης τον σκέφτηκε µέχρι τελευταία στιγµή για υποψήφιο περιφερειάρχη Αττικής. Η λογική ήταν απλή: ο Μεϊµαράκης, ως πρώην γραµµατέας, είχε γαλάζιο παραταξιακό µανδύα αλλά και την αναγκαία δηµόσια εµπειρία ώστε να πολιτικοποιήσει την καµπάνια.

Ωστόσο, ο Σαµαράς δίστασε και, τελικά, επέλεξε το στρίβειν διά του Κικίλια.

ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ, ο Βαγγέλης είναι θορυβώδης. Εχουν όµως µεγαλύτερη σηµασία οι σιωπές του. Εκφράζουν τις φάσεις όπου αποµακρύνεται και γυρίζει σελίδα. Και αποτυπώνουν την αυτονοµία του. Αυτή προσδιορίζει βαθύτερα την πολιτική του συµπεριφορά. Παράδειγµα πρώτο: άπαξ και πήγε στο υπουργείο Αµυνας ο Μεϊµαράκης αποµακρύνθηκε από τον Καραµανλή. Ο πρώην πρωθυπουργός δεν έλαβε υπόψη την πρόταση του Βαγγέλη για αλλαγή του εκλογικού νόµου πριν από το 2007. Ουσιαστικά, εκεί χάθηκε όλο το παιχνίδι για τη Ν.Δ. Απαξ και βρέθηκε µε 152 βουλευτές ο Καραµανλής δεν είχε την επιλογή της κάλπης. Ηταν µία από τις πολλές διαφορές απόψεων που είχε ο Μεϊµαράκης µε το Μαξίµου, µε το οποίο η σχέση τελικά πάγωσε. Παράδειγµα δεύτερο: από το 2008 ο Βαγγέλης αποµακρύνθηκε πρώτα από το Μητσοτακαίικο – µε χτυπητή αφορµή τις κρίσεις στην Πολεµική Αεροπορία – που τον θεωρούσε δεδοµένο και µετά από την Ντόρα. Τις εβδοµάδες καθ’ οδόν προς την 29η Νοεµβρίου, ο Μεϊµαράκης διαφώνησε µε κρίσιµες επιλογές της Μπακογιάννη. Είναι αµφίβολο αν µιλάνε πλέον.

Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ Σαµαρά βρήκε τον Μεϊµαράκη σε ρόλο Κιγκινάτου. Ηταν χαλαρός, έλεγε πως δεν τον ενδιέφερε να επιστρέψει, σκεφτόταν ακόµη και να µην πολιτευθεί ξανά και, ως συνήθως, είχε τις απόψεις του. Βαγγέλης και Αντώνης, παρότι σχεδόν συνοµήλικοι, δεν είχαν ιδιαίτερη χηµεία, ενώ οι πολιτικές τους διαδροµές είχαν διαφορά φάσης. Οταν ο Σαµαράς απογειωνόταν ως υπουργός Εξωτερικών, ο Μεϊµαράκης ήταν απλός υφυπουργός. Οταν ο Βαγγέλης στεφόταν γραµµατέας της Ρηγίλλης, ο Αντώνης ήταν εκτός Ν.Δ. Στην πραγµατικότητα, Σαµαράς και Μεϊµαράκης δεν πολυγνωρίζονταν µέχρι πριν από έξι µήνες. Η τοποθέτηση του Βαγγέλη στο Ινστιτούτο Δηµοκρατίας έχει συµβολική σηµασία. Είναι µία νέα αρχή, αλλά και µία ένδειξη ότι ο Σαµαράς δεν έχει εγκαταλείψει το χαρτί της σύνθεσης.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.